Categorie: Blog

Blog 64…

Mae Ann, Thailand, 24 maart 2022

– Denk-Carousel…
– Fotoblog – Voortgang – Zelfredzaam…
– Langzaam wennen…
– Natuurlijke wondertjes…
– Fijnstof…

Welkom Voorjaar..!

Van ongeveer oktober tot maart ben ik in winterslaap modus, elk jaar.
Zit in mijn natuur: stilte, afzondering, nadenken, heroriënteren en… er komt minder uit mijn handen.
In Nederland was ik dan blij met elke zonnestraal, als winterdip medicijn.
Hier is gelukkig voldoende zon om dat te voorkomen.

Toch beleef ik ook hier m’n winterslaap.
Afgelopen weekend was de omschakeling (18-21 maart, volle maan).
Volgens de maankalender begon een ‘nieuw jaar’ – Voorjaar is het gangbare begrip.  

Dat voorjaar is zeer Welkom – normaal gesproken neemt m’n slaapbehoefte af en word ik actiever.
Ik merk het – signalen: ochtendzon en vogels nodigen mij vroeg uit de veren; nieuw groen, bloemen en vers fruit maken me levendig en opgewekt..!!

Denk-Carousel…

Ik zat een poosje in een Denk-Carousel.
Triggers: Virus- en Wereld-toestanden.
Dilemma: mijn visies lijken tegenovergesteld aan die van de massa.

M’n innerlijke stem zegt dat ik mijn visies moet delen, en anderen als het ware moet waarschuwen, maar…  ‘wie ben ik..?’ [schreef ik eerder]
PS – enkele pogingen leidden tot gefronste wenkbrauwen – velen lijken moe van alle gedoe.

Toch bleef het stemmetje kakelen en ik weet dat sommige benieuwd zijn naar mijn gedachten.
Oplossing: bijlage »» “Wereld-Toestanden” – (die kun je eenvoudig overslaan).
[Wel leesvoer waar je tijd en interesse voor moet hebben!]

Fotoblog & Voortgang…

Dank voor de leuke en positieve reacties op het fotoblog..!

Momenteel bouwen we langs de weg een muur met toegangshek, omdat…
– ik hou van privacy – (Thai beschouwen niet omheind land als ‘vrij toegankelijk’)
– de weg loopt dicht achter het huis omhoog en dat veroorzaakt geluidoverlast
– loslopende honden vallen ons ’s nachts lastig.

De rest van ons perceel is al grotendeels omheind – standaard oplossing hier: betonpalen met prikkeldraad.  
Als de muur klaar is wordt het erf verhard, daarna stoppen we voorlopig alle bouwactiviteiten, voornamelijk vanwege de Wereldtoestand…

Ik vind mezelf geen doemdenker, maar kan niet ontkennen wat ik waarneem en zie een reële kans dat de huidige ontwikkelingen leiden tot economische tegenvallers.
Ingrijpende veranderingen lijken sowieso in aantocht – zie de bijlage.  

Zelfvoorziening…

Altijd goed om bedachtzaam met geld en goed om te gaan, ongeacht de verwachtingen.
Wij gaan daarom (meer) werk maken van zelfvoorziening – praktisch: meer groenten en fruit telen en mogelijk beesten houden.  

Thai zijn hierin geprogrammeerd, Sa en Cream zijn er gemotiveerd over.
De vorige koning, Bhumibol, was fanatiek pleitbezorger van zelfvoorziening.
Hij stichtte door het hele land agrarische onderzoek- en leerprojecten (rijst en groenten en fruit, vis, kippen, koeien enzovoort).
Daarnaast stimuleerde hij plattelanders tot het opzetten van kleine familiebedrijfjes.

Ik geniet van hoe dorpelingen elkaar hierbij steunen.
Ze wisselen enthousiast kennis uit en delen zaad en plantgoed. Overproductie verkopen ze goedkoop of ruilen het onderling.
Bonus: er worden geen of nauwelijks chemische middelen gebruikt en alles is plukvers.

Het leven wordt nooit saai…

Langzaam wennen…

Er is een gezegde over ‘oude bomen verplanten’ – moet omzichtig gebeuren.
Geruststelling: we settelen steeds beter en ik ben nog steeds blij om hier te wonen.
Sommige dingen wennen inderdaad langzaam en… er zijn zaken die anders uitpakken dan verwacht.

Geen klachtenlijst, wel opmerkelijk.
We maakten het huis groter en mooier dan gepland, dat betekent uiteraard ook meer schoonhouden.
Dit hadden we wel bedacht, maar er is meer vuil dan verwacht.
Het gemeentewater is rijk aan ijzer en kalk, en Sa is superschoon (en zuinig), ze moet de badkamers vaker borstelen om ze blinkend te houden.

Natuurlijke wondertjes…

De tropenlucht is van nature vuiler dan in Nederland. Van nature, want hoe warmer de lucht des te meer dampvocht (en vuil) ze opneemt.
Als lucht afkoelt daalt dat vocht en vuil weer neer (condensatie) – begrijp je me nog..?

Vroeg in de ochtend is buiten alles zeiknat. Als ik een bamboestengel aanraak, krijg ik een koude douche over me heen.
Alle gewassen zijn ‘s morgens nat. Wondertje: de natuur blijft groen, ondanks de schroeiende hitte overdag.

Nog een wondertje. In de droge periode (nu) laten veel bomen hun blad vallen*, ook bamboe.
Hierdoor nemen verdamping en dus vochtbehoefte af en kan de betreffende boom overleven – wonderlijk ingenieus.
* meerwerk: regelmatig dak en goten bladvrij maken en (dagelijks) vijvers afromen.

Meer…
Sa droogt onze was in de zon, overdag van 10 tot 4 uur.
Voor 10 uur droogt er namelijk niks en na 4 uur condenseert het luchtvocht weer en wordt het wasgoed nat.

– verrassing: na 4 uur ’s middags voel ik soms micro-druppeltjes op mij (condens), terwijl het ogenschijnlijk stralend weer is.

– als ik ’s avonds in donker Snuf uitlaat, draag ik een lamp op m’n voorhoofd – bizar hoeveel stof er in de lichtbundel drijft.

– ochtendmist ontstaat door de stijgende temperatuur (verdamping) – dat leidt tot mystieke mistflarden.
Wonderlijk: rondom bomen en bamboe zie ik regelmatig kleurige damp-aura’s, soms lijken de boomkruinen in brand te staan.

Fijnstof…

Er drijft dus veel stof in de lucht, dag en nacht. In de droge tijd (nu) méér dan tijdens de moesson.
Sa en Cream vegen 2 x per dag de vloeren in huis en de terrassen, desondanks worden de tegelvloeren (en onze voetzolen) smoezelig*.
* betekent regelmatig vloeren moppen (huis en terrassen).

Irritant…
Ik schrijf hier vaak over. Momenteel verbranden boeren onkruid en stroresten, daardoor drijven er ook roetdeeltjes in de lucht. Mijn ogen zijn alweer dagen geïrriteerd en soms nies ik ware salvo’s.
Dankzij briesjes en sporadische buien schoont de lucht af en toe, godzijdank.

Herhaling verzoeken…

Niet iedereen ontving waarschijnlijk de vorige de Blog-aankondiging – (storing mailprogramma).
Ikzelf kan dat niet controleren – (mogelijk zit ‘ie in de Spambox).
Helaas weet ik ook niet of jullie Reacties bij mij zijn binnengekomen.
Ik gebruik nu een ander mailprogramma, duimen dat het helpt.

Verzoek 1.
Stuur alsjeblieft een RE-mail – je hoeft niks te schrijven!
(Zo kan ik zien of mijn mail is binnengekomen.)

Nóg een verzoek…
Natuurlijk hoop ik dat mijn Blogs welkom zijn.
Maar misschien storen zelfs de aankondigingen al.

Verzoek 2.: meld alsjeblieft als je de aankondigingen Niet meer wil ontvangen.
(Wél blijven ontvangen = Niets doen..!)

Hier eindigt blog 64 – dank voor het lezen..!

Hartelijke groeten,
Luc

»» naar de bijlage: “Wereld-Toestanden..”

Reageren..?

–  Stuur mij een Email: » Luc@lucaalbrecht.nl…
–  Overige opties – zie: » Contact…
–  Zie ook: » Disclaimer- Privacy

— einde —

Blog nr. 63 – Fotoblog…

Mae Ann, Thailand, 12 december 2021

We wonen alweer máánden in onze oase – hoogste tijd voor de veelbeloofde fotoreportage.

– De basis – Van buiten gezien – Koffie-terras…
– Woonkamer – Slapen – Badkamers…
– Koken – Braden – Spoelen – Wassen…
– Buren…

Vooraf…
Mijn fotografeer-talent is niet sterk ontwikkeld en bewerken en uploaden is niet echt mijn ding.
Bovendien… het tropenlicht is fantastisch maar de ‘harde’ schaduwen bemoeilijken fotograferen behoorlijk.
Kijktips – een uitgebreide reportage vraagt kijktijd en volgens mij zou je hem minstens op een laptop of pad moeten bekijken.

Ik heb getracht om het overzichtelijk te maken zodat je je de werkelijkheid enigszins kunt voorstellen; vond dat erg moeilijk en is waarschijnlijk niet helemaal gelukt.
NB – voor de overzichtelijkheid zijn ook oudere foto’s ingevoegd.

Groter – Beter – Mooier …
Ons doel was: een relatief kleine en zeer eenvoudige woning – maar…
.. mijn perfectionistische aard wil het “supergoed doen” en dingen zo degelijk en mooi mogelijk maken.
Ik hou van ruimte en licht en comfort, en van rust en natuur – Sa houdt van opgeruimd en proper.

We bouwden in eigen beheer en regie en waren daardoor erg flexibel voor ontwerp en materiaalgebruik.
Dit alles resulteerde vaak in aanpassingen naar “doe maar iets groter, beter, mooier”.
NB – bouwregels zijn hier gelukkig uitzonderlijk soepel – goedkeuring van het dorpshoofd is voldoende.

Budget…
Eigenlijk maakten we vooraf geen nauwkeurige begroting, wel serieuze inschattingen.
Ikzelf had wel een budget in gedachten. En dankzij enige zelfkennis rekende ik op ruime overschrijdingen – maakte ook een ijzeren stop: “er moet altijd X in mijn spaarpot overblijven”.
Dit laatste leidde/leidt soms tot bouwstops, zoals nu. We willen nog van alles maar… alleen als het (financieel) kan.

Overigens lbracht budgetbewustheid ons regelmatig bij verraassende besparingen of het vinden van zeldzame koopjes.

We zijn bijzonder blij en tevreden met wat nu is gerealiseerd en erg dankbaar dat we hier nu wonen.
Een droom is uitgekomen; we leven in een mooi, licht en comfortabel huis in een heilzame oase, en dat blijft, ook al zouden we niets meer kunnen toevoegen.

