Geplaatst op Geef een reactie

Blog nr. 31… – 22 juni 2017.

Blog nr. 31…

Mae Rim, Thailand, 22 juni 2017.

Eerder dan gepland – jullie reacties nodigden tot …

–  Re-Reacties + Resultaat…
–  Weg uit het Zilte Zeeklimaat…
–  Eigen-Aardigheden – Gevolgen:
–  Voedzame Inspiratie…
–  Nieuw: Donaties – Sponsoring…

Enkele reacties op Blog nr. 30 – [aangepast om het kort te houden]…
‘Waarom vraag je geregeld of mensen de blog nog leuk vinden? Waarschijnlijk omdat je geen reacties krijgt. Dat is normaal, is tenminste mijn ervaring’.
‘Hartelijk dank voor je wederom mooie bericht. De combinatie van het inkijkje in jullie leven en jouw reflectie op grotere levensvragen waardeer ik zeer’.
‘Uiteraard lees ik ze met belangstelling – doet me ook goed dat het goed met je gaat’.
‘Je hebt gelijk dat je zo af en toe eens vraagt of je Blogs gewaardeerd worden. Van mijn kant volmondig “ja”! Ik ben er altijd blij mee – Dank je wel’.
‘Door de stortvloed aan informatie en de Social media gekte, houden mensen geen tijd meer over voor persoonlijk contact’.
‘Heerlijke weekend-lectuur Luc, leuk om op de hoogte te blijven’!
‘Ik woon nog in Nederland en ervaar hetzelfde, ook bij mij gaan veel contactdraadjes los, en er ontstaan intensere nieuwe […]’.
‘Lekker blijven schrijven’.
‘Ik word elke keer blij als er een blog binnenkomt !!! En of die nu over het land gaat, over jou of over je feelings maakt me geen reet uit. Je schrijft positief en daar hou ik van. Dus van mij mag je blijven schrijven, graag zelfs’.

Veel dank aan iedereen; voor de moeite en voor de waardering die ik proef!

Re-Reacties + Resultaat…

Ongeveer 10 á 20% van degenen die een aankondiging krijgen reageert – volgens deskundigen een prima score en voor mij voldoende – (statistieken zeggen mij weinig). Ik vraag reacties om na te gaan of ik wordt begrepen en om suggesties te ontlokken – dus, ook om mezelf te verbeteren.
Het kan de (moderne) mens niet ontgaan: Social media – en Blogs en Nieuwsbrieven – dragen bij aan Tsunami’s leesvoer. Noodzaak voor de één, verslaving voor de ander, voor weer anderen wellicht een kwelling.

Van een marketing-goeroe: “Niet op Sociale Media..? – Oeps, dat betekent: Geen contacten = Geen werk = Geen leven en Geen toekomst!”
In dit moderne tijdperk lijkt Economie de nieuwe religie; een doel op zich. Ik voel me soms een Economische koe – een nummer wat alleen telt omdat hét kan worden uitgemolken. Digitale uitwisseling en Informatie zijn van levensbelang – althans, voor wie deze religie gelooft.

Resultaat
Jullie reacties bemoedigden mij weer. Ik ben wederom wijzer geworden en blijf schrijven, bij voorkeur spontaan, over de actualiteit hier en over wat in me opkomt. Schreef eerder: kan in Bloggen m’n ei kwijt en het houdt me alert – toevoeging nu: de kans blijft dat iemand er iets aan heeft – “niet geschoten is zeker gemist”.

Overigens kwamen er geen afschrijvingen – betekent natuurlijk niet dat iedereen mijn Blogs daadwerkelijk leest – vele hebben geen tijd, andere deleten misschien meteen.

Weg uit het Zilte Zeeklimaat…

Met losse contactdraadjes in het vorige Blog doelde ik ook op Frisse Feedback uit Nederland. Jullie reactie-draadjes triggeren verder borduren.

