Blog nr. 35…
Goodbye 2017 – Welkom 2018…
Mae Rim, Thailand, 21 december 2017
Mijn eindejaar gedachten…
Eerst een cliché – daarom niet minder waar: 2017 is omgevlogen.
Toch: ‘Het was goed! – We hadden van alles voldoende!’
– Pijn & Moeite – Anderzijds…
– Verschillen – Aanvaarding…
– Eenzaam…
– “Zonder strijd geen overwinning”
– Alle goeds..!!!
Goodbye 2017…
2017 gaat in mijn boek als overgangsjaar, m’n 70e verjaardag (in maart) symboliseert de drempel. Een overgang kost meestal moeite – denk aan het kuiken wat zijn ei openbreekt, aan de pop die vlinder wordt, en natuurlijk onze eigen geboorte – allemaal moeizame processen.
Het jaar begon ‘bewogen’, door het overlijden van Sa ‘s oma en het bezoek van Ria, mijn helende steun in een moeilijke levensfase. Ik voelde me ver-oosterd en ervoer losse contactdraadjes met Nederland – (Blog nr. 29 + 30).
In mei ontmoetten we Top – de heldere partner van Sa ‘s nichtje. Hij gaf me bemoedigende in- en uitzichten. Daarna koos ik voor alleen- Zijn – (verderop meer). Het gaf een positieve boost aan m’n ontwikkeling. De resultaten zijn nog niet helemaal zichtbaar en misschien hoeft dat ook niet.
Gedurende het jaar kwamen diverse Nederlanders op bezoek, meestal bekenden. Een paar reacties: “Eén dag bij jullie leerde mij meer over Thailand dan drie weken vakantie” – “na 2 dagen voel ik me alweer een ‘beter’ mens”. In oktober kwamen na elkaar 2 vrienden – bijpraten was intens en heerlijk. Peter en Raymond… én alle andere: nogmaals Dank!
Het afscheid van koning Bhumibol liet diepe indrukken na – stond al in het vorige Blog.
Verder is 2017 stillekes omgevlogen.
Pijn en Moeite…
Veel mensen lijken het leven alleen via pijn en moeite te kunnen ervaren – zonder onze drama’s bestaan we niet. Ook in mij schreeuwt het negatieve vaak om aandacht.
Er was een tijd waarin somberte de overhand had – gelukkig is dat lang geleden
Liefst schrijf ik over positieve zaken – (positief is gezonder dan negatief!) – maar, de realiteit is gewoon anders. Soms is het zwaar bewolkt en kunnen we de zon niet zien. Mijn eindejaar-gedachten gaan daarom ook over moeiten, én… over alle mooie ontwikkelingen die ik ervaar.
Anderzijds…
Alles is relatief. Er is altijd een ‘anderzijds’; altijd ook een goeie kant. Vaak zien we dat pas achteraf, vanuit een ruimer perspectief. Lichaamscellen worden continu opgeofferd voor mijn gezondheid – dramatisch voor de cellen, een zegen voor m’n lijf en mij.
Ik geloof dat narigheid ook positieve uitkomsten kan bieden. Voor anderen kan ik dat natuurlijk niet bepalen..! – bij mezelf zie ik ze wel: positieve uitkomsten aan wat eerst dramatisch leek.
De crisis rond m’n veertigste – opgebrand en het einde van een successtory – was destijds een levensgroot drama. Ik dacht: “hier kom ik nooit overheen, m’n leven is verwoest!” Er volgde een moeizame overgang. Later voelde ik me bevrijd en de inzichten die ik ontdekte zijn letterlijk van ‘onschatbare waarde’!
Hiermee wil ik niet zeggen dat pijn fijn is en drama moet worden opgezocht.
Er is veel ondraaglijk leed in de wereld – té simpel om te stellen ‘het is ergens goed voor’.