Dank…

Hier passen woorden van Dank…
– Dank aan degenen die ons aanspoorden om te starten en motiveerden om vol te houden.
– Dank aan allen die ons enthousiast volg(d)en en/of met raad en daad bijstonden.
– Speciaal dank aan hen die ons steunden met geld en goed…
– En… bijzondere dank aan onze (Birmese) bouwers; voor het verrichte werk, het meedenken, en zéker voor hun geduld bij de communicatie!

Allen: Dank – Dank – Dank..!!!

Naar de foto’s…

De basis…

Voor de beeldvorming eerst wat oude foto’s…

Van buiten gezien…

Ons huis heeft geen verdieping en de daken steken rondom 80 – 100 cm over, ook zijn er diverse (extra) overkappingen. Vrijwel alle Thaise huizen hebben zulke ruime overstekken en vaak extra overkappingen.
Redenen: regen valt met bakken en grote druppels, dat zorgt voor ware watervallen;
.. de zon straalt overdag ongenaakbaar, elk beetje (extra) schaduw houdt het binnenshuis koeler…

*) veel Thaise huizen hebben zo’n entree-terras – we leven hier voor een groot deel buiten, veel families hebben enkel een woonkamer met keuken en eten op hun entree-terras…

Koffieterras…

Meest recente bouwactie; “Papa’s Koffie-terras”…

Woonkamer…

Slapen…

Badkamers…

Koken – braden – spoelen – wassen…

Belangrijkste in en om een Thais huis.
Ons huis heeft 2 keukens en meerdere buiten-kookplekken. Thai kunnen overal hun kookplek maken, net zoals ze eigenlijjk overal kunnen slapen.

In veel huidige keukengebruiken herken ik gewoonten die stammen uit de tijd dat Thai nog meer in de natuur en in hutjes leefden. Veel gebruiken zijn ook logisch te linken aan hygiëne-eisen in de tropen, én aan tijden dat er simpelweg erg weinig was.
Interessant om te zien hoe Sa daarin is ontwikkeld; bijvoorbeeld hoe zij zichzelf heeft geleerd om met servies om te gaan. Bij haar thuis is geen ‘mooi servies’ en geen servieskast. Bij ons wordt alles zeer zorgzaam en geordend opgeborgen.

NB – een zus die eens op bezoek was liet overduidelijk blijken dat ze dat opbergen onnodig extra werk vond – zij zetten alles op een (droog)rek en pakken wat ze weer nodig hebben. Wel efficiënt natuurlijk.

De kastjes in de Buitenkeuken zijn van kunststof en in de Binnenkeuken van speciaal behandeld hout.
Redenen: door de hoge luchtvochtigheid verrot hout hier razendsnel en veel wordt opgevreten.

Belangrijkste reden voor ‘buiten’ koken is de stank; in de Thaise keuken wordt vaak gewerkt met gedroogd en/of gefermenteerd voedsel, én er wordt erg veel knoflook en andere sterk geurende kruiden gebruikt…

Sa experimenteert met zelf houtskool maken op een schone manier. Dus binnenkort stookt ze (gelukkig) schoner.
NB – de lucht is hier weer erg smerig, niet goed voor (mijn) gevoelige luchtwegen.

Sala…

Buren…

Onze dichtstbijzijnde buren is een polygaam gezin; 1 man met 3 vrouwen en 3 kinderen.
Zij hebben geen huis en overnachten in het bamboebos. Overdag struinen ze over de rijstvelden op zoek naar vegetarisch eten. Als het te heet wordt komen ze weer onder de bamboe. Ze zijn en bewegen bijzonder vredig en kalm.
We horen ze eigenlijk nooit maar ruiken hen wel als de wind onze kant op komt – niet smerig omdat we het gewend zijn – bij Sa’s familie wonen ruim 20 van deze viervoetige Boeddha’s, ik geniet altijd van hen…

Hier eindigt dit fotoverhaal, hopelijk heb je ervan genoten – in ieder geval Dank voor het kijken..!

Hartelijke groeten,
Luc
PS – wil je ons helpen om ons heiloord verder te realiseren..? – kijk dan bij »» Financiering – Fundraising… voor mogelijkheden.

Reageren..?

–  Stuur mij een Email: » Luc@lucaalbrecht.nl…
–  Overige opties – zie: » Contact…
–  Zie ook: » Disclaimer- Privacy

– einde –

Blog # 62…

Mae Ann, Thailand, 18 november 2021.

Eindelijk weer een blog…

De bouw van ons huis nam mij zó in beslag dat ik niet aan schrijven toekwam – de tijd is ook omgevlogen.
Helaas leed mijn schijflust het meest onder de Wereldonrust...

– Wakker geschud – Lichtpuntjes…
– Woongenot… – Huis klaar…
– Plannen gewijzigd…
– “Er was eens..” – de Moraal…

Wereldonrust…

In mijn herinnering was de wereld altijd onrustig, maar dat lijkt nu per dag toe te nemen – (onder meer door gendergekonkel, klimaathysterie en een alles overheersend viruskabaal).

Ik heb serieus geprobeerd inzicht te krijgen in wat nou precies speelt en gezocht naar objectieve informatie – edoch… niets is wat het lijkt en niets lijkt betrouwbaar. Intussen verdwijnen essentiële waarden en waardigheid als sneeuw voor de zon.

Ik kan waarschijnlijk meerdere blogs vullen met verbijsterende constateringen – geen complotwanen. Maar negativiteit is erg ongezond en brengt mij geheid verder van huis. Bovendien, wie ben ik..? – er wordt al zóveel gezegd en geschreven.
Daarom: genoeg hierover voor nu…

Wakker geschud...

Ik kwam dus niet meer tot bloggen.
Drie ongelukjes op rij schudden mij wakker:
(1.) Een forse kopstoot tegen een betonbalk onder het huis – (5 hechtingen).
(2.) Paar dagen later ging ik onderuit tijdens het redden van zakken cement uit een nachtelijke moesson bui – (fikse wonden aan m’n rechter scheenbeen en elleboog).
(3.) In de week erna gleed ik in een betonnen goot – (diepe scheurwond aan m’n linker scheenbeen – 7 hechtingen).

PS – “Bejaren = Bedaren” lukt tegenwoordig uitstekend – alleen… door mijn (bouw-) enthousiasme vergeet ik weleens dat mijn eeuwig jonge geest in een senior lijf woont, haha.
Geruststelling… alle wonden zijn inmiddels geheeld.

Lichtpuntjes…

De uitglijders herinnerden mij weer aan wat meester mij ooit voorhield: “Luc, als je uit balans bent, hou stil en… tel je zegeningen.”

Gelijk had hij, immers, niemand is gediend met mijn gewankel. De wereldtoestand is zoals ‘ie is en verandert niet door mijn getob. Ik kan m’n zorgen best even parkeren en op zoek gaan naar lichtpuntjes.

Welnu, mijn zegeningen zijn voelbaar en zichtbaar…
We zijn gezond en (meestal) blij met elkaar, hebben ruimschoots te eten en een prachtig dak boven ons hoofd. En we genieten met volle teugen van onze fantastische woonplek.

En verder… de toekomst blijft verrassen, zoals ‘ie altijd deed. Daar hoef ik niks aan te doen.
En… “elke crisis draagt kansen in zich”, kunst is om die te ontdekken en benutten…
– dat lukt het best vanuit een kalme, open geest.
[Ik besef dat woorden makkelijk hol kunnen klinken.)

Woongenot…

Vaak gevraagd: ‘hoe bevalt jullie nieuwe huis?’
Ik schreef al: fantastisch – ons huis is ruim en licht en comfortabel en past als een perfecte jas – de plek is paradijselijk – echt zalig om hier te mogen wonen – een droom is uitgekomen.

Stel je voor… elke morgen vroeg kuieren Snuf en ik door de nog slapende heuvels. De nachtgeluiden zijn verstomd en alleen vroege vogels doorbreken af en toe de mysterieuze stilte. Wij schuifelen langzaam onder bomen en bamboe en langs rijpende rijst – Snuf speurt snorkelend naar interessante geurtjes en dropt enthousiast haar sporen – en ik ben een en al verwondering…

Achter de heuvels zwelt het zonlicht en zet eerst de kruinen van reusachtige teakbomen boven ons in een gouden gloed – dan vertoont zij zich triomfantelijk boven een heuvelkam en verdrijft de laatste slierten mist, om daarna ons allen te verwarmen met haar overvloedig stralende licht.
Zou het paradijs mooier zijn..?

Huis klaar…

Een paar dingen moeten nog, bijvoorbeeld afrastering en erfverharding. Onze bouwers zijn alweer enkele weken weg – komen terug als de moesson echt voorbij is. Kunnen wij mooi even bijkomen. (Het is nu ruim een week droog, de mooiste tijd van het jaar komt eraan.)

Ons paradijsje komt eigenlijk nooit af, ideeën blijven stromen en er is altijd wat te doen. We verhuisden voordat alles helemaal woonklaar was, dat is nu het geval (uhmm… ons bed, wat schilderijtjes en een kapstok wachten op mijn actie). Ook de bijbouw (Sala) en het balkonterras zijn klaar, op kozijnen en aankleding na dan.

Aan de voorzijde zijn 3 vijvers gemetseld – in 1 ervan zwemmen al guppy’s en goudvissen. De grootste vijver ligt bij het balkonterras – Sa en Cream noemen dat Papa’s koffiecorner – daarin komen zogenoemde [Japanse] Koi karpers. De 3e is bestemd voor waterplanten. De vijvers liggen op verschillende niveaus en ertussen stromen watervalletjes.

Plannen aangepast...

Dit kan niemand verbazen: onze plannen zijn weer gewijzigd. Eerst wilden we een mini-resort bouwen, toen alleen ons huis, met apart een meditatie-tempeltje en een mini-restaurant en (later) enkele logeerhuisjes.

Onlangs hebben we verder afgeschaald, vanwege de wereldtoestand en snel stijgende kostprijzen.
(Eerlijk gezegd ervaar ik momenteel ook een soort bouwmoeheid.)
Jammer want ons doel was “anderen laten meeprofiteren van deze oh zo heilzame plek”, en daarmee mogelijk wat bijverdienen.

Voorlopig doen we het volgende…
De bijbouw (Sala, ca. 7 x 3,5 m) wordt meditatieruimte / privé tempel – er is een nis voor het Boeddha-beeld.
Hij gaat ook dienen als ontvangst- en eetkamer voor familie en bekenden.
Já – iedereen blijft natuurlijk Van Harte Welkom – Thai zijn zeer gastvrij en flexibel dus dat komt altijd goed.

Het balkonterras is erg ruim (ca. 8,5 x 3,5 m). Daar komt mijn werkkamer – (ik zit nu in de woonkamer). Kan simpel door enkele kozijnen te plaatsen. Misschien wel de fijnste plek, erg rustig met uitzicht over heuvels en rijstvelden.

Op het land telen we al – geelwortel (kurkuma), bananen, lemongras, avocado en andere vruchten.*
Nu het grote bouwwerk gedaan is, hebben we weer tijd voor tuinieren. Sa heeft nog altijd geen werk en kan echt niet stilzitten.