Voor mijn verhuizing naar Thailand, leefde ik jaren als kluizenaar – woonde alleen en vermeed contacten (mede vanwege burn-out-gevolgen). Past ook bij mijn aard om relatief weinig contact te zoeken – 1-op-1 of in klein gezelschap voelt prima, vooral als dat contact niet alleen oppervlakkig is – maar in de massa voel ik me gauw verloren.

Import: Vreemde eenden…
Ik heb m’n wortels losgetrokken uit de Westlandse Geestgronden en m’n lijf uit het Zilte Zeeklimaat; het dynamische Westland verruilt voor een trager Tropenbestaan, en de (s)Prekende Hollands-Calvinistische cultuur gewisseld voor de ingetogen Thais-Boeddhistische. Heb mezelf overgeplant in het Noord-Thaise berglandschap met haar ovenwarme Savanneklimaat. (Lijkt in Nederland nu ook te heersen.)
Ik wist en weet: totaal en diep wortelen in dit oh zo andere land, gaat nooit helemaal lukken. Maar… ik word geaccepteerd en gekoesterd en voel me hier thuis. Desalniettemin blijf ik Import – een Vreemde eend – en de doorsnee Thai blijft een vreemde voor mij, meestal zelfs een mysterie.

Je zou kunnen vragen: ‘Maar die vruchtbare bodem en dat groeizame klimaat zijn toch perfect om te wortelen Luc?’ – en… ‘In die zachtaardige boeddhistische leefsfeer móet je toch kunnen gedijen?’ Antwoord op beide vragen: “Ja!”
Er zijn echter omstandigheden die Totaal aarden of Integreren belemmeren: de cultuur-eigen-aardigheden verschillen teveel en diepgaande contacten zijn nagenoeg onmogelijk, alleen al omdat ik mij (de achtergrond-nuances van) de taal niet meer eigen kan maken.

Eigen-Aardigheden…

Toevallig stuurde vriend Jaap mij enkele zinnen uit een boekje van Bas Heijne – titel Onbehagen...
“Een mens is helemaal geen autonoom individu, maar grotendeels het product van een cultuur waarin hij of zij geboren wordt [en opgroeit] — de cultuur geeft de mens een mal, waarin hij zelf zijn leven vorm kan geven. Een individu verwezenlijkt zichzelf in contact met zijn omgeving, zijn cultuur”.

Van mij: elk gezin, elk dorp, elke voetbal- of tennisclub enzovoort, heeft haar eigen cultuur. Ik herinner me de verschillen tussen buurten in ons dorp, en tussen de andere Westlandse dorpen en zéker met Den Haag; de stad.
Dankzij internet en de reismogelijkheden is de wereld een dorp geworden – toch hoef ik de verschillen tussen Eigen en Import niet uit te leggen, neem ik aan. Of je uit een andere stad, streek of provincie, of uit een ander land vandaan komt – de eigen- aardige verschillen zijn generaties later nog merkbaar. Ik weet het niet maar regel zou wel es kunnen zijn: ‘hoe verder weg, hoe groter de verschillen’.

[Hier ging ik uitweiden over Integratie – over dat veel landen, waaronder NL, daaromtrent onmogelijke eisen stellen, althans… volgens mij. Maar – politiek is niet mijn ding – ik raakte verstrikt omdat mijn ideaalbeeld: “Verschillen Verrijken”, niet valt te rijmen met ook desastreuze gevolgen, die iedereen kan zien. Daarom, wat hier stond weggehaald.

[Wassenbeeld monnik]

Gevolgen…

Kan makkelijk een Blog vullen met voor- en nadelen van mijn overplanting – “elk voordeel heb z’n nadeel”, merkte ‘onze’ vermaarde Johan ooit al op.

Ik beperk me tot eentje, om ook dit Blog leesbaar te houden.
Nadeel – daar komt ie: geen- of slechts dunne draadjes met Nederland betekent weinig voeding daarvandaan – gebrekkige draadjes in Thailand leidt tot hetzelfde: relatief weinig voeding hiervandaan. Gevolg: ik ben vooral op mezelf aangewezen – wat me meteen brengt bij hét Voordeel: volop gelegenheid voor meditatie, contemplatie, zelfreflectie enzovoort. Het brengt me dus onherroepelijk dichter bij me- Zelf – het belangrijkste contact in mijn (ons) leven.

