Blog nr. 31…
Mae Rim, Thailand, 22 juni 2017.
Eerder dan gepland – jullie reacties nodigden tot …
– Re-Reacties +
Resultaat…
– Weg uit het Zilte Zeeklimaat…
– Eigen-Aardigheden – Gevolgen:
– Voedzame Inspiratie…
– Nieuw: Donaties – Sponsoring…
Enkele reacties op Blog nr. 30 – [aangepast om het kort te
houden]…
‘Waarom vraag je geregeld of mensen de blog nog leuk vinden? Waarschijnlijk
omdat je geen reacties krijgt. Dat is normaal, is tenminste mijn ervaring’.
‘Hartelijk dank voor je wederom mooie bericht. De combinatie van het inkijkje
in jullie leven en jouw reflectie op grotere levensvragen waardeer ik zeer’.
‘Uiteraard lees ik ze met belangstelling – doet me ook goed dat het goed met je
gaat’.
‘Je hebt gelijk dat je zo af en toe eens vraagt of je Blogs gewaardeerd worden.
Van mijn kant volmondig “ja”! Ik ben er altijd blij mee – Dank je wel’.
‘Door de stortvloed aan informatie en de Social media gekte, houden
mensen geen tijd meer over voor persoonlijk contact’.
‘Heerlijke weekend-lectuur Luc, leuk om op de hoogte te blijven’!
‘Ik woon nog in Nederland en ervaar hetzelfde, ook bij mij gaan veel
contactdraadjes los, en er ontstaan intensere nieuwe […]’.
‘Lekker blijven schrijven’.
‘Ik word elke keer blij als er een blog binnenkomt !!! En of die nu over het
land gaat, over jou of over je feelings maakt me geen reet uit. Je
schrijft positief en daar hou ik van. Dus van mij mag je blijven schrijven,
graag zelfs’.
Veel dank aan iedereen; voor de moeite en voor de waardering die ik proef!
Re-Reacties + Resultaat…
Ongeveer 10 á 20% van
degenen die een aankondiging krijgen reageert – volgens deskundigen een prima
score en voor mij voldoende – (statistieken zeggen mij weinig). Ik vraag
reacties om na te gaan of ik wordt begrepen en om suggesties te ontlokken – dus,
ook om mezelf te verbeteren.
Het kan de (moderne) mens niet ontgaan: Social media – en
Blogs en Nieuwsbrieven – dragen bij aan Tsunami’s leesvoer. Noodzaak voor de
één, verslaving voor de ander, voor weer anderen wellicht een kwelling.
Van een marketing-goeroe: “Niet
op Sociale Media..? – Oeps, dat betekent: Geen contacten = Geen werk =
Geen leven en Geen toekomst!”
In dit moderne tijdperk lijkt Economie de nieuwe religie; een doel op zich. Ik
voel me soms een Economische koe – een nummer wat alleen telt omdat hét kan
worden uitgemolken. Digitale uitwisseling en Informatie zijn van levensbelang –
althans, voor wie deze religie gelooft.
Resultaat…
Jullie reacties bemoedigden mij weer. Ik ben wederom wijzer geworden en blijf
schrijven, bij voorkeur spontaan, over de actualiteit hier en over wat in me
opkomt. Schreef eerder: kan in Bloggen m’n ei kwijt en het houdt me alert –
toevoeging nu: de kans blijft dat iemand er iets aan heeft – “niet geschoten is
zeker gemist”.
Overigens kwamen er geen afschrijvingen – betekent natuurlijk niet dat iedereen mijn Blogs daadwerkelijk leest – vele hebben geen tijd, andere deleten misschien meteen.
Weg uit het Zilte Zeeklimaat…
Met losse contactdraadjes in het vorige Blog doelde ik ook op Frisse Feedback uit Nederland. Jullie reactie-draadjes triggeren verder borduren.
Voor mijn verhuizing naar Thailand, leefde ik jaren als kluizenaar – woonde alleen en vermeed contacten (mede vanwege burn-out-gevolgen). Past ook bij mijn aard om relatief weinig contact te zoeken – 1-op-1 of in klein gezelschap voelt prima, vooral als dat contact niet alleen oppervlakkig is – maar in de massa voel ik me gauw verloren.
Import: Vreemde eenden…
Ik heb m’n wortels losgetrokken uit de Westlandse Geestgronden en m’n lijf uit
het Zilte Zeeklimaat; het dynamische Westland verruilt voor een trager
Tropenbestaan, en de (s)Prekende Hollands-Calvinistische
cultuur gewisseld voor de ingetogen Thais-Boeddhistische. Heb mezelf overgeplant
in het Noord-Thaise berglandschap met haar ovenwarme Savanneklimaat. (Lijkt in
Nederland nu ook te heersen.)
Ik wist en weet: totaal en diep wortelen in dit oh zo andere land, gaat nooit
helemaal lukken. Maar… ik word geaccepteerd en gekoesterd en voel me hier thuis.
Desalniettemin blijf ik Import – een Vreemde eend – en de
doorsnee Thai blijft een vreemde voor mij, meestal zelfs een mysterie.
Je zou kunnen vragen:
‘Maar die vruchtbare bodem en dat groeizame klimaat zijn toch perfect om te
wortelen Luc?’ – en… ‘In die zachtaardige boeddhistische leefsfeer móet je toch
kunnen gedijen?’ Antwoord op beide vragen: “Ja!”
