Mae Rim, Thailand, 17 mei 2018.

–  In Shock – Medeschuldig…
–  “Ken je Zelf..!” – Geestig…
–  Verwarrend…
–  Leuk Luc, maar..: “wat is nou mijn Zelf..!?”

Verder met een favoriet onderwerp: ‘ons- Zelf’ – (lijkt een serie te worden, dit is 2 van 2).
Het begon met: ‘het is IN om te zeggen “Blijf bij je zelf”, maar… wat bedoelen we dan precies..?’

Nu eerst iets actueels…

In Shock…

Ik schrijf regelmatig over ons land in Mae Ann – een sfeer-oase in een stille vallei tussen heuvels met bamboe en bomen. Bij een buurman staan imposante tropen-reuzen. Zij bepalen mede de heilzame sfeer.

Door omstandigheden waren we er enkele weken niet. Toen we er vorige week weer kwamen kreeg ik de schrik van m’n leven: de 3 mooiste reuzen lagen geveld. Ik kreeg een knoop in m’n maag, pijn om m’n hart en tranen achter mijn ogen – was in shock en wilde weg.

Aanvaarding: alwéér…
Tijdens het bezoek spraken we met een andere buurman. Hij merkte mijn ontreddering en zei zachtjes: “wees asjeblieft niet boos, de buren hebben geld nodig”. (Bomen-buurman boerde afgelopen seizoen niet goed.)
Tja… het verzoek om aanvaarding nam de shock niet weg – en bracht de bomen niet rechtop – maar verzachte wel mijn kwaadheid.

Medeschuldig…
Mijn shock is vermengd met schuldgevoel. Kort ervoor hadden we de bomen-buurman ontmoet bij zijn reuzen. Hij vroeg toen aan mij: “geloof jij in geesten?” – ik: “ja, en ze kunnen in deze bomen wonen: hak ze asjeblieft niet om!” (Thai geloven dat in bomen soms geesten wonen.)

Misschien had ik een voorgevoel, want tegen Sa zei ik: “vraag of we deze bomen kunnen kopen” (om ze te laten staan). Sa keek verbaasd en waarschijnlijk heeft ze het niet zo overgebracht – en ik heb niet meer aangedrongen.

“Ken je Zelf..!”

… antwoorden Meesters al duizenden jaren als je hen vraagt waar je Geluk kunt vinden. Maar dat klinkt raadselachtig – reden waarom geleerden erover bakkeleien en zoekers afhaken. Trouwens, dat Zelf heeft door de tijd héél veel namen gekregen.

Ik zocht mij-Zelf in m’n lichaam en in mijn zogenoemde ‘persoonlijkheid’. Maar dat bedoelen de Meesters niet. Zij doelen op een sfeer – een “ruimte die we ons kunnen realiseren” – dát is ons Zelf, volgens hen.

Leuk Luc, máár…

1.  “Wat is nou mijn Zelf..!?” – en…
2.  “Wat heb ik eraan – wat levert het op..!?”  

Helaas kan ik vraag 1. niet eenvoudig beantwoorden.
Voor de uitleg gebruik ik even twee soorten zelf: ‘kleine zelf’ & ‘Grote Zelf’ (= waar de Meesters op doelen). De antwoorden hieronder gaan over het Grote Zelf – (volgende keer iets over het kleine..).

–  Antwoord vraag 1.:
Je Zelf is: de eigenlijke waarnemer in jou – of: ‘ruimte die je je kunt realiseren’.
Te vaag..? – begrijpelijk! – wegstrepen kan misschien helpen: wat je kunt waarnemen is niet je Zelf – wat je voelt, hoort, ziet, ruikt en proeft kun je allemaal waarnemen net als je gedachten en overtuigingen.*

–  Antwoord vraag 2. – wat levert het op..:
Kort: je Zelf is neutraal en vredig.
Praktischer: vanuit je Zelf heb je overzicht – je kunt bijvoorbeeld je gevoelens waarnemen – en… kiezen wat je ervan vindt en mee wil.

Nog tamelijk vaag allemaal, toch..?
Het wordt duidelijker – beloofd! – uiteindelijk is het super-simpel én… enorm waardevol..!

Einde Blog nr. 39 – dank voor je tijd en aandacht..!
(Excuses als het een taalpuzzel leek!)

In een volgend Blog:
–  Kleine zelf…
–  Aap uit de mouw…
–  …

Hartelijke groeten,
Luc

Reageren..?

–  Stuur mij een Email: » Luc@lucaalbrecht.nl…
–  Overige opties – zie: » Contact…
–  Zie ook » Disclaimer- Privacy…

Mae Rim, Thaiand, 4 mei 2018.