Verschillen…
Regelmatig schrijf ik over cultuur- of karakterverschillen, tussen Oost en West, of tussen Sa en mij. Ik had moeite met verschillen die onveranderbaar bleken – bleken omdat ik ze voorheen niet herkende of dacht dat het wel zou veranderen.
Sommige cultuur-eigenschappen zijn zó ingebakken, dat we ze niet herkennen. Meestal vinden we ze zelf ook zó goed, dat we ze nooit willen of kunnen veranderen. Dit geldt uiteraard voor elke cultuur.
Een voorbeeld, ik noemde het al vaker: in de Thaise cultuur is het not done om elkaar ergens direct op aan te spreken – (zeker niet in het openbaar). Als je commentaar op iemand hebt, breng je dat heel subtiel en voorzichtig, of via een omweg. Je laat de ander in zijn/haar waarde en kraakt nooit af.
(Deze kwaliteit toepassen lukt me gelukkig steeds beter..!)
Mijn moeite..? – De omzichtige, indirecte Thaise benadering ervaar ik soms als traag, vaag en draaierig, en oneerlijk. Daarnaast voelt het frustrerend en leugenachtig als ik niet recht-door-zee kan zijn.
Uitgebonjourd…
Dit werkt ook andersom. In Nederland vinden we ‘recht-door-zee’ zijn een erg goeie kwaliteit*. Maar Thai hebben moeite met onze directheid, al laten ze dat niet blijken.
Ik vind mezelf best voorzichtig en diplomatiek, maar ben vaak nog te confronterend. Sa behoedde me menigmaal voor pijnlijke blunders, anders was ik hier allang uitgebonjourd.
* Ik doel hier Niet op het schelden, afkraken of elkaar iets verschrikkelijks toewensen, wat ik tegenwoordig zie op zogenoemde Sociale media. Dat kan de wereld volgens mij nooit ‘beter maken’!
Belangrijk: verschillen in cultuur-eigenschappen zijn wat ze zijn: verschillen in eigenschappen. Als ik er moeite mee heb ligt dat aan mij, ik kan ze namelijk ook gewoon aanvaarden…
“Tatata” – Aanvaarding…
“Aanvaard het leven zoals het komt”, is een geheim achter de opgewekte Thaise levenshouding. De doorsnee Thai aanvaardt eenvoudig wat-nu-is en is (daardoor) vrij en blij beschikbaar voor dat-wat-komt.
De Boeddha leerde Tatata, oftewel: ‘het-is-zoals-het-is’ – ‘aanvaarding opent de poort naar Nirwana’ – in gewoon Nederlands: aanvaarding brengt je bij je eigen Vrede en Wijsheid. Tatata werkt ook bij mijn moeite met de cultuurverschillen: het blijft moeilijk, totdat ik helemaal aanvaard dat het-is-zoals-het-is.
Foto: weer en wind, schaarste of overvloed – een boeddha aanvaardt wat-is en blijft onbewogen.
Eenzaam…
Mijn ‘losse contactdraadjes’ met Nederland leken tot eenzaam opdrogen te leiden. Ook hier is echter een anderzijds.
Eigenlijk ben ik een einzelgänger of kluizenaar, altijd geweest; ben graag op mezelf. Mediteren is een geliefde reden, ontsnappen aan onbeduidende drukte een andere. In alleen-Zijn vind ik rust, creativiteit, heling en meer van zulk moois.
In Thailand is meditatief leven veel meer vanzelfsprekend dan in Nederland. Daar vonden vele mijn spirituele voorkeuren maar vreemd, en m’n kluizenaar-gedrag ongezellig of a- sociaal. Misschien was die ervaring naar de achtergrond toen ik ‘losse draadjes’ voelde.
Mijn eindejaar-gevoel hierover..?
‘Losse draadjes’ en ‘Eenzaam opdrogen’ waren maar tijdelijke moeiten. Dankzij mijn groei in alleen- ZIJN, voel ik me nu steeds vaker verbonden met alles en iedereen – een levendig warm en vervullend gevoel.