Terug naar Bas Heijne, de laatste zin trof mij het meest: “Een individu verwezenlijkt zichzelf in contact met zijn omgeving, zijn cultuur”.
Onlangs las ik een Blog van een Palliatieve arts. Persoonlijke waarnemingen brachten haar tot het volgende: “in de laatste levensdagen hebben mensen niet zoveel behoefte aan medelijden, religieuze overdaad en uitvoerige afscheidsriten (veel minder dan vele menen te moeten bieden). Ook spijt van ‘niet gedane zaken’ of ‘gemaakte fouten’ speelt meestal niet zo. De meesten blijken graag, en met genoegen terug te kijken op – (of nog eens herinneringen te willen ophalen met) – relaties waarmee en/of waardoor tijdens het leven belangrijke ontwikkel- en groeistappen zijn gezet.” (Verder in mijn woorden): Omdat hij/zij dankzij de voeding en inspiratie die dat gaf, zichzelf (een stukje verder) kon ontdekken en verwezenlijken.

Inspiratie…

Kan het nu al beamen – ik mocht veel kennis en wijsheid opdoen uit talloze evenementen en uit boeken, films en andere media; bewaar mooie herinneringen aan prestaties, ervaringen enzovoort – wat me echter het helderst voor de geest komt, en blij maakt, zijn “intense inspiratieve contacten” met anderen; familieleden, vrienden, vriendinnen, collega’s én… met andere toevallige medereizigers die mijn hart ‘raakten’ tijdens mijn zogeheten Levensreis. Het mooie voor nu: de her -innering hernieuwt de (h)erkenning en inspireert me weer. Mijn wens of gebed: “moge nog veel van zulke contacten volgen en moge de Inspiratie wederkerig zijn”.

Donaties – Sponsoring…

Nieuw op m’n site: Donaties – Sponsoring. Lang over nagedacht en veel over getwijfeld. Wil namelijk niet bedelen en geen verplichtingen scheppen! Anderzijds krijg ik regelmatig iets aangeboden naar aanleiding van mijn (onze) diensten en zo.
Daarnaast fantaseer ik al lang over mogelijkheden om zonder Tariefafspraken te kunnen werken. Zocht naar Vrijheid ten aanzien van of en hoeveel men wil (kan) betalen. Daarom nu toegevoegd, ook als experiment.

Hier eindigt Blog nr. 31 – Dank voor het lezen..!
(hoop dat je iets van je gading trof)

Hartelijke groeten,
Luc

Reageren..?

–  Stuur mij een Emai: » Luc@lucaalbrecht.nl…
–  Overige opties – zie: » Contact…
–  Zie ook: » Disclaimer- Privacy…

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

  • Blog nr. 76 – 6 oktober 2024
    Wateroverlast in Chiang Mai. […]
  • Blog nr 75 – 31 augustus 2024.
    Van een "Bezig Bijtje" in Thailand - een blog over mijn Vijverwerk - de Perfecte Moesson & de Ideale Planttijd - Prachtige Rijst-Paddy's, en over hoe de Stroom van Leven elke dag Nieuwe beelden biedt. […]
  • Blog # 74 – 3 mei 2024
    Update - Lees mee over hitte, droogte, bananen, blogexperimenten en rijlessen – én over buitenlanders met Tropenkolder. […]
  • Blog nr. 73… 5 april 2024
    "Alarmdrama" - een les in Perspectief. Uit mijn Herinneringen - verhalen en anekdotes die het leven kleur geven. Ik hoop dat dit verhaal jou net zoveel inzichten geeft als het mij heeft gedaan. […]
  • Blog nr. 72… 22 maart 2024.
    "Diagnose Introvert.." Reis mee in mijn Herinneringen - verhalen en anekdotes die het leven kleur geven. Ik hoop dat deze verhalen jou net zoveel inzichten geven als ze mij hebben gedaan. […]