* Winstgevend telen lijkt onhaalbaar – te kleinschalig en er is erg veel aanbod – eigen gebruik en uitruilen maakt het toch zinvol. Onze eigen groenten en fruit zijn biologisch (zonder chemische middelen) en goedkoop. Bovendien geeft het veel voldoening.

Afijn, we zitten niet stil of met de handen in het haar – godzijdank..!!

‘Er was eens..’

.. een man liep door de natuur en kwam plots oog in oog met een tijger. Hij zag het beest net op tijd en vluchtte in een reflex. De tijger sprong hem achterna en de man rende voor zijn leven. Hij raakte in paniek en wist niet meer in welke richting hij veiligheid kon vinden. Ineens was daar een diep ravijn – te laat – de man tuimelde over de rand, graaide wild om zich heen en zijn handen vonden een uitstekende boomwortel – hij greep zich vast en daar hing hij…

Boven hem verscheen hijgend de getergde tijger en onder hem gaapte het dodelijke ravijn. Tot overmaat van ramp scheurde de boomwortel langzaam af. De tijd leek te stoppen en de man keek om zich heen. Zijn oog viel op een wilde aardbeienplant binnen handbereik, en daar… tussen de groene bladeren, glinsterde een volmaakte rijpe vrucht…

Moraal…
Wat ik ook doe en waar ik ook ga en wat ook mijn ambities zijn; alles is onzeker en tijdelijk.
Laat mij daarom genieten van wat nu is en het beste verwachten.
Hier verblijf ik, stil en nieuwsgierig…

Einde blog 62 – dank voor het lezen..!
(Excuses voor het lange uitblijven.)

Hartelijke groeten,
Luc
PS – volgend blog wordt het Fotoverhaal wat ik lang geleden beloofde – staat in de steigers dus volgt spoedig.

Reageren..?

–  Stuur mij een Email: »» Luc@lucaalbrecht.nl…
–  Overige opties – zie: »» Contact…
–  Zie ook: »» Disclaimer- Privacy

—– einde –—

Blog nr. 61…

Mae Ann, Thailand, 4 juni 2021

– Inwijding + Toegift…
– Goed voor elkaar…
– Gehuwd & Spouse-visum…
– Focus op creëren…
– Wanneer foto’s Luc..?

Inwijding…

Hoera, we zijn verhuisd..! – [adres zie » Contact…]

Vaste prik bij een nieuw huis in Thailand: een boeddhistische inwijdingsceremonie, met monniken, familie, buren en bekenden. Begint precies om 9 uur en eindigt rond 12, doorgaans met uitgebreid eten.
9 is een belangrijk cijfer voor Thai – de vorige koning, de geliefde Bhumibol, was Rama IX.

Wij zijn geluksvogels; onze ceremonie was op 9 mei en begon klokslag 9 en hij werd geleid door onze favoriete monnik.
Adjahn Keng is de hoofdmonnik van ‘onze’ tempel – “Wat Mae Ann” ligt 500 m van ons huis.
[Adjahn = meester/leraar, Keng = steengoed.]

Wij hielden het privé en kleinschalig: Adjahn, Sa en Cream en ik – plus een oudere mevrouw (80+) uit het dorp. Zij hielp bij de details, elk dorp heeft namelijk haar eigen gebruiken. Thaise ceremonieën zitten vol animistische uitingen.

De heer-des-huizes heeft een hoofdrol, maar ik ken niet alle ins en outs. Dankzij de voortreffelijke begeleiding van Adjahn en Sa en Cream was mijn bijdrage perfect. Wat er precies gebeurde (en de achtergronden ervan) is teveel om te beschrijven. Het zijn vooral gebeden en offeringen – om toestemming en zegeningen van de buurt-spirits te vragen.

Monnik-recitaties zijn voor mij altijd hoogtepunten. Meestal worden de melodieuze monnik-stemmen via grote luidsprekers het dorp doorgedragen. Nu reciteerde Adjahn ruim 45 minuten aaneengesloten, solo en zonder versterker.
Jammer dat we geen film- of geluidopname maakten – Adjahns’ stem vulde het huis en echode door de vallei en over ons land.
Meest spectaculaire vond ik het steeds snellere tempo – zou menig rapper jaloers op zijn. Ook Sa en Cream waren verbaasd. Na de recitatie hielden we een intense, stille meditatie.

Drie details…
(1) Bij veel ceremonieën wordt katoendraad gebruikt om verbindingen te symboliseren – bekendst zijn de katoenen armbandjes welke bij vrijwel elke ceremonie worden omgebonden – meestal door monniken en soms door ouderen.
De dag voor onze inwijding had Sa rond het huis katoendraad gespannen en de uiteinden daarvan bevestigd aan ons Boeddhabeeld. Tijdens de recitatie hield Adjahn ook die uiteinden vast.

(2) Aan het eind van de ceremonie sprenkelde Adjahn gewijd water – (met geurbloesem en kruiden) – eerst over ons en daarna in alle ruimten van het huis. (De geur van wijwater brengt mij altijd terug bij ceremonieën in een klooster in de Ardennen waar ik ooit mediteerde.)

(3) Tenslotte tekende Adjahn een symbool boven de voordeur – teken dat ons huis is ingewijd. Thai geloven dat dit onheil buitensluit en geluk uitnodigt.

Toegift…

Na het officiële gedeelte keuvelden wij met Adjahn en hij vroeg naar eventuele bijzonderheden.
Wie ons bouwavontuur heeft gevolgd, weet dat er forse tegenvallers en haperingen waren. Ik vroeg mij weleens af: is het wel goed dat we hier bouwen? Dus, ik vroeg of Adjahn daarover iets kon zeggen…  

Adjahn sloot zijn ogen kort en sprak daarna zacht en ‘onder ons’ met Sa en Cream*.
* Thai zijn erg beducht voor boze geesten en Adjahn wilde voorkomen dat de oudere mevrouw hoorde wat hij vertelde. Dat zou namelijk weleens angst in het dorp teweeg kunnen brengen, want…

Ons land ligt op een zogenoemde ‘krachtplek’ – (zijn er meer hier in de buurt) – en het heeft een bijzondere historie. Adjahn noemde details die een helderziende vriendin járen geleden exact hetzelfde vertelde.

“Krachtplek” betekent dat er sterke aarde-energiebanen stromen – (veel kerken en kathedralen zijn op zulke plekken gebouwd). Die energiestromen kunnen heilzaam zijn, maar ook onheil veroorzaken.
Welnu… veel Thai geloven dat zulk onheil wordt veroorzaakt door boze geesten en dát maakt hen bang.

Noot – ik constateer dat (ook) Thaise leiders angst gebruiken om gehoorzaamheid af te dwingen. Veel regels gaan gepaard met: “als je dit niet opvolgt, worden de geesten boos en dat kan nare gevolgen hebben”. (Die angsten zitten diep geworteld – Sa en Cream sidderen soms.)

Goed voor elkaar…

Daarom vroeg Adjahn of ik hier weleens vervelende dromen had. Ik beleef echter eerder het tegendeel; voel mij hier meestal erg goed. Toen ik dat zei, lachte Adjahn en zei “dan is deze plek goed voor jou en ben jij goed voor deze plek – heb geduld en mediteer regelmatig, dan zal het alleen maar beter worden..” – ik voel dat hij gelijk heeft.
Noot – ook veel bezoekers vinden dat onze plek ‘goed voelt’.

Adjahns’ reactie stelde mij dus gerust. Wij hebben al vaker genoten van zijn kwaliteiten en zien het niet als vage hocus pocus* – wel interpreteer ik bijvoorbeeld geesten anders dan de meeste Thai.

* Adjahn doet niks speciaals..! Hij is geoefend in stil zijn en waarnemen wat er op dit moment echt is – iedereen kan dat..!
(.. ook ik! – soms ben ik echter zó bezig met wat er allemaal speelt, dat stil zijn niet meer lukt. Iemand als Adjahn kan dan uitkomst bieden, hij is immers los van mijn sores)

Gehuwd…

Wij zijn getrouwd..!! – op 18 mei jl. werd ons huwelijk vastgelegd in Chiang Mai Cityhall.
Een korte, eenvoudige loket-formaliteit. Twee door ons uitgenodigde getuigen moesten ook tekenen. Verder hebben we er weinig aan gedaan.

Moeilijkste was om een hoofdambtenaar te vinden die 10 (!) handtekeningen wilde zetten. Na een Covid-sluiting gingen op 17 mei de huwelijksloketten weer open. Maar in Mae Rim en de buurdorpen was een lange wachtlijst.
Wij hadden haast, vanwege mijn visumverlenging en eventuele volgende sluitingsrisico’s. Gelukkig vond Sa in de stad een ambtenaar die het wilde doen.

Spouse-visum…

Inmiddels heb ik mijn spouse-visum gescoord – ik mag dus weer een jaartje blijven, een geruststelling..!!
Opmerkelijk; meer papieren nodig dan voor mijn pensionado-visum – vooral omdat nu de eerste keer was.

Focus op creëren…

Nu de formaliteiten achter de rug zijn kan ik mij weer richten op de bouw.
We plaatsten een 1.000 liter buffertank plus drukpomp voor het gemeentewater – dat werkt nu.
(Buffertank omdat de toevoer regelmatig stilvalt; drukpomp omdat de waterdruk soms abominabel is.)

Onze fantastische Birmese bouwers zijn er weer en metselen een voorraadtank voor regenwater. Die moet – samen met andere buffertanks – onze watervoorziening jaarrond garanderen.

Watermanagement…
We hebben veel water nodig. Op een heuvel wonen kost op zich al meer water – het zakt en stroomt immers omlaag. En onze tuinideeën, met vis- en plantvijvertjes, vragen nogal wat water. Erg leuk om dat in goeie banen te leiden – benieuwd hoe het uitpakt.

Noot – boren naar water is uiteindelijk niet gelukt. We vonden water op 60 m diepte, maar dat was te weinig en van gebrekkige kwaliteit. Ik heb verder boren gestopt, omdat de communicatie niet goed liep en het teveel Bahtjes kostte. Mogelijk pak ik het weer op als we gesetteld zijn.

Wanneer weer foto’s Luc..?

Ik weet dat sommige van jullie naar foto’s uitkijken, maar binnen- en buitenshuis overheerst de chaos en er is te weinig klaar.
Bijvoorbeeld – er zijn nog geen keukendeurtjes en –kastjes. Ook hebben we nog geen bed – we slapen op een oude matras op de vloer. Geruststelling: ik slaap als een roos.

Het is hier ook adembenemend stil – hoewel…
Laatst had het overdag geregend. De nacht erna werd ik om 2 uur wakker van een enorm kabaal. Dacht dat er regen op het dak kletterde maar… toen ik buiten kwam bleek een kikkerkoor in de rijstvelden een gratis concert te geven.

Noot – In Nederland lag mijn huis hemelsbreed 1 km van duinen en strand. Daarvóór lag de zogenoemde slaperdijk met daarachter de waterbank – (in de winter soms een fantastisch schaatsplas). Daar woonden brulkikkers en ook zij wekten mij regelmatig.