“Zonder strijd geen overwinning”…
In 2017 werd ik weer minder geraadpleegd dan in 2016.
Een moeite – omdat ik graag wil delen wat ik heb ontdekt.
“Wat te doen..?” vroeg ik al in 2016 aan een Meester – antwoord: “laat je ambities los Luc en stroom moeiteloos mee met het leven; wees aandachtig beschikbaar voor dat wat verschijnt” – Ik: “en als er niks verschijnt..?” – Meester: “alles is er al, aandacht zal het je tonen”.
Mooi gezegd, maar ik leerde iets anders:
“Gebruik je talenten Luc” – “Wie niet werkt zal niet eten” – “Waar een wil is, is een weg” en…
“Strijdt!” – vóór of tégen maakt niet uit, maar: “Strijdt!” – want “Zonder strijd geen overwinning!” – dát staat op mijn harde schijf gegrift. Mijn verstand zegt daarom regelmatig: ondernéém, maak plannen, stel doelen, gá ervoor…
“De aanhouder wint” – ik volgde Meesters’ suggesties op en negeerde de ingesleten kreten. Het ‘resultaat’ is wonderbaarlijk: de moeiten vervaagden; vrede, geluk en alles wat ik nodig heb kwam ervoor in de plaats.
Welkom 2018..!
Mijn voornemen is dit jaar dus makkelijk: ik ga door met ‘moeiteloos meestromen’ en aanwezig zijn ‘voor dat wat verschijnt’ – Tatata…
Welkom 2018, ik ben er klaar voor..!!!
Hier eindigt Blog nr. 35 – veel dank voor het lezen..!
Noot: ik las alles even terug; veel beschouwend proza, excuses als het té was.
Belofte: volgend Blog wordt concreter..!
Nagerechtje (sorry)…
Voor wie nu denkt: ‘jeetje, wat een moeiten..’
“Moeiten zijn slechts rimpels aan de oppervlakte van de onpeilbare oceaan van Leven”.
Ik voel me gezond, goed en gelukkig; in Thailand, met mezelf en met iedereen om me heen..!
Toch nog feitjes:
– Sa werkt momenteel fulltime in een resort – het is hoogseizoen, dat betekent werken tijdens kerst en nieuwjaar. Ze is er blij mee en ik ook, dus: het is goed..!
– Hier komt de zon ’s morgens om ca. 6 uur op en ’s avonds 6 uur gaat ie onder – overdag is het ca 25+ en ‘s nachts 6 tot 12 graden. Resultaat: geen ‘donkere dagen voor Kerst’ – wel lichte luchten; geen ‘White Christmas’ – wel ‘heerlijk onder wol’.
– Kerst wordt in Thailand niet gevierd, er is ook geen kerstvakantie – geruststelling: we hebben veel Boeddhistische feestjes.
– Oud en Nieuw wordt wel gevierd, dan is Thailand een weekje vrij en doen we aan ‘beste wensen’ – “Sawadee Pimai”.
– Rond nieuwjaar komt er familie logeren, 4 dagen – 1 zwager, 2 zussen + 3 kinderen. Dus ja, 4 dagen weinig alleen-Zijn, haha…
Dank & Alle goeds…
Dank aan degenen die ons verrasten met een donatie of sponsorbedrag..!
Dank aan iedereen die met ons meeleeft..! – met sommige heb ik regelmatig contact, van anderen weet ik dat ze ons volgen en ons het beste wensen.
Aan iedereen: Dank, Dank, Dank..!!!
Fijne Feestdagen & Alle Goeds voor 2018..!!!
Sa & Cream & Luc
Reageren..?
– Stuur mij een Email: » Luc@lucaalbrecht.nl…
– Overige opties – ga naar » Contact…
– Zie ook: » Disclaimer- Privacy…