Er zijn echter omstandigheden die Totaal aarden of Integreren belemmeren:
de cultuur-eigen-aardigheden verschillen teveel en diepgaande contacten zijn
nagenoeg onmogelijk, alleen al omdat ik mij (de achtergrond-nuances van) de
taal niet meer eigen kan maken.
Eigen-Aardigheden…
Toevallig stuurde
vriend Jaap mij enkele zinnen uit een boekje van Bas Heijne – titel Onbehagen...
“Een mens is helemaal geen autonoom individu, maar grotendeels het
product van een cultuur waarin hij of zij geboren wordt [en opgroeit] — de
cultuur geeft de mens een mal, waarin hij zelf zijn leven vorm kan geven. Een
individu verwezenlijkt zichzelf in contact met zijn omgeving, zijn cultuur”.
Van mij: elk gezin,
elk dorp, elke voetbal- of tennisclub enzovoort, heeft haar eigen cultuur. Ik
herinner me de verschillen tussen buurten in ons dorp, en tussen de andere
Westlandse dorpen en zéker met Den Haag; de stad.
Dankzij internet en de reismogelijkheden is de wereld een dorp geworden – toch
hoef ik de verschillen tussen Eigen en Import niet
uit te leggen, neem ik aan. Of je uit een andere stad, streek of provincie, of
uit een ander land vandaan komt – de eigen- aardige verschillen zijn generaties
later nog merkbaar. Ik weet het niet maar regel zou wel es kunnen zijn: ‘hoe
verder weg, hoe groter de verschillen’.
[Wassenbeeld monnik]
Gevolgen…
Kan makkelijk een Blog vullen met voor- en nadelen van mijn overplanting – “elk voordeel heb z’n nadeel”, merkte ‘onze’ vermaarde Johan ooit al op.
Ik beperk me tot
eentje, om ook dit Blog leesbaar te houden.
Nadeel – daar komt ie: geen- of slechts dunne draadjes met Nederland betekent
weinig voeding daarvandaan – gebrekkige draadjes in Thailand leidt tot
hetzelfde: relatief weinig voeding hiervandaan. Gevolg: ik ben vooral op mezelf
aangewezen – wat me meteen brengt bij hét Voordeel: volop gelegenheid voor
meditatie, contemplatie, zelfreflectie enzovoort. Het brengt me dus
onherroepelijk dichter bij me- Zelf – het belangrijkste contact in mijn (ons)
leven.
Terug naar Bas Heijne,
de laatste zin trof mij het meest: “Een individu verwezenlijkt zichzelf in
contact met zijn omgeving, zijn cultuur”.
Onlangs las ik een Blog van een Palliatieve arts. Persoonlijke waarnemingen
brachten haar tot het volgende: “in de laatste levensdagen hebben mensen niet
zoveel behoefte aan medelijden, religieuze overdaad en uitvoerige
afscheidsriten (veel minder dan vele menen te moeten bieden). Ook spijt van
‘niet gedane zaken’ of ‘gemaakte fouten’ speelt meestal niet zo. De meesten
blijken graag, en met genoegen terug te kijken op – (of nog eens herinneringen
te willen ophalen met) – relaties waarmee en/of waardoor tijdens
het leven belangrijke ontwikkel- en groeistappen zijn gezet.” (Verder in mijn
woorden): Omdat hij/zij dankzij de voeding en inspiratie die dat gaf, zichzelf
(een stukje verder) kon ontdekken en verwezenlijken.
Inspiratie…
Kan het nu al beamen – ik mocht veel kennis en wijsheid opdoen uit talloze evenementen en uit boeken, films en andere media; bewaar mooie herinneringen aan prestaties, ervaringen enzovoort – wat me echter het helderst voor de geest komt, en blij maakt, zijn “intense inspiratieve contacten” met anderen; familieleden, vrienden, vriendinnen, collega’s én… met andere toevallige medereizigers die mijn hart ‘raakten’ tijdens mijn zogeheten Levensreis. Het mooie voor nu: de her -innering hernieuwt de (h)erkenning en inspireert me weer. Mijn wens of gebed: “moge nog veel van zulke contacten volgen en moge de Inspiratie wederkerig zijn”.
Donaties – Sponsoring…
Nieuw op m’n site: Donaties – Sponsoring. Lang over
nagedacht en veel over getwijfeld. Wil namelijk niet bedelen en geen
verplichtingen scheppen! Anderzijds krijg ik regelmatig iets aangeboden naar
aanleiding van mijn (onze) diensten en zo.
Daarnaast fantaseer ik al lang over mogelijkheden om zonder Tariefafspraken te
kunnen werken. Zocht naar Vrijheid ten aanzien van of en hoeveel men
wil (kan) betalen. Daarom nu toegevoegd, ook als experiment.
Hier eindigt Blog nr.
31 – Dank voor het lezen..!
(hoop dat je iets van je gading trof)
Hartelijke groeten,
Luc
Reageren..?
– Stuur mij een
Emai: »
Luc@lucaalbrecht.nl…
– Overige opties – zie: »
Contact…
– Zie ook: » Disclaimer-
Privacy…