Einde Blog 61 – dank voor het lezen..!

Hartelijke groeten,
Luc

Reageren..?

–  Stuur mij een Email: » Luc@lucaalbrecht.nl…
–  Overige opties – zie: » Contact…
–  Zie ook: » Disclaimer- Privacy…

… einde …

Blog nr. 60…

Mae Rim, Thailand, 29 april 2021.

– Nieuwe stap…
– Bangkok op de valreep…
– In Covid-quarantaine…
– Cream op YouTube

Ik kreeg vragen in de trant van: “Benieuwd hoe het met jullie persoonlijk gaat Luc!”
Ok, dan eerst…

Dank – het gaat goed..!

.. ook al zijn we in Covid-quarantaine – [zie verderop…]

Sa…

Voor Sa is huisarrest een drama.
Zij is van nature actief en zorgt als een kloek voor ons en het nieuwe huis. Ze plantte daar bomen en planten en het was lange tijd heet en kurkdroog, dus dagelijks sproeien – (intussen regent het vrijwel dagelijks). Bovendien is er een miereninvasie, dus continu vegen en barrières creëren.

Ik sta paf van Sa ‘s power en volharding. Meestal is ze al voor 6 uur bezig met wassen en schoonmaken. Om 9 uur gaat ze naar ons nieuwe huis tot eind van de dag – (siësta rond de middag) – 6 uur ‘s avonds naar de markt en daarna koken en eten. Dan weer ‘huiswerk’ om vervolgens te slapen als een lammetje.

Cream…

.. heeft alweer 2 weken vakantie. (April en Mei zijn de warmste maanden, daarom zijn dan de grote schoolvakanties.) De periode ervoor blokte ze voor tentamens, vaak tot in de kleine uurtjes.

School… geen makkie in Thailand.
Cream staat kwart over 5 op en vertrekt om 6 uur met een busje.
Om kwart voor 8 verzamelen alle leerlingen, klasgewijs op het (sport)terrein voor de school.
Stel je voor: klokslag 8 staan ca. 4.000 meisjes en jongens (gescheiden) in uniform en in gelid voor volkslied en vlagceremonie. Ik vind dat indrukwekkend en het voedt correctheid en discipline*.
* Schooluniform en gedragsregels zijn superstreng – in Nederland waarschijnlijk onvoorstelbaar.

School eindigt om half 4 en een uur later vertrekt Creams’ busje, ze is dan voor 6 uur thuis en in de avond maakt ze huiswerk.
Vaak blijft ze langer om met klasgenoten te werken aan projecten* – dan komt ze met openbaar vervoer naar huis, of haal ik haar op.
* Ze maakte met klasgenootjes een YouTube filmpje – [zie onderaan].

Ook zaterdags gaat ze naar school (met openbaar vervoer), van ’s morgens 9 tot ’s middags half 4. Soms gaat ze zelfs zondags, voor bijzondere happenings of projecten.
Overigens, Cream geniet erg van school en klaagt zelden, én… ze haalde goeie cijfers! Nu studeert ze voor het vervolg en helpt ze bij de (voorbereidingen voor) de verhuizing.

Ik…

.. voel mij Gezond & Wel! Mijn dag begint om 6 uur met een wandeling, samen met Snuf. Ik geniet erg van de ontwakende natuur en om 9 uur is het soms al boven de 30 graden. Als we verhuisd zijn kan ik klussen en als het te warm wordt de schaduw opzoeken. Nu zit ik (te) vaak achter de computer, niet goed voor m’n conditie.

Nieuwe stap…

Sa en ik gaan wettelijk trouwen..!
Een formaliteit voor Thai – eigenlijk telt alleen een boeddhistisch huwelijk. Dat heet “trouwen voor Boeddha” en gaat gepaard met een uitvoerige ceremonie én een groots familiefeest.
Dát blijft voor ons “in het vat”, omdat Sa d’r familie aan de andere kant van het land woont en de mijne nóg verder weg.

Een wettelijk huwelijk heeft juridische voordelen. Bijvoorbeeld – ik kan geen land kopen, wél een huis. Ons land staat op Sa ’s naam. Als we getrouwd zijn kan ik makkelijk(er) in mijn huis blijven wonen, als Sa eerder overlijdt dan ik. Andersom erft Sa (of Cream) automatisch mijn eigendommen hier – anders gaan eventuele banktegoeden eerst naar de staat, daarna kost het Sa of Cream moeite om die vrij te krijgen – (erfgenamen in Nederland zouden niets terugzien).

Verder wordt het voor mij makkelijker om een visum te krijgen/behouden. Ook kan ik een Thais paspoort aanvragen – (2e paspoort) – máár… dat lukt zelden en kost meestal járen. (Thailand hoort bij de moeilijkste paspoortlanden ter wereld.)

Rompslomp…

Trouwen met een buitenlander vraagt een pak papierwerk.
Eerst moest ik een aantal uittreksels uit Nederland halen. Godzijdank kon zus Ada dat regelen – die schat!
Ook Sa moest uittreksels en verklaringen ophoesten.

Met die papieren moesten we naar de Nederlandse ambassade in Bangkok om een zogenoemde “huwelijk-geschiktheid-verklaring” te scoren – de bevestiging dat ik niet gehuwd ben.
Momenteel worden sommige papieren vertaalt in het Thais en daarna gelegaliseerd bij het Thaise ministerie van buitenlandse zaken. Gelukkig heeft dat een kantoor in Chiang Mai.

Pas daarna kunnen we ons huwelijk bij de gemeente registreren.
Hopelijk lukt het voor Juli, want dan verloopt mijn visum. Zekerheid hebben we pas als het gedaan is.
Soms worden papieren afgewezen, omdat een handtekening, punt of komma verkeerd staat. Thaise ambtenaren zijn zeer formeel!

Bangkok op de valreep…

Onze afspraak bij de ambassade was op 21 april, de dag ervoor vlogen we naar Bangkok.
Er ontstond net een volgende Covid-golf in Thailand. Sa belde daarom een speciaal nummer vlak voor ons vertrek – “ga gerust en bel weer als u terug bent”.

Op de 21^e werd ineens veel gesloten. Onze afspraak was om 9 uur en 3 uur ‘s middags zou de verklaring klaar zijn. De ambassade-medewerker* leverde echter binnen 40 minuten – om 10 uur stonden we weer buiten, mét papieren.
* Rare gewaarwording – de ambassade is feitelijk een stukje Nederland. We werden geholpen door een Thaise jonge man die, naast Thais enkel Engels sprak – moeilijk verstaanbaar vanwege z’n accent en een wollige mondkap.

Onze terugvlucht stond op 9 uur in de avond, wij gingen snel kijken of we eerder terug konden. Op het vliegveld heerste een gespannen sfeer. Er was plaats op een vlucht van half 3 – leek een ingelaste vlucht, alles ging rommelig. Ook de aankomst in Chiang Mai verliep chaotisch.

Grappig – als het spannend wordt klitten Thai nóg meer bij elkaar dan ze al gewend zijn – goed voor een virus-overdracht, haha. Als een echte Thaise voegde Sa zich vrolijk bij de samenscholingen – ik vond stilletjes solo mijn weg. Resultaat: Sa en haar telefoon werden meerdere keren geregistreerd, ik helemaal niet.
Afijn, blij dat we weer thuis waren – “op de valreep”, want sindsdien zijn er veel inperkingen en niemand weet tot wanneer.

In quarantaine…

Vorige week kon er toch ineens waterleiding worden gelegd naar ons nieuwe huis. We wilden nu voor 1 mei verhuizen en spraken met onze bouwers af om restklussen te komen doen, de dag nadat wij uit Bangkok kwamen.
Dat liep anders… Sa werd om 9 uur gebeld; een medisch team wilde ons komen controleren – (die vroegen ons later om het zelf te doen).

Om 10 uur nóg een telefoontje – het dorpshoofd was geïnformeerd over onze Bangkok reis. Zijn opdracht: “laat de bouwers stoppen of alleen verder gaan en blijf zelf 2 weken thuis” – de bangmaker: niet luisteren is 100-duizend Thai Baht boete [€ 2.750] plus 2 jaar opsluiting*. De bouwers zijn erg bang van het dorpshoofd dus zij vertrokken rap.

* Die 100-duizend is 20-duizend – (nog altijd € 550..!) – tevens de boete voor geen mondkapje – nu overal verplicht, zelfs in de auto! Militairen nemen geen halve maatregelen en ik ben hier ‘te gast’ en… beter gehoorzaam dan gestraft.

Leuk – in Thaise dorpen hangt een omroepsysteem. Daaruit klinkt elke morgen het volkslied en vervolgens mededelingen van het dorpshoofd. Je raadt het misschien al – het hele dorp wist direct dat ze ons 2 weken moeten mijden.
Sa ging de volgende dag klussen en werd algauw gebeld door het dorpshoofd: “ga naar huis alsjeblieft!” – (dorpelingen hadden Sa op haar scooter gespot). Heel begrijpelijk –mensen zijn bang en het dorpshoofd voelt zich verantwoordelijk.
(Eerder zei hij dat we naar het land konden gaan, als we op eigen terrein bleven.)

Wij hebben vrede met een weekje later verhuizen. Onze huisbaas reageerde fantastisch: “jullie zijn al 6 jaar geweldige huurders, blijf zolang nodig en na 1 mei hoef je niks te betalen”.

Er is meer nieuws, o.a. over de inwijdingsceremonie van ons huis –  maar dit blog is vol, volgende komt spoedig.

Hier eindigt Blog 60 – Dank voor het lezen..!

Hartelijke groeten,
Luc

PS: het YouTube-filmpje van Cream en haar schoolteam vind je »» hier…
(a) het gaat over ‘hoe een (Thaise) jongen versieren?’
(b) in het Thais (zonder vertaling), ook voor mij onverstaanbaar
(c) Cream is kort in beeld, om ca. 6.35 en 8.41 – keuvelend met 2 jongens.
(d) Zij deed het editwerk – doet ze graag.

Reageren..?

–  Stuur mij een Email: » Luc@lucaalbrecht.nl…
–  Overige opties – zie: » Contact…
–  Zie ook: » Disclaimer- Privacy…

… einde …

^ foto: verliefd op Thailand…

Blog 59…

Mae Rim, Thailand, 26 februari 2021.

– Zakendoen…
– Covid-klucht…
– “Oude liefde roest niet..”
– Nieuw bloed – Jon Jandai …
– De moraal… + Toegift..!!

Bijzondere reacties op het vorige Blog. 
Ze bevestigden mijn gevoelens over de Covid-zorgen in Nederland. (Verderop meer..)

Bij ons gaat het goed, de bouw ligt nog stil maar… er is beweging.
We vonden iemand die inbouwkasten wil maken én een bedrijfje wat (hopelijk) naar water gaat boren.
Het leven blijft verrassen..!