–  Songkran = Waterballetten…
–  ‘Blijf bij jezelf’ – Hoe…?!
–  Schattige baby..!
–  Maskerade…

Veel gedacht over de Nederland-reis die niet doorging en over waarom Coach en Trainer niet meer pasten. Ook website aanpassingen hielden mij bezig. Gelukkig kon ik m’n hoofd ‘schoonspoelen’…

Waterballetten…

Van 12 – 18 april werd Songkran gevierd – traditioneel Thais nieuwjaar – ook ‘Waterfeest’ omdat alles met water wordt schoongespoeld – bijvoorbeeld Boeddhabeelden én… volle denkhoofden.

Elkaar kletsnat gooien is een modern (toeristisch) uitvloeisel. Op de hoogtijdagen rijden pick-up auto’s volgeladen met mensen en grote waterbakken in files door de straten. Wie binnen bereik komt krijgt een emmer water over zich heen*. Kinderen gebruiken waterpistolen, of hebben de tuinslang paraat en spuiten iedereen zeiknat: grote lol..!

* Omdat ook de alcohol rijkelijk stroomt, eist Songkran helaas veel slachtoffers. Bijvoorbeeld dronken drivers zien kinderen over het hoofd, of men gooit zichzelf met emmer-en-al onder een andere wagen.

Thai vieren Songkran liefst met familie, Sa en Cream zijn naar het zuiden geweest – (het is de warmste periode en grote schoolvakantie). Ik bleef thuis met brunette ‘Snuffy’, mijn hondstrouwe vriendin.
Ik zag de reis ook niet zitten, de familie is druk met elkaar en er wordt uitsluitend Thais gekakeld – daar zou ik eenzamer zijn dan hier. Verder vind ik de ‘uitwassen’ van Songkran ook niet leuk. Het oorspronkelijke schoonmaak-ritueel vind ik wel mooi, maar die waterballetten … ‘nee, dank je wel’!

‘Blijf bij jezelf’ – Hoe..?!

Ik kon mooi in alle rust mijn spaghetti-hoofd ontwarren.
Detail: toen ik voor het eerst over het NL-reis-idee schreef reageerden enkelen met: “wil je dit echt Luc, of volg je nu anderen?” En toen ik later doorgaf dat de reis niet doorging, kreeg ik soortgelijke reacties. De overall boodschap: ‘Wat wil jij zélf Luc?’ of ‘Blijf bij jezelf; bij je gevoel’!

Deze reacties hielpen, want ‘bij mezelf blijven’ is inderdaad een opgave. Ik weet: ook generatiegenoten worstelen ermee – de mening van anderen is belangrijk voor ons, vaak belangrijker dan die van onszelf.
Noot: er is natuurlijk een verschil tussen geen eigen mening hebben en anderen je leven laten bepalen, of gewoon ideeën uitwisselen om je visies te verrijken – van klankborden word ik wijzer.

Overigens is het IN om te zeggen “blijf bij jezelf”. Maar… wat bedoelen we dan eigenlijk met ‘jezelf’? – wie of wat is mijn ‘Zelf’ en hoe kom en blijf ik er bij..? Mijn ideeën daarover wil ik graag – nogmaals* – met jullie delen.
* Ik schrijf er regelmatig over, omdat het me bezighoudt en in de hoop dat jullie er wat aan hebben.

Het afscheid van Coach en Trainer was een logisch gevolg van mijn “van-Doen-naar-Zijn-gaan”, waarover ik ook al vaker schreef. Ik kan ook zeggen: ‘het paste bij mijn “voortschrijdende Zelf-ontdekking”.’
(Je kunt alleen maar ‘bij jezelf blijven’ voorzover je jezelf kent – kun je me volgen?)

“Hè … jezelf ontdekken, hoe doe je dat Luc..?!”
Laat me beginnen bij het begin…

Schattige baby..!

Direct na onze geboorte start de ‘africhting’ of conditionering. We oogsten applaus als we lachen en kraaigeluidjes maken (huilbaby’s worden al gauw afgekeurd). Zo leren wij al erg jong positieve aandacht te scoren – (gezegd wordt dat we verlangen naar positieve bevestiging en deze feilloos herkennen).

Ik zie jullie voor vol aan, beste lezers, en denk dat je de vervolg-programmering wel kan invullen. We leren onechte gezichten te presenteren en rollen te spelen, en… on-eigen zelfbeelden te creëren.
Uit een coach-opleiding: ”70% van de mensheid heeft een verkeerd zelfbeeld” – (volgens mij moet het cijfer hoger zijn).