Zakendoen in Thailand…

.. meer chaotisch dan logisch – althans voor mij!
Ik vind het logisch om te omschrijven wat ik wil en met die notitie offertes aan te vragen –
.. en na binnenkomst daarvan te bepalen welke het beste past.

Echter, meestal wordt mijn inbreng genegeerd en presenteert de aanbieder direct wat híj vind dat we moeten kopen – (wat hij kan leveren /maken). Voor mij onvoorstelbaar (onacceptabel), voor Sa heel normaal.

Daarnaast zijn Thai gewend dat de vrouw beslist.
Het is gebeurd dat Sa bij de eerst aanbieder kocht en dit pas later aan mij vertelde.
Dat moest ze uiteraard cancelen – Sa: “ok, geen probleem, ik bel wel even om af te zeggen”.
Ik: “huh.. gaat dat zo..!?”

Andersom gebeurt ook. Dan geven we opdracht en zegt de aanbieder: ‘dank je wel, ik start dan en dan’ – waarna we nooit meer iets van hem horen.
Dus, onzekerheid is troef – “afspraak = afspraak” is hier anders dan ik gewend was.

Verklaring…

Ik heb nagedacht over waaróm dat hier zo gaat. Het is complex, 3 mogelijke redenen (in steno)…
(1) In Thailand zijn allerlei dingen nog niet zó lang verkrijgbaar.
Sa is opgegroeid met: “het is er niet, dus áls de kans zich voordoet: kópen anders grijp je mis!”.

(2) ‘Nee’ zeggen is uiterst moeilijk voor Thai.
Als Sa prettig contact heeft, kan ze (bijna) geen nee zeggen, zelfs niet als de aanbieder iets anders biedt dan we willen hebben. 
Of… een aanbieder laat niets meer van zich horen als hij tegen de klus op ziet of ergens anders een betere vindt.

(3) ‘Gezichtsverlies’ – ligt gevoelig in de Aziatische cultuur.
Bijvoorbeeld, Sa kan aan de aanbieder moeilijk meedelen dat ik mee- beslis – ik schreef al: “hier is moeders wil nog wet” – (uhm… waar niet..?).
Wat vaak speelt bij Thai is hun ‘verlegenheid’ – risico op fouten (gezichtverlies) bij het communiceren met een buitenlander.

Er is meer maar ik streef naar kort.
Misschien denk je nu: “maar Luc, als je bij de 1^e beslist moet je toch óók anderen teleurstellen?” en “als je later moet afzeggen leidt je toch óók gezichtsverlies?”
Ja, zo denk ik ook maar… Thai zijn dit gewend en het gebeurt over en weer.

Overigens, alles gaat met de bekende glimlach en wordt (ogenschijnlijk vriendelijk) geaccepteerd.
Ik kan er niet aan wennen, al is het ietsje makkelijker sinds ik begrijp hoe het komt.
Glimlachen helpt om het los te laten..!

Covid-klucht…

Gezag of Macht..?
Na mijn Covid-schrijfsels in het vorige blog ontstonden diepgaande mailwisselingen en gesprekken.
Ze bevestigden mijn beeld dat in Nederland angst, onbegrip en onzekerheid de toon zetten.

Ik kan (en wil) er niet veel meer over schrijven – weet simpelweg te weinig en heb geen vertrouwen in nieuws of overheid. Vind politiek meer dan ooit een kleren-van-de-keizer maskerade en democratie een misleidend label.

Mijn (wereld-) beeld: gezagdragers zijn machthebbers (geworden), ook in Nederland.
Ik kan daar niet tegen – word opstandig en depressief als anderen bepalen wat goed voor mij is, of wat ik móet denken en doen.
*** bliep*** ….. Stop!! – meer negatiefs in dit Blog is ongezond.

N.B. ik probeer de leiders niet te veroordelen – zij doen hun best met het bewustzijn wat ze nu hebben – en… ze zijn zo geprogrammeerd.

Nogmaals: glimlachen helpt..! – net als de zon – (vitamine D) – én… verliefdheid…

“Oude Liefde roest niet..”

Innovatie – Leven is van nature gericht op groei, ontwikkeling, vallen – opstaan; dus gericht op innovatie of evolutie. Verrukkelijk om dáár aandacht aan te geven en intussen te genieten van wat er is – gezondheid, eten, drinken, aangenaam gezelschap, natuur, schoonheid, warmte, zélf dingen creëren, zélf kunnen ademen, lopen, doen, denken en…

Ik ben (weer) verliefd – hervond mijn oude liefde: ‘innovatief ondernemen’.
N.B. – verliefdheid werkt inspirerend en ligt aan de basis van gezondheid, vermenigvuldiging en voortbestaan…

Niet dat ik perse (weer) actief wil ondernemen – wel van anderen genieten – of een beetje meedoen.
Ongeveer 2016 begon ik met beleggen, wilde meer rendement uit m’n spaarcenten halen.
Eerst verloor ik geld – ‘leergeld’ – later ging dat beter. Ik vond een goeie adviseur en… de sector die bij mij past.
Ik had hoofdzakelijk “tech-aandelen” – aandelen in innovatieve technische bedrijven – was vroeger ook mijn ding.
Vorig jaar bouwde ik langzaam af (met een positief saldo) om het geld voor de bouw te kunnen gebruiken.

Nieuw bloed…

Jammer want ik had de smaak te pakken. Maar… die markt is er nog en ik blijf haar volgen en ervan genieten.
Uit het vorige blog: er zitten fantastische ontwikkelingen in de pijplijn..!
Verder zie ik een bijzondere (nieuwe) generatie ondernemers opkomen. Entrepreneurs met intrigerende visies op ondernemen en geld verdienen.

Het nieuwe is vaak nog vaag of wordt nog niet (h)erkent – “blijft onder de radar” zogezegd.
Een eigenschap die ik erg waardeer is hun voorkeur voor ‘decentraal’ – anders gezegd; de vanzelfsprekendheid waarmee zij gelijkwaardig delen, uitwisselen en elkaar de bal toespelen. Dit gebeurt in transparante structuren en zonder te streven naar ‘mega’. Ze lijken genereuzer, harmonieuzer en speelser dan de oudere garde.

Het past trouwens bij een beweging die ik ook (voor-) zie: meer lokaal of regionaal dan globaal.
Erg opwekkend..!

Jon Jandai…

Toeval..? – ooit vond ik Jon Jandai (op YouTube); een Thai die een eenvoudig agro-leven promoot.
Hij heeft hier in de buurt een proeftuin die ik jaren geleden bezocht – (plaatste toen al een link in een Blog).

Het is nu een heel dorp (met lemen huizen) en Jon maakt veel YouTube filmpjes over Simpel leven en biologisch telen – Thais en Engels. Ook Sa kijkt regelmatig en gaat waarschijnlijk binnenkort een workshop volgen bij hem.

Ik geniet erg van Jons’ inzichten en van de eenvoud waarmee hij die presenteert.
Daarin zegt hij wijze dingen over de huidige crisis, inclusief mogelijke oplossingen.
Ik heb geen fantasie nodig om te zien dat zijn visie 1-op-1 past bij die van de nieuwe ondernemers waarover ik hiervoor schreef.
(Links naar filmpjes van Jon staan onderaan.)

Moraal…

Leven vernieuwt en innoveert continu en het oude verdwijnt achter de horizon – ook de oude (feodale) kleren-van-de-keizer mentaliteit en haar representanten.
Wij hoeven enkel maar te focussen op dat nieuwe – onderwijl vertrouwend op deze levenswetten, en op onszelf en de toekomst.
Wat niet langer past, verandert of verdampt automatisch – gegarandeerd – altijd..!
Ik ga ervoor omdat ik mij er levendiger, gelukkiger en gezonder bij voel.

Hier eindigt Blog 59 – Dank voor het lezen..!

Hartelijke groeten,
Luc

Reageren..?

–  Stuur mij een Email: » Luc@lucaalbrecht.nl…
–  Overige opties – zie: » Contact…
–  Zie ook: » Disclaimer- Privacy…

… einde …

Blog 58…

Mae Rim, Thailand, 30 januari 2021.

– Typisch Thais – Niet op woensdag…
– Anarchisten – Acceptatie of…
– Coöperatie & Biologisch…
– Bouwupdate…

Enerverende tijd…

De huidige wereldontwikkelingen intrigeren mij – we leven in enerverende tijden.
Helaas kan ik mijn gedachten daarover slechts vaag verwoorden.  

Beleven wij het ontstaan van een betere wereld – of het einde van een beschaving..?
Eén ding is duidelijk voor mij: onze bestaande politieke en economische structuren werken niet meer.

Zoals ik het zie groeit er een menselijk drama, edoch… onze politici kakelen voort op schoolplein-niveau. Ook de zogenoemde ‘economische elite’ lijkt arrogant eigen agenda’s door te drukken.

Volgens mij is het gros van de ‘wereldleiders’ een deel van het probleem – niet meer in staat om vrede te handhaven en harmonieus te verbinden en inspireren.

Gelukkig zie ik ook licht aan de horizon; kiemen van iets beters… er is zóveel moois mogelijk – er zit zóveel prachtigs in de pijplijn! Hopelijk zijn wij in staat om dat veilig te laten ontspruiten om in harmonie te kunnen uitgroeien.

Nogmaals: dit is een beeld – mijn beeld van nu.

Typisch Thais…

Ik schreef lang niet over typisch Thaise zaken…
Dingen en dagen hebben hier hun eigen waarde en rang. Voorbeelden:

Boeddhabeelden hebben een hoge status – wist je vast al – daarom richten Thai hun voeten daar niet naartoe.
(Voeten zijn van zeer lage rang – die komen immers in aanraking met smerigheid.)
En… in hun huis plaatsen Thai bedden niet met het voeteneind naar een Boeddhabeeld gericht.

Trouwens, in Thaise huizen zijn de bedden liefst zo geplaatst dat voeteneinden niet naar hoofdeinden van andere bedden gericht staan, ook naar de bedden in andere kamers.
Dit vraagt uiteraard soms wat puzzelwerk.

Een handtas zet je niet op de grond. Als ik dat per ongeluk toch doe, roept Sa boos: “bááp..!!” [een zonde].
Helemáál fout als er een Boeddhabeeldje en/of portemonnee in de tas zit – (de beeltenis van de koning geeft geld een hoge status).
Boeken hebben ook een hoge status – die leg je niet op de grond, ook niets met een lagere rang er op zetten!

Aan wie nu zegt “dit is Feng Sue Luc”: klopt, er wonen veel Chinezen in Thailand.

Niet op woensdag…

Heel bijzonder vind ik dat weekdagen een eigen waarde hebben*.
Sommige acties kan ik niet doen op bepaalde dagen – bijvoorbeeld niet op woensdag mijn haar en nagels knippen.
Elke dag heeft haar eigen Boeddhabeeld (beeld in een bepaalde houding). Thai weten op welke dag van de week ze geboren zijn en eren het bijhorende beeld.