Karikaturen…
Naarmate de grens tussen een rol – of zelfbeeld – en wie we echt zijn verder vervaagt, raken we meer van ons-zelf vervreemd en dat kan tot narigheid leiden.
Neem mij bijvoorbeeld. Ik had succes in m’n ondernemersrol. Dit succes, plus het aanzien wat het opleverde, werkte verslavend en leidde er toe dat ik me-zelf kwijt raakte – een pittige crisis was het gevolg. (Schreef destijds aan een vriendin: “de grote ondernemer bestaat niet meer”.)

Een meester tekende een boom met een geweldige kruin, en onder de stevige stam een even-geweldig wortelgestel. Hij zei: “je kunt alleen volwaardig ontplooien en vrucht afwerpen als je stevig [in je Zelf] geworteld bent Luc”. Dit diepwijze beeld helpt mij nog steeds.

Misschien spreekt het nieuws nog meer aan – denk aan gevierde acteurs of artiesten die worden overmeestert door een (ogenschijnlijk ideaal) namaak-zelf. We noemen hen wel karikaturen. Vele raken hopeloos verdwaald en sommige maken letterlijk een einde aan hun aardse fake-bestaan.

Onlangs vertelde een BN-er die haar dementerende moeder had verzorgd: “het goede was dat ik toen weleens mijn ‘echte’ moeder zag – voordien toonde ze alleen wat ze ons wilde laten zien; altijd een onecht beeld”.

Maskerade…

Als we ouder (en weer kinderlijk) worden, valt de maskerade vaak weg. Daar ken je vast wel voorbeelden van – ook ken je vast mensen die altijd zichzelf zijn. Zij zijn diep in zichzelf geworteld en hebben geen goedkeuring van anderen nodig. Doorgaans is het aangenaam gezelschap, onder meer omdat ze je niet leegzuigen maar eerder energie géven.

Vanzelfsprekend wordt niet iedereen een karikatuur; fulltime onecht – (zeker jij en ik niet, haha). De meesten van ons weten wanneer we rollen spelen en we zijn prima in staat om soepel van rol te wisselen, of alle maskers af te leggen en weer ‘gewoon onszelf te zijn’.
(Rollen spelen is trouwens gezond, als we ons er maar bewust van zijn – de crux zit in ‘ons ervan bewust zijn’.)

Hiermee ben ik terug bij de “ontdekking van mijzelf” – vaak Bewustwording genoemd. Een favoriet onderwerp, dus het komt op de vernieuwde site en… ‘meer in toekomstige Blogs’…

Dit was Blog 38 – voor nu: bedankt voor het lezen..!

Hartelijke groeten,
Luc

Reageren..?

–  Stuur mij een Email: » Luc@lucaalbrecht.nl…
–  Overige opties – zie: » Contact…
–  Zie ook: » Disclaimer- Privacy…

Mae Rim, Thailand, 13 april 2018.

–  Naar Nederland..?
–  Waarde van de verschillen
–  Herinneringen aan Plian…
–  Privacyregels

+ Bijlage vanwege de huishoudelijke zaken, dus: 2-in-1…

Naar Nederland..?

Onlangs ontstond het idee om voor Juli naar Nederland te komen. Toen ik dit meldde aan familie en vrienden – waaronder natuurlijk ook bloglezers – kreeg ik veel positieve reacties. Letterlijk Hartverwarmend!
Ik voelde mij erg welkom, maar realiseerde me meteen dat het een pittige onderneming zou worden. Ook bleek dat ik niet goed wist wat ik precies wilde. Daarom besloot ik om niet op deze korte termijn af te reizen.

Of ik later alsnog kom weet ik niet. Het voelt best goed om “even uit de Thaise mantra te stappen” (zoals een vriend schreef). Maar deze trip kan ik niet zomaar even doen – het kost simpelweg duiten en ik heb aan kracht, moed en souplesse ingeboet. In ieder geval wil ik mij voordien goed voorbereiden.

Aanbiedingen…
Ik had aan familie en vrienden ook om hulp gevraagd – wilde voorkomen dat iemand later zou zeggen “had het maar gezegd Luc, ik had graag dit of dat voor of met je willen doen”.
De aanbiedingen die binnenkwamen overweldigden mij – prachtige auto’s, logeergelegenheid, etentjes, veel ‘bakkies koffie’ enzovoort – ik ben er verlegen mee, zeker nu ik er (nog) geen gebruik van maak.
Graag wil ik iedereen hiervoor nogmaals bedanken!

Waarde van de verschillen…

Naar aanleiding van het reis-idee dacht ik over de vraag: “hoe vertel ik in Nederland wat ik leerde in Thailand?” Ik vind dat moeilijk omdat schrijven en vertellen – en lezen of aanhoren – totaal anders is dan zelf ervaren. Dit is natuurlijk een open deur maar voor mij wel een pittig punt.