Verder zijn er heel veel datumregels – meestal in relatie met de maankalender.
Oudere Thai en zeker monniken kennen deze data. Veel Thai raadplegen dan ook een monnik voordat ze gewichtige beslissingen nemen. Denk aan een nieuw huis bouwen of inwijden, trouwen, iets bijzonders kopen enzovoort*.

* Sa belt vaak met haar moeder of oudste zus voordat ze iets speciaals gaat doen.
Sommige van deze regels verdwijnen langzaam, ook verschillen ze per gebied.

Anarchisten…

Mae Ann – ‘ons dorp’ – is een gehucht met een eigen sfeer en karakter. Laatst hoorde ik dat het vroeger erg anarchistisch was; een politieke dwarsligger. Dit proef ik nog weleens in de geheimzinnige of gesloten houding van autochtone dorpelingen – een heuse stam-mentaliteit.

Het goede: zorgzame gouden harten, vooral jegens elkaar – valt mij het meest op bij de rituelen rond crematies – telkens weer indrukwekkend.

Acceptatie of Gedogen…

In zulke stam-dorpen verloopt acceptatie van buitenstaanders (import) doorgaans moeizaam.
Aziaten zijn ondoorgrondelijk – zeker voor westerlingen – je weet eigenlijk nooit of je geaccepteerd bent als import. (Velen worden slechts gedoogd.)

In mijn gevoel zijn wij geaccepteerd. Dit verdienden wij ieder op onze eigen manier.
Sa is van nature opgewekt en dienstbaar en zeer zorgzaam voor ouderen*. Cream gedraagt zich bescheiden en bedeesd. En als gezin proberen we ons te voegen naar de plaatselijke gebruiken.
En ik..? – tja, buitenlanders hebben een uitzonderingspositie – ik voel mij geaccepteerd als een geziene gast. Het is niet moeilijk om mij daarnaar te gedragen – vriendelijkheid en respect passen wel bij mij.

Let op: geaccepteerd betekent natuurlijk niet geïntegreerd..!
Ik ben van mening dat integratie in een nieuwe gemeenschap meerdere generaties duurt.
Integratie eisen en forceren vind ik dan ook onzinnig..!

* Zeer opmerkelijk – Sa ‘s officiële naam Sunisa betekent “zorg voor de ouderen”.
In Thailand wordt (werd?) na een geboorte meestal lang gewacht met naamgeving. Ik weet nog niet hoe dit precies werkt, maar namen blijken vrijwel altijd perfect te passen. (Ja, Sa zorgt goed voor deze senior – haha.)

Overigens krijgen Thaise kinderen ook een roepnaam – nickname – ook die past bijna altijd. Nagenoeg alle roepnamen zijn erg kort, meestal een lettergreep of klank.

Coöperatie…

Interessant..!
Het Thaise karakter leent zich uitstekend voor coöperatie. Ik herken traditionele stam-gebruiken in de manier waarop dorpsgenoten samenwerken. En… vrouwen spelen hoofdrollen – (achter de schermen).

Onlangs werd Sa door de vrouw van het dorpshoofd gevraagd om aan te sluiten bij wat ik de ‘Mae Ann vrouwenclan’ noem – oftewel de plaatselijke coöperatie. Dat heeft veel voordelen – uiteraard ook verplichtingen.
Belangrijkste: ze steunen en helpen elkaar door dik en dun en wisselen ruimhartig kennis uit.

Ook veel overheidssteun loopt via die coöperatie – denk aan advies, scholing en subsidies.
Praktisch: wij halen nu gratis zaden en jonge bomen en planten bij het dorpshoofd, en Sa volgt een (gratis) cursus voor het verwerken van bananen.

Biologisch…
Ik ben erg enthousiast over een nieuw initiatief. De vrouw van het dorpshoofd inspireert Mae Ann boeren en tuinders om Biologisch te gaan telen. Enkele tuinders doen dat al jaren met veel succes. Sa besloot om mee te doen en ik juich dat van harte toe.
N.B. Op grotere Thaise kwekerijen worden volgens mij relatief veel kunstmest en bestrijdingsmiddelen gebruikt.

Bouwupdate…

Weinig nieuws. De betonweg is klaar en het wachten was op de waterleiding.
Maar die komt later dan gezegd. De overheid gaat subsidiëren en… ambtelijke molens – aahhhh.
Daarom laten we nu zelf een waterput maken – dat wil zeggen: een speciale machine gaat boren en als ze bij (schoon) water komen, installeren we een buis met pomp. De offertes zijn binnen en we gaan snel kiezen.

Intussen werkt Sa stevig door. Afgelopen weken deed ze graafwerk – geholpen door een kennis*.
Aan de voorzijde egaliseren en vijvertjes uitgraven bij de entree.
* De man van een vriendin is chef-kok bij een hotel in de stad. Vanwege Covid werkt hij maar 10 dagen per maand – (en wordt daarnaar betaald). Hij wilde graag wat doen en bijverdienen.

Financiën…
We ontvingen weer gulle donaties. Daar zijn we erg blij en ook best verlegen mee..!

Ik kreeg de vraag: “hoeveel heb je nodig Luc?”
Antwoord: onze behoefte is flexibel en rekbaar.
Ik schreef eerder dat we stapsgewijs voortgaan: 1. Afwerken en verhuizen, 2. Sala bouwen en afrastering en terrassen maken. 3. land herinrichten en mini tempel bouwen.
Daarna kijken of we het restaurant en gastenhuisjes kunnen bouwen*.
Zie ook: » » Financiering – Fundraising…

Tijd en omstandigheden bepalen wat we doen – onvoldoende geld betekent niet het einde van de wereld..! – enkel uitstel, verandering of schrappen van plannen.
* Goed dat we nog geen gastenhuisjes bouwden. Dankzij Covid is de gastenstroom superdun.

Hier eindigt blog 58 – dank voor het lezen..!

Hartelijke groeten,
Luc

PS: toegang tot de website.
Mijn site lijkt weer toegankelijk voor iedereen, dus geen pdf-versie dit keer.
(Eventueel wel op verzoek.)

Reageren..?

–  Stuur mij een Email: » Luc@lucaalbrecht.nl…
–  Overige opties – zie: » Contact…
–  Zie ook: » Disclaimer- Privacy…

… einde …

^ Liggende boeddha – Pang Sai Yas...
.. symboliseert rust | overgave | gereed zijn en… waarheid | zuiverheid.
Thai geloven dat het eren van deze boeddha geluk brengt. Een beeld van deze boeddha zou specifiek bescherming en geluk brengen aan hen die op dinsdag zijn geboren, zoals ik.
Moge 2021 rust en zuiverheid brengen…

Blog 57…

Mae Rim, Thailand, 31 december 2020.

– Blikverruiming…
– Visie & Voornemens – Dichterbij…
– Actualiteit… – Wensen…
– Internet links…

Op de valreep…

.. nu echt mijn laatste blog in 2020.
Uit het vorige: “november en december zijn bezinningsmaanden voor mij. Heb dan de neiging om mij (nog meer) terug te trekken en na te denken of op zoek te gaan naar lessen of inzichten”.
Rode draad in mijn contemplaties: nadenken over levensvragen en over het woud aan visies en antwoorden daarop.

Dit jaar ervaar ik bezinnen als bijzonder, waarschijnlijk omdat in 2020 zóveel ingrijpende dingen gebeurden. Corona schokte de hele wereld. Het overlijden van mijn oudste broer raakte mij diep. Verder hielden de bouw van ons nieuwe huis en de aanstaande verhuizing mij nogal bezig.

Blikverruiming…

Nee, ik zit niet urenlang als een wassen beeld op een kussen, krampachtig na te denken.
Mediteren is wel vaste prik, ‘s morgens vroeg en aan het eind van de dag. Ook Tai Chi is dagelijkse kost – bewegend mediteren noem ik dat.
Nu leef ik wat trager, blijf wat vaker alleen thuis en ben wat langer stil.

Ook struin ik veel op internet – zoek filmpjes over spiritualiteit, filosofie, psychologie, neuro- en natuurwetenschappen, voeding, heling enzovoort.
Wat is er toch veel interessants te vinden en leren, fantastisch – wát een zegen: vrij internet!

Ik hoopte dat mijn gedachten nu uitgekristalliseerd zouden zijn en ik ze helder zou kunnen beschrijven, máár… het is nog te weinig bezonken. Volgens mij gaat het in de toekomst ook niet lukken om de uitkomsten te beschrijven – het is teveel. Hopelijk komt mijn blikverruiming vanzelf tot uiting in toekomstige blogs.

Visies & Voornemens…

.. komen elk nieuw jaar opnieuw tevoorschijn. Visies over waar het heengaat en voornemens over wat we ervan willen maken.
Zoals gebruikelijk worden we in deze weken overstelpt met bespiegelingen en fantastische -of dramatische- vooruitzichten.
(Vanzelfsprekend komen ook de nodige ouwe koeien voorbij.)

Wat zijn jouw visies en voornemens Luc..?
.. “ik weet het niet” kwam eerst op. Daarna ontstonden vage gedachten als: ‘ik denk dat we een betere tijd tegemoet gaan, áls …..’ [en daarna de mitsen en maren].
Nu denk ik: ‘laat mij maar dicht bij mijzelf -mijn gevoel- blijven en de verantwoordelijkheid nemen voor mijn eigen leven’.
Realiseer mij nu dat dit idee niet helemaal uit mijzelf komt – meester zei:
“Luc, neem de verantwoordelijkheid voor wat je kán zijn en handel daar actief naar – en… wees zuiver op de graad ”.
Klinkt als zinvolle voornemens…

Dichterbij nu…

Wie mijn laatste blogs tussen de regels las, weet dat de bouw mij meer energie kostte dan goed was.
Herinnerde mij ineens de eerdere levensperiode waarin mijn batterij leeg was – dat was verre van aangenaam.
Daarom is het erg goed dat de bouw nu traag gaat en ik wat afstand kan nemen.
Voornemen: kalm blijven en genieten, en… adequaat aanvaarden wat zich aandient.

Mede door de bouwdrukte heb ik mijn lijf veronachtzaamd, dat voelt nu te zwaar en niet goed.
Voornemen: beter voor mijn lichaam zorgen; kritischer op wat ik daarin stop en op wat ik er (niet) mee doe – gezond bezig zijn binnen mijn eigen mogelijkheden, zoiets.

Ik heb natuurlijk meer goede voornemens, maar… genoeg voor nu; beter niet te ver vooruit kijken en wat direct nodig is over het hoofd zien. 

Actualiteit…

Sa is actief en goed bezig in en rond ons nieuwe huis..! (Ze heeft nog geen ander werk.)
Cream doet het goed op school. Kerst wordt niet gevierd in Thailand* – school ging dan ook onafgebroken door tot en met gisteren (de 30e). De eerste vier dagen van 2021 is Cream vrij en gaat ze Sa helpen.