Ik proef weleens dat lezers denken dat ik de Oosterse eigenschappen veel beter vind dan de Westerse, of de Westerse zelfs afkeur. En soms is dit wel zo maar er zijn altijd kanttekeningen en vaak verkies ik toch de Westerse.

“De waarde zit in de verschillen”, was de conclusie toen ik erover nadacht. Ik bedoel: door de verschillen te leren kennen kan ik nieuwe eigenschappen ontwikkelen, of… mijn visies bijstellen en m’n keuzemogelijkheden uitbreiden. (Ga hier vast in een volgend Blog meer over schrijven.)

En erover vertellen in NL… simpel: ik zal nooit in staat zijn om mijn gevoelens en ervaringen precies en compleet over te brengen – vrijwel iedereen zal iets anders horen dan ik bedoel. Volgens mij kan ik alleen maar de verschillen zo goed mogelijk uitleggen, en het daarna bij de luisteraars laten óf en wát zij eruit halen.

Herinneringen aan Plian…

‘Plian’ is de naam van de abt van één van de mooiste tempels hier in de buurt, althans dat vind ik.

Plian – [vrij vertaald ‘transformator’ of ‘veranderaar’] – is eind februari overleden en dat deed mij verdriet.

Toen ik in 2007 (voor het eerst) op een scooter in deze regio rondstruinde, kwam ik toevallig bij zijn kleine tempel en het was liefde op het eerste gezicht. Ik heb Plians’ tempel sindsdien vaak bezocht en er mooie momenten beleefd. Pas in 2015 ontmoette ik Plian zelf voor het eerst, ook bij toeval…

» Lees verder in de Bijlage…

Privacy-regels…

Vanaf eind mei worden nieuwe Privacyregels van kracht. Die gelden ook voor Luc Aalbrecht Consultancy, omdat zij – (ik dus) – persoonlijke gegevens van opdrachtgevers en trouwe bloglezers bewaard. Daarom ben ik verplicht om Privacy-beleid te formuleren – droge stuf.

Privacybeleid in het kort:
Luc Aalbrecht Consultancy respecteert de privacy van allen die gebruik maken van haar website en diensten; alle persoonlijke info die je haar verschaft wordt zorgvuldig en vertrouwelijk behandeld, in overeenstemming met de Algemene Verordening Gegevensbescherming.

Persoonlijke gegevens – zoals je naam, (email)adres en telefoonnummer – worden gebruikt om het contact te kunnen onderhouden. De gegevens worden voor onbepaalde tijd bewaard en niet aan derden verkocht.
Dhr. L Aalbrecht (directeur) is verantwoordelijk voor het beheer van deze gegevens – degene die zijn/haar gegevens wil inzien, of (laten) corrigeren of verwijderen, kan dit aan hem doorgeven via email. Ook met vragen of commentaar kun je bij hem terecht.
Noot: het Privacy-beleid staat uitvoeriger bij » Disclaimer – Privacy.

Verwijderen emailadres …
Wil je dat ik je email-adres verwijder uit het bestand van Luc Aalbrecht Consultancy? – klik dan onderaan op de mail-link en schrijf in het bericht wat verschijnt: “verwijder mijn emailadres uit het bestand”. Na ontvangst van dat bericht, verwijder ik je adres zo spoedig mogelijk.
Let op: je ontvangt dan ook geen blog-aankondigingen meer!

Wil je je adres laten staan? – Dan hoef je niets te doen!
Je kan uiteraard altijd later via email om verwijdering vragen.

Hartelijke groeten,
Luc Aalbrecht Consultancy,
L Aalbrecht (directeur)

Hier eindigt Blog nr. 37 – dank voor het lezen!

» naar de Bijlage: » Herinneringen aan Plian…
–  Plian – Grote ziel…
–  Spijt en Verdriet…
–  Foto’s…

Reageren..?

–  Stuur mij een Email:  » Luc@lucaalbrecht.nl…
–  Overige opties – ga naar » Contact…
–  Zie ook » Disclaimer- Privacy…

Goodbye 2017 – Welkom 2018…

Mae Rim, Thailand, 21 december 2017

Mijn eindejaar gedachten…
Eerst een cliché – daarom niet minder waar: 2017 is omgevlogen.
Toch: ‘Het was goed! – We hadden van alles voldoende!’

–  Pijn & Moeite – Anderzijds…
–  Verschillen – Aanvaarding…
–  Eenzaam…
–  “Zonder strijd geen overwinning”
–  Alle goeds..!!!

Goodbye 2017…

2017 gaat in mijn boek als overgangsjaar, m’n 70^e verjaardag (in maart) symboliseert de drempel. Een overgang kost meestal moeite – denk aan het kuiken wat zijn ei openbreekt, aan de pop die vlinder wordt, en natuurlijk onze eigen geboorte – allemaal moeizame processen.

Het jaar begon ‘bewogen’, door het overlijden van Sa ‘s oma en het bezoek van Ria, mijn helende steun in een moeilijke levensfase. Ik voelde me ver-oosterd en ervoer losse contactdraadjes met Nederland – (Blog nr. 29 + 30).

In mei ontmoetten we Top – de heldere partner van Sa ‘s nichtje. Hij gaf me  bemoedigende in- en uitzichten. Daarna koos ik voor alleen-ZIJN – (verderop meer). Het gaf een positieve boost aan m’n ontwikkeling. De resultaten zijn nog niet helemaal zichtbaar en misschien hoeft dat ook niet.

Gedurende het jaar kwamen diverse Nederlanders op bezoek, meestal bekenden. Een paar reacties: “Eén dag bij jullie leerde mij meer over Thailand dan drie weken vakantie” – “na 2 dagen voel ik me alweer een ‘beter’ mens”. In oktober kwamen na elkaar 2 vrienden – bijpraten was intens en heerlijk. Peter en Raymond… én alle andere: nogmaals Dank!

Het afscheid van koning Bhumibol liet diepe indrukken na – stond al in het vorige Blog.
Verder is 2017 stillekes omgevlogen.

Pijn en Moeite…

Veel mensen lijken het leven alleen via pijn en moeite te kunnen ervaren – zonder onze drama’s bestaan we niet. Ook in mij schreeuwt het negatieve vaak om aandacht.
Er was een tijd waarin somberte de overhand had – gelukkig is dat lang geleden

Liefst schrijf ik over positieve zaken – (positief is gezonder dan negatief!) – maar, de realiteit is gewoon anders. Soms is het zwaar bewolkt en kunnen we de zon niet zien. Mijn eindejaar-gedachten gaan daarom ook over moeiten, én… over alle mooie ontwikkelingen die ik ervaar.

Anderzijds…

Alles is relatief. Er is altijd een ‘anderzijds’; altijd ook een goeie kant. Vaak zien we dat pas achteraf, vanuit een ruimer perspectief. Lichaamscellen worden continu opgeofferd voor mijn gezondheid – dramatisch voor de cellen, een zegen voor m’n lijf en mij.

Ik geloof dat narigheid ook positieve uitkomsten kan bieden. Voor anderen kan ik dat natuurlijk niet bepalen..! – bij mezelf zie ik ze wel: positieve uitkomsten aan wat eerst dramatisch leek.

De crisis rond m’n veertigste – opgebrand en het einde van een successtory – was destijds een levensgroot drama. Ik dacht: “hier kom ik nooit overheen, m’n leven is verwoest!” Er volgde een moeizame overgang. Later voelde ik me bevrijd en de inzichten die ik ontdekte zijn letterlijk van ‘onschatbare waarde’!

Hiermee wil ik niet zeggen dat pijn fijn is en drama moet worden opgezocht.
Er is veel ondraaglijk leed in de wereld – té simpel om te stellen ‘het is ergens goed voor’.

Verschillen…

Regelmatig schrijf ik over cultuur- of karakter-verschillen, tussen Oost en West, of tussen Sa en mij. Ik had moeite met verschillen die onveranderbaar bleken – bleken omdat ik ze voorheen niet herkende of dacht dat het wel zou veranderen.
Sommige cultuur-eigenschappen zijn zó ingebakken, dat we ze niet herkennen. Meestal vinden we ze zelf ook zó goed, dat we ze nooit willen of kunnen veranderen. Dit geldt uiteraard voor elke cultuur.

Een voorbeeld, ik noemde het al vaker: in de Thaise cultuur is het not done om elkaar ergens direct op aan te spreken – (zeker niet in het openbaar). Als je commentaar op iemand hebt, breng je dat heel subtiel en voorzichtig, of via een omweg. Je laat de ander in zijn/haar waarde en kraakt nooit af.
(Deze kwaliteit toepassen lukt me gelukig steeds beter..!)

Mijn moeite..? – De omzichtige, indirecte Thaise benadering ervaar ik soms als traag, vaag en draaierig, en oneerlijk. Daarnaast voelt het frustrerend en leugenachtig als ik niet recht-door-zee kan zijn.