* Wel hield de school haar jaarlijkse creatieve manifestatie. Traditioneel geeft elke klas dan een demonstratie van hun creatieve kunsten: dans, muziek, schilderen, aankleding enzovoort. Magnifiek en op hoog niveau! Een voortzetting van wat lang geleden door prinses Dara Pirom is gestart. Chiang Mai heeft een indrukwekkende kunst-historie…

Ook hier is het nu winter – koud, in de nacht daalt de temperatuur soms wel onder de 8 graden.
Het is ook helder zonnig en droog en om 10 uur alweer rond de 20 graden, prima.
Telkens weer grappig om te zien hoe Thai zich inpakken als Eskimo’s, zeker in de bergen – ski-jack en wanten aan en ijsmuts over de oren.
Noot: ons nieuwe huis staat hoger in de bergen, daar is het nog een paar graden kouder.

Bouwupdate…
Vorige week zijn de kooktoestellen geïnstalleerd.
Momenteel wordt de weg verhard (beton) en begin januari komt hopelijk de waterleiding. Als dat lukt kunnen we eind januari verhuizen.

Eerst willen we nog kasten inbouwen en een bed kopen – moet nu omdat huurhuizen doorgaans gemeubileerd zijn hier. Grappig, Creams’ kasten kopen we waarschijnlijk bij Ikea, Bangkok

Wensen…

Rond kerst stuurde ik individuele wensberichten aan bijna allen die de blog-aankondigingen ontvangen.
Was blij verrast met het grote aantal warme reacties – Dank..!! Fijn te merken dat velen mij/ons nog steeds volgen en mijn blogs waarderen.

Een lezer schreef dat hij minder nieuwsgierig was geworden en zich voorheen probeerde voor te stellen hoe mijn leven hier zou zijn, maar dat dat nu minder lukt.

Ik ben blij met zijn opmerkingen en wil er rekening mee houden. Soms ben ik bang om teveel te herhalen. Vaak denk ik ‘wie wil dit nou weten’, en wie weet is het ‘nieuwe’ er voor mij vanaf, en klinkt dat door in mijn schrijven.
Afijn, weet dat ik blij ben met feedback en er graag wat mee doe.

Internet Links…

Na het vorige blog en de wens-mails ontving ik veel links naar prachtige filmpjes – soms gerelateerd aan corona, vaker aan andere zaken. Mijn eigen zoektocht op Internet levert ook veel mooi materiaal op.

Al dat moois wil ik graag delen maar… soms is het zóveel dat ik er niet aan toekom. Bovendien kan ik moeilijk inschatten wat voor anderen interessant is – ik wil niemand opzadelen met ballast waar ‘ie geen interesse voor heeft.
Ik overweeg nu om een “linkpagina” toe te voegen aan mijn site, met daarin links naar presentaties die ik interessant vind – eventueel met intro. Kun je zelf bepalen óf en wat je wilt zien.

Hier eindigt Blog 57 – máár… niet nadat ik jullie nogmaals een heel Gelukkig & Vrij & Blij nieuwjaar heb gewenst, mede namens Sa & Cream…

Alle goeds in 2021..!!!
Luc

PS:
Steunen..?
In blog 54 schreef ik over de financiering van onze droom: de heilzame oase op ons land.
Ik vroeg steun en we ontvingen fantastische donaties – daar zijn we heel blij mee – het helpt écht!
Om onze totale droom waar te maken is meer nodig*.
Voor wie wil overwegen om ons te steunen heb ik informatie gezet onder: » » Financiering – Fundraising…
* Belangrijk: onvoldoende geld betekent enkel uitstel of afstel van onze plannen – niet het einde van de wereld..!

Toegang tot de website… [herhaling].
Enkele providers blijven de toegang tot mijn site blokkeren.
Kan ik helaas niks aan doen. Dit Blog zit daarom (weer) bij de aankondigingsmail (pdf).
Noten: in de pdf-versie geen foto’s vanwege de bestandsomvang; de site-versie pas ik later soms aan, kan natuurlijk niet met de pdf-versie.

Reageren..?

–  Stuur mij een Email: » Luc@lucaalbrecht.nl…
–  Overige opties, zie: » Contact…
–  Zie ook: » Disclaimer- Privacy…

… einde …

Blog 56 …

Mae Rim, Thailand, 12 december 2020.

–  Onrust & COVID in Thailand…
–  Afwijkend – Bizar – Positief …
– Mijn indruk en uitleg…
–  Subjectief & Suggestief…

Laatste Blog…

.. in 2020 – jaar van schrikken en aanpassen.
Velen waren – of zijn – in de ban van een virus.

Wij waren in de ban van ons nieuwe huis.
Vorderingen daaraan liggen stil, we wachten op de waterleiding en sparen om verder te kunnen.
Wel is Sa aan het schoonmaken en soms brengen we wat spullen over.
Een prettig stap voor stap tempo.

Het beloofde Bouwblog komt als er meer klaar is en ik daarvan foto’s kan laten zien.
[foto boven: de voorzijde in avondkleuren]

Onrust & COVID…

Ik kreeg vragen over de (politieke) onrust in Thailand, en over Corona…

Vooraf – van een stuurman aan de wal…
Vanaf begin van de pandemie ben ik verbaasd over de paniek en over de Angst- en Schuld benadering*.

* Bekend: Angst en Schuld (schaamte) zijn killer emoties.
Toch wordt er door leiders wereldwijd nog altijd sterk aan geappelleerd.

Ter volledigheid: Blijdschap en Enthousiasme zijn het meest heilzaam.
Wist je dat (de energie-uitwisseling bij) een omhelzing bijzonder heilzaam kan zijn..?
– en dat onze handen helende energie (kunnen) reflecteren of doorgeven..?
– en dat samen toegewijd dansen en zingen en muziek beleven, heling en verjonging stimuleren..?
[PS: soms hoop ik stilletjes dat Mark & Co (deeltjes van) mijn Blogs lezen.]

Afwijkend…

Herhaling: mijn kijk op ziekte wijkt af van de gangbare. Ik mijd kreten als ‘vechten tegen’ [ziekten] en vertrouw meer op zelf-heling dan op medicijnen.

Ben niet van de complottheorieën. Geloof graag dat leiders (en hun adviseurs) het beste met ons voorhebben. Maar helaas… ik vind hun corona beleid nu minstens dubieus. Waarom..?
– Hun visies over ziekte en heling blijken beperkt en eenzijdig en…
– Zij kunnen nooit alles overzien en begrijpen – (zie verderop Subjectief & Suggestief).

Ik probeer zoveel mogelijk informatie uit verschillende bronnen te halen – nu ook over corona.
Na het vorige Blog vond ik hoopvolle, wetenschappelijk gefundeerde info die ik niet tegenkom in het officiële mainstream nieuws. Er is namelijk een uitgebreid pallet aan alternatieve inzichten en mogelijkheden voor preventie en genezing.
Ga niet schrijven over wat ik precies aantrof – vind mezelf onbevoegd en het zou teveel ruimte nemen.

Bizar…

Ik was enthousiast en deelde mijn vindingen in kleine kring, maar schrok van sommige reacties – de alternatieven werden niet begrepen.
Verschillende groepen of stromingen lijken elkaar niet (meer) te verstaan.
Bizar en schokkend, omdat ik geloof dat gezondheid het meest gebaat is bij optimale uitwisseling van kennis en mogelijkheden. Ik zie nu gemiste kansen..!

Positief…

Klinkt het voorgaande negatief..?
Welnu, zeker is dat corona ernstig lijden veroorzaakt(!) en veel zorgen met zich brengt.
Maar… ik zie positiefs – twee voorbeelden:
(1) Minder reizen zorgde voor een betere luchtkwaliteit en meer rust. Ik zie een meer heldere sterrenhemel dan voorheen – én… Chiang Mai (stad) wordt niet meer ‘bezet’ door buitenlanders en is weer van de Thai.

(2) Een tsunami van bewustwording lijkt door de wereld te stromen – waarschijnlijk omdat we meer op onszelf zijn aangewezen. Velen kijken kritisch(er) naar politieke en economische hoofdrolspelers. Er is meer aandacht voor gezondheid en heling.
Ook lijken we onze spirituele kant te hervinden. (Vind ik mooi, want volgens mij was (is) de materiële kant te dominant.)

Gebed: “moge de bewustwordingsgolf zóveel momentum en invloed krijgen dat ook goede alternatieven volwaardig worden aanvaard en toegepast – en… moge de aandacht voor ons spirituele deel blijvend zijn”. Amen…
Overtuiging: gebeden worden gehoord en wonderen gebeuren..!

Sorry voor het verhevene – nu naar Thailand…

COVID…

.. zo noemen ze Corona hier.
Ook Thailand lag een poos plat, al merkten wij er weinig van. Wij leven in een soort continu quarantaine. Vooral ik – ik pendel tussen thuis en de bouw en ga een enkele keer naar een tempel of boodschappen doen. Hoe Thai de beperkingen ervaren weet ik niet. Sa en Cream praten er nooit oordelend over en het Thaise nieuws kan ik niet verstaan.
(Opmerkelijk, ik volg het Nederlands nieuws nu meer dan voorheen.)

Mijn indruk…

.. is dat Thai de covid-maatregelen gewillig aanvaarden – of stilzwijgend negeren.
Hier wordt financieel minder voor de stilstand gecompenseerd. Leerzaam hoe Thai dat oplossen. Ik zie langs de weg een explosie aan eet- en verkoop-kraampjes en veel meer moestuintjes dan voorheen.

Terzijde: goed dat ik niet in Nederland hoef te zijn – mondafscherming en afstand houden maken mij ziek.
Ik word er benauwd van en ervaar een mistroostig zombiebestaan – (normaal versta ik Thai al moeilijk, met mondafscherming helemaal niet).

Mijn uitleg..:

Aziaten zijn van nature volgzaam. Ziekte- (virus-) uitbraken komen vaker voor in de tropen, men is gewend aan maatregelen daartegen – én… men aanvaardt eenvoudig dat leven kwetsbaar en eindig is. (Is misschien makkelijk voor wie in reïncarnatie gelooft.)

Afstand houden is moeilijk voor de lichamelijk ingestelde Thai, dat doen de meesten ook niet. Mondkapjes waren al ingeburgerd – tegen smog en stof en als men zelf verkouden is – (tip: ook doeltreffend na eten van sterk ruikend voedsel, haha). Wel zijn mondkapjes nu vaker verplicht, vooral in winkels en overheidsgebouwen. Ook hygiëne-handelingen zitten ingebakken.

Elkaar aanspreken doen Thai bijna nooit en ik zie geen actieve handhaving. Hoorde wel dat restaurants en massageklinieken zijn beboet en gesloten, maar… op straat merk ik er niks van. Grotere winkels en overheidsinstellingen zijn strikt (temperaturen en mondkapjes), verder blijft het motto: vrijheid blijheid.
Kortom: geen covid-stress voor ons.

Onrust..

Vernam over de Thaise (politieke) onrust via het Nederlandse nieuws en dankzij vragen van jullie. Soms zie ik flitsen van betogingen in Bangkok. De onrust lijkt misschien erg, maar de vraag is of dat wel klopt. Nieuwsorganisaties moeten zwaar concurreren en drama en onrust verkopen nou eenmaal het best – dus: grote kans op overdrijven en uitvergroten.