Uitgebonjourd…
Dit werkt ook andersom. In Nederland vinden we ‘recht-door-zee’ zijn een erg goeie kwaliteit*. Maar Thai hebben moeite met onze directheid, al laten ze dat niet blijken.
Ik vind mezelf best voorzichtig en diplomatiek, maar ben vaak nog te confronterend. Sa behoedde me menigmaal voor pijnlijke blunders, anders was ik hier allang uitgebonjourd.

* Ik doel hier Niet op het schelden, afkraken of elkaar iets verschrikkelijks toewensen, wat ik tegenwoordig zie op zogenoemde Sociale media. Dat kan de wereld volgens mij nooit ‘beter maken’!

Belangrijk: verschillen in cultuur-eigenschappen zijn wat ze zijn: verschillen in eigenschappen. Als ik er moeite mee heb ligt dat aan mij, ik kan ze namelijk ook gewoon aanvaarden…

“Tatata” – Aanvaarding…

“Aanvaard het leven zoals het komt”, is een geheim achter de opgewekte Thaise levenshouding. De doorsnee Thai aanvaardt eenvoudig wat-nu-is en is (daardoor) vrij en blij beschikbaar voor dat-wat-komt.

De Boeddha leerde Tatata, oftewel: ‘het-is-zoals-het-is’ – ‘aanvaarding opent de poort naar Nirwana’ – in gewoon Nederlands: aanvaarding brengt je bij je eigen Vrede en Wijsheid. Tatata werkt ook bij mijn moeite met de cultuurverschillen: het blijft moeilijk, totdat ik helemaal aanvaard dat het-is-zoals-het-is.

Eenzaam…

Mijn ‘losse contactdraadjes’ met Nederland leken tot eenzaam opdrogen te leiden. Ook hier is echter een anderzijds.

Eigenlijk ben ik een einzelgänger of kluizenaar, altijd geweest; ben graag op mezelf. Mediteren is een geliefde reden, ontsnappen aan onbeduidende drukte een andere. In alleen-Zijn vind ik rust, creativiteit, heling en meer van zulk moois.

In Thailand is meditatief leven veel meer vanzelfsprekend dan in Nederland. Daar vonden vele mijn spirituele voorkeuren maar vreemd, en m’n kluisenaar-gedrag ongezellig of a-sociaal. Misschien was die ervaring naar de achtergrond toen ik ‘losse draadjes’ voelde.

Mijn eindejaar-gevoel hierover..?
‘Losse draadjes’ en ‘Eenzaam opdrogen’ waren maar tijdelijke moeiten. Dankzij mijn groei in alleen- ZIJN, voel ik me nu steeds vaker verbonden met alles en iedereen – een levendig warm en vervullend gevoel.

“Zonder strijd geen overwinning”…

In 2017 werd ik weer minder geraadpleegd dan in 2016.
Een moeite – omdat ik graag wil delen wat ik heb ontdekt.

“Wat te doen..?” vroeg ik al in 2016 aan een Meester – antwoord: “laat je ambities los Luc en stroom moeiteloos mee met het leven; wees aandachtig beschikbaar voor dat wat verschijnt” – Ik: “en als er niks verschijnt..?” – Meester: “alles is er al, aandacht zal het je tonen”.

Mooi gezegd, maar ik leerde iets anders:
“Gebruik je talenten Luc” – “Wie niet werkt zal niet eten” – “Waar een wil is, is een weg” en…
“Strijdt!” – vóór of  tégen maakt niet uit, maar: “Strijdt!” – want “Zonder strijd geen overwinning!” – dát staat op mijn harde schijf gegrift. Mijn verstand zegt daarom regelmatig: ondernéém, maak plannen, stel doelen, gá ervoor…

“De aanhouder wint” – ik volgde Meesters’ suggesties op en negeerde de ingesleten kreten. Het ‘resultaat’ is wonderbaarlijk: de moeiten vervaagden; vrede, geluk en alles wat ik nodig heb kwam ervoor in de plaats.

Welkom 2018..!

Mijn voornemen is dit jaar dus makkelijk: ik ga door met ‘moeiteloos meestromen’ en aanwezig zijn ‘voor dat wat verschijnt’ – Tatata…
Welkom 2018, ik ben er klaar voor..!!!

Hier eindigt Blog nr. 35 – veel dank voor het lezen..!

Noot: ik las alles even terug; veel beschouwend proza, excuses als het té was.
Belofte: volgend Blog wordt concreter..!

Nagerechtje (sorry)…

Voor wie nu denkt: ‘jeetje, wat een moeiten..’
“Moeiten zijn slechts rimpels aan de oppervlakte van de onpeilbare oceaan van Leven”.
Ik voel me gezond, goed en gelukkig; in Thailand, met mezelf en met iedereen om me heen..!

Toch nog feitjes:
–  Sa werkt momenteel fulltime in een resort – het is hoogseizoen, dat betekent werken tijdens kerst en nieuwjaar. Ze is er blij mee en ik ook, dus: het is goed..!
–  Hier komt de zon ’s morgens om ca. 6 uur op en ’s avonds 6 uur gaat ie onder – overdag is het ca 25+ en ‘s nachts 6 tot 12 graden. Resultaat: geen ‘donkere dagen voor Kerst’ – wel lichte luchten; geen ‘White Christmas’ – wel ‘heerlijk onder wol’.
–  Kerst wordt in Thailand niet gevierd, er is ook geen kerstvakantie – geruststelling: we hebben veel Boeddhistische feestjes.
–  Oud en Nieuw wordt wel gevierd, dan is Thailand een weekje vrij en doen we aan ‘beste wensen’ – “Sawadee Pimai”.
–  Rond nieuwjaar komt er familie logeren, 4 dagen – 1 zwager, 2 zussen + 3 kinderen. Dus ja, 4 dagen weinig alleen-Zijn, haha…

Dank & Alle goeds…

Dank aan degenen die ons verrasten met een donatie of sponsorbedrag..!
Dank aan iedereen die met ons meeleeft..! – met sommige heb ik regelmatig contact, van anderen weet ik dat ze ons volgen en ons het beste wensen.
Aan iedereen: Dank, Dank, Dank..!!!

Fijne Feestdagen & Alle Goeds voor 2018..!!!
Sa & Cream & Luc

Reageren..?

–  Stuur mij een Email: » Luc@lucaalbrecht.nl…
–  Overige opties – ga naar » Contact…
–  Zie ook: » Disclaimer- Privacy…

Mae Rim, Thailand, 24 november 2017.

–  Bijzondere sferen…
–  De Crematie…
–  Groots Epos…

Over het afscheid van koning Bhumibol kreeg ik vragen:
‘Hoe was de sfeer in Thailand Luc?’ – ‘Wat deed het met de Thai?’ – ‘Hoe heb jij het ervaren?’
Ik begon drie keer te schrijven maar ben drie keer gestopt – kon mijn waarnemingen niet onder woorden brengen. Blijkbaar moest het bezinken.
Over het rouwen schreef ik eerder in » Blog nr. 26 – “Thailand rouwt”..

Hoe Thai zo’n proces (innerlijk) beleven, is moeilijk ‘af te lezen’. Aan de buitenkant zag ik niet ‘wat’ het hen deed, erover praten lukte ook niet echt*. Volgens mij Ziet en Beleeft de Oosterling het leven echt anders dan de Westerling – (sorry voor de generalisaties). Een gebeurtenis als deze maakt dit extra duidelijk.

* Tijdens het rouwjaar probeerde ik de gevoelens om me heen te peilen, ook bekeek ik regelmatig TV uitzendingen. Ik zag overwegend ingetogen droefheid en respect en slechts zelden tranen. Boven alles proefde ik dankbaarheid voor wat Bhumibol voor zijn volk heeft gedaan.

Bijzondere sferen…

Ik kan dus niet uitleggen wat het rouwen en de crematie voor Thailand en haar bevolking heeft betekent, wel hoe ik het heb ervaren, wat mij opviel of raakte…

Aan alle rouwoproepen werd met grote vanzelfsprekendheid gehoor gegeven. Nagenoeg alle instellingen, winkels en bedrijven toonden het hele jaar foto’s met versieringen en bloemen die regelmatig werden ververst. Heel veel winkel- en kantoor personeel en alle ambtenaren gingen in het zwart, grijs of wit gekleed, veel Thai hadden een zwarte strik opgespeld.
Tijdens de crematie-plechtigheden droeg Iedereen zwarte kleren.

Uitbundige festiviteiten bleven het gehele jaar achterwege. Als er muziek draaide was deze neutraal, melodieus en zacht.
Opmerkelijk: in de week voor de crematie klonk in winkels vaak door Bhumibol geschreven muziek – ‘opwekkend Jazzy’ – (hij was een begenadigd componist en muzikant – speelde saxofoon en klarinet). Ook bij de crematie-plechtigheden werd muziek van hem gespeeld.

Er was speciale muziek geschreven, onder andere liederen die bij officiële gelegenheden op scholen werden gezongen – (bijvoorbeeld bij diploma-uitreikingen). Alle kinderen, eigenlijk alle Thai, kenden deze liederen uit hun hoofd en zongen ze vol overgave mee.