Goed om te beseffen: Thailand heeft bijna 80 miljoen inwoners – (precieze aantal onbekend) – met veel verschillen in etniciteit. Ook is hier nog veel ongeletterdheid. Verschillen in welvaart zijn dan ook onvermijdelijk en meningsverschillen vanzelfsprekend.

Subjectief & Suggestief…

Ik vind het nieuws nooit objectief. Ik bedoel: iedereen neemt waar wat ‘ie kan herkennen en iedereen vindt wat ‘ie zoekt – niemand kan echt objectief zijn!
Uiteraard zijn sommige journalisten redelijk neutraal. Toch is ook hun referentiekader beperkt. Anders gezegd: niemand kan alles overzien en weten..!

Meestal is de stelling: Thailand is ondemocratisch. Nou, volgens mij is democratie (westers model) hier voorlopig niet verstandig of haalbaar. Natuurlijk kan ook in Thailand veel worden verbeterd – waar niet..?! Het kan je niet ontgaan: in het westen werkt de democratie momenteel ook niet zaligmakend voor iedereen.
Ik denk nu aan: ‘een betere wereld begint bij jezelf’.

En de koning..? – die heeft het niet makkelijk!
Stel… je zit tot je 60^e in een schitterende wachtkamer met bijna onuitputtelijke faciliteiten voorhanden, qua geld en adoratie. En daarna moet je daarbuiten opboksen tegen de heersende geest van je legendarische vader. Ik geef het je te doen. (Misschien later meer.)

Bezinningsmaanden…

Zolang ik mij kan heugen zijn november en december bezinningsmaanden voor mij. Ik leef momenteel traag en denk na over levenszaken of geniet van vredige stilten. (Het weer is nu aangenaam: droog met koude nachten en overdag niet te warm.)

Corona en het overlijden van enkele dierbaren – waaronder mijn oudste broer – geven mijn overwegingen bijzondere diepte dit keer.
Ik wil er graag over schrijven, maar mijn gedachten zijn onvoldoende gekristalliseerd en… dit Blog is alweer vol.
Daarom: Niet mijn laatste blog in 2020 – tot het volgende..!

Hier eindigt Blog 56 – dank voor het lezen!

Hartelijke groeten en happy dagen..!!

Luc
PS: toegang tot de site… [herhaling].
Helaas blijven enkele providers dwarsliggen voor de toegang tot mijn site.
Kan ik helaas niets aan veranderen. Dit Blog zit daarom (wederom) bij de aankondigingsmail (pdf).
Noot: de site-versie pas ik later soms aan – kan natuurlijk niet met de pdf-versie.

Reageren..?

–  Stuur mij een Email: » Luc@lucaalbrecht.nl…
–  Overige opties, zie: » Contact…
–  Zie ook: » Disclaimer- Privacy…

… einde …

Blog nr. 55…

Mae Rim, Thailand, 30 oktober 2020.

–  Bloggen onzeker…
– Ander universum – Nou én..?
– Site + Social media – Oproep..!

Het vorige Blog (nr. 54) was te lang en ging teveel over de bouw, zeg ik achteraf.
Daarom maak ik voorlopig aparte Bouw-Blogs – de eerstvolgende komt snel.
Dit geeft jullie een keuze en voorkomt dat andere onderwerpen achterblijven.
In ‘gewone blogs’ ga ik wel enkele bouwzaken noemen – (zie onderaan).

Bloggen onzeker…

Bloggen heeft iets onzekers…
Gelukkig zijn er reacties na elk blog – toch vraag ik mij af:
–  Is het nog wel interessant..?
–  Is het nog wel van deze tijd..?*
* zie hierna: Site & Social-media…

Overigens, ik vind het nog steeds leuk dus blijf vooralsnog bloggen.
Wel een verzoek! – [herhaling]: laat alsjeblieft weten als mijn blogs niet meer passen – ik hou niet van loos werk en irritatie is voor niemand goed!

Totaal ander universum…

Kreeg laatst nog eens bevestigt: mijn strubbelingen met de cultuurverschillen zijn logisch.
Dit kwam door een filmpje van Anita Moorjani* – zij groeide op in 3 verschillende culturen: Chinees, Indiaas en Westers.
* zie verderop…

Twee punten raakten mij:
(1) Zij ontdekte dat verschillende mensen een totaal verschillend universum beleven, ondanks dat ze in dezelfde stad naast elkaar leven.
Ik besefte dat dit ook voor mij (ons) geldt – Sa en ik ervaren de wereld totaal verschillend. De oorzaak ligt in de herkenning en interpretatie van wat we ervaren – oftewel: onze referentiekaders verschillen totaal.
(Onze beleving wordt grotendeels bepaald door wat we ‘jong leerden’ in de omgeving of cultuur waarin we opgroeiden.)

Sterker nog, naarmate ik hier langer ben, lijkt het of ik steeds minder kan vatten van deze cultuur.
Let op: niet dat ik mij nu minder thuis voel – integendeel! Het is misschien wel intenser en leerzamer dan voorheen.

Mijn conclusie: hoe mensen in een andere cultuur (dan de ‘mijne’) de wereld beleven, kan ik nooit écht begrijpen.
Ik schrijf vaak hierover en weet dat dezelfde belevenissen sowieso verschillend worden ervaren, zelfs binnen dezelfde cultuur.
Afijn… ik begrijp nu beter waarom erover schrijven soms incompleet en ongemakkelijk voelt.

(2) Het tweede punt raakte mij dieper.
Het betreft de verschillen in geneeskunde. Traditionele geneeswijzen in India en China zijn – kort door de bocht – gericht op oppeppen of herstellen van eigen helende vermogens. (Ik doel op Ayurveda en Acupunctuur.)

Regulier Westers is – wéér kort door de bocht! – strijden tégen de aandoening (vaak door medicijnen of wegnemen). Daarbij wordt aangedrongen om (a) bij het minste of geringste een arts te raadplegen en (b) medicijnen -meestal chemicaliën- te nemen, ook preventief.
Een gevolg: vele kennen en vertrouwen hun eigen lijf (en gevoel) niet meer en zijn erg afhankelijk van wat de dokter zegt en voorschrijft.

Voor de volledigheid – de traditionele Indiase en Chinese geneeswijzen richten zich voornamelijk op lichaamseigen krachten – doorgaans via voeding en werken aan energiestromen binnen het lichaam.
(Wel krijgt ook daar de westerse benadering meer voet aan de grond – hier in Thailand hebben traditionele vormen veel terrein verloren, jammer genoeg).

Nou én Luc..?

Vooraf: ik ben niet van de complottheorieën en geloof dat de meeste westerse artsen kundig zijn en goede bedoelingen hebben. Ook farmaceuten krijgen het voordeel van de twijfel.

Ik zie echter een, volgens mij ‘ongezonde’ invloed van medicijnmakers – mogelijk ook van verzekeringsmaatschappijen. De huidige politieke en economische krachten en structuren werken dat in de hand. Onwenselijk, vind ik!

Nu mijn punt: afstand nemen van onze eigen helende vermogens, plus de afhankelijkheid van instanties (inclusief medicijnen) ‘buiten ons’, maken ons dom, stom en manipuleerbaar. Onwenselijk, vind ik!

Dit slaat ook op COVID-19 – waar ik opzettelijk weinig over schrijf – weet er namelijk niks van, mede omdat deskundigen elkaar tegenspreken. Maar… zoals ik het Nederlandse nieuws interpreteer, overheerst verwarring, angst en onwetendheid.
Geen basis voor ‘gezond samenleven’, vind ik!

* Anita Moorjani…

.. schreef het boek “Dying to be me” – (vrij vertaald: “Sterven om mezelf te [kunnen] zijn”).
Zij leed aan kanker en overleed – had toen een zogenoemde ‘bijna dood ervaring’; kwam terug in het aardse bestaan en genas wonderbaarlijk. Daarover gaat haar boek.
Sindsdien is zij een veelgevraagd spreker en tegenwoordig presenteert ze ook internet-filmpjes.
Een gewone, inspirerende vrouw, met een mooie missie en boodschap!
»» Naar haar filmpje – eerste 15 minuten gaan over waar ik op doelde.

Website & Social media…

Bekend: er waren problemen met mijn website. Afgelopen weken heb ik er (weer) veel aan gewerkt – doel: opschonen en kans op bereikbaarheid vergroten. Hopelijk ben ik geslaagd!

Tevens wat zaken aangepast…
Nieuw: “Blogarchief” – met links naar alle blogs, met inhoud opgaven. Oudere blogs vind je nu makkelijker.
Vernieuwd: “Tarieven – Financiën” – aangepast aan nieuwe ideeën en omstandigheden.

Social-media…
Ik ben geen fan, om diverse redenen.
Lang geleden gestopt met Facebook en Twitter – gebruik sporadisch Whatsapp, Signal en Line (de laatste is populair in Thailand).
Dit past uiteraard niet bij “ik wil voor iedereen bereikbaar zijn”.
Daarom zoek ik naar mogelijkheden…

Oproep..!

Wie wil mij kunnen bereiken via Whatsapp of Signal, (of een ander)..? – Meld je alsjeblieft..!
NB: voorlopig ‘in besloten kring’ en niet continu..!
– mijn telefoon ligt soms dagenlang in de la – haha – email check ik wel regelmatig.

Bouwzaken…

Genereuze donaties na mijn uitleg over de financiële kant.
(Hier geen namen en andere details – supporters bericht ik apart.)
In totaal ontving ik een mooi bedrag, desondanks kunnen we niet vol gas verder.

Voor nieuwjaar verhuizen zit er niet in.
We bouwen nu in een lagere versnelling – ook omdat het detailwerk betreft.
Hebben ook nog geen (leiding)water – er komt een nieuwe leiding, tegelijk met een nieuwe betonweg.
“Nog even geduld” zei ons dorpshoofd.

Komt goed uit: kunnen we bijkomen en… “Keulen en Aken zijn niet in 1 dag gebouwd”…
– zo blijft er iets om naar uit te kijken en kunnen we elke vordering bewust vieren.

Een apart Bouw-Blog volgt snel…

Hier eindigt Blog 55 – dank voor het lezen..!

Vriendelijke groeten,
Luc
PS:
1) Regelmatig wordt gevraagd naar COVID en naar de ‘onrust’ in Thailand.
Iets voor het volgende blog – voorinfo: we merken er weinig van..!

2) Toegang tot de site… [herhaling].
Helaas blijven enkele providers dwarsliggen.
Kan ik niets aan veranderen. Dit Blog zit daarom (wederom) bij de aankondigingsmail (pdf).
Noot: de site-versie pas ik later soms aan – kan natuurlijk niet met de pdf-versie.

Reageren..?

–  Stuur mij een Email: » Luc@lucaalbrecht.nl…
–  Overige opties, zie: » Contact…
–  Zie ook: » Disclaimer- Privacy…

… einde …