Heel veel Thai – (ik begreep ruim 12 miljoen) – gingen in het rouwjaar naar Bangkok om te condoleren. Er zijn indrukwekkende verhalen over de moeiten die sommigen zich getroosten om de koning hun laatste eer te bewijzen. (Een ouder echtpaar hier in de buurt reed met een gammele scooter met zijspan naar Bangkok, heen en weer ca. 1.800 km. Ze deden er 6 dagen over. Ze waren geen uitzondering.)

Geen Grafsfeer..!!

De sfeer was doortrokken van weemoed en devotie – maar… geen deprimerende grafsfeer, integendeel..! Ik vond de toon ‘aanvaardend’; warmhartig en vervuld van hoogachting en dankbaarheid – voor mij echt Thais.

De Crematie…

De periode rondom de crematie was “onbeschrijfelijk indrukwekkend” – (in ieder geval voor mij).
In de weken ervoor veranderde het decor in heel Thailand. Overal verschenen goud-, oranje- en citroen-gele bloemen (meest afrikanen) – bij alle overheidsinstellingen en condoleance-plekken, en bij bijna alle bedrijven en woonhuizen. Wonderlijk hoe al die bloemen opeens tevoorschijn kwamen.

Noot: Goud-geel was de kleur van de koning; Rood-oranje is die van de hemel.
De ‘dragers’ van de koning waren bij alle processies in rood-oranje gekleed. Eerst ‘trokken en droegen’ zij (de gouden urn van) de koning traag naar het crematorium, later droegen ze urnen met de overblijfselen terug naar het paleis.
Twee dagen later werden er 3 urnen verdeeld met een laatste processie – 1 urn bleef in het paleis en 2 werden door de familie naar verschillende tempels in de stad gebracht – onder leiding van de nieuwe koning.

Over de plechtigheden zelf ga ik weinig schrijven, omdat het uitgebreid is en niet in woorden te vatten. De ceremonieën zitten stampvol symbolieken, alles werd nu met zorg en toewijding uitgevoerd.
Ik volgde TV uitzendingen tijdens de (vijf) officiële crematiedagen, in totaal wel 10 of meer uren – zag alle ceremonieën en processies en een aantal documentaires. Het heeft mijn begrip voor de Thaise ziel en cultuur verhelderd en verdiept.

Op een nationale zender gaven twee Thai commentaar in het Engels. Eén van hen sprak uitvoerig over de achtergronden van het Thaise Boeddhisme. Ook hiervan leerde ik veel.
Had me tot-nu-toe niet gerealiseerd dat het zaad van de Thaise cultuur misschien wel 5.000 jaar geleden gezaaid is – in ieder geval ver voor het begin van de boeddhistische jaartelling (nu 2560).
(Zie eventueel de Bijlage…)

Groots Epos…

Het ontwerpen en bouwen van het crematorium heeft een jaar geduurd. De brandplaats is een schitterende uitbeelding van de (Hindoeïstische) hemel met een grote variatie aan mythische wezens – Grandioos!
Apart staat een rijk gedecoreerd paviljoen voor familie en gasten.

Deze prachtige bouwwerken werden door de Thai genereus en vol toewijding neergezet* – mede in opdracht van de nieuwe koning.
* Traditioneel wordt voor elke crematie een nieuw crematorium gebouwd; dit was dus exclusief voor Bhumibol. Momenteel kan publiek het nog bezichtigen, maar binnenkort wordt het ontmanteld – (de onderdelen krijgen vast een passende bestemming, Thai gooien niks weg).

Het hele gebeuren vond ik spectaculair; een groots Epos waar TV- en filmmaatschappijen wellicht jaloers op zijn.

Sprekende reacties…

… uit diverse diverse TV-interviews.
Ouderen spraken met dankbaar ontzag over Bhumibol s’ inspanningen om armoede te bestrijden en vrede en harmonie te bewerkstelligen. Een oudere mevouw: “hij heeft ons heel veel gegeven en voorspoed gebracht, ik wil hem in al mijn komende incarnaties dienen”.
Een jonge vrouw: “hij is mijn rolmodel, ik zal zijn lessen trouw in de praktijk blijven brengen”.
Ongeveer 50-jarige man: “we beleven de overgang van een ‘groot en belangrijk mens’, z’n betekenis zullen we pas later echt beseffen”.

Verschillende jongeren: “dankbaar dat ik hem mocht meemaken” – “trots dat ik in zijn regeertijd geboren ben”.
Jongeman op een achterafplaatsje bij een processie: “onvoorstelbaar dat ik hier nu mag zijn, de beste plek op het belangrijkste moment in mijn leven”.

Ikzelf voel me zeer bevoorrecht dat ik in deze periode in Thailand kan zijn – uniek en verrijkend! De indrukken doen me heel veel, al kan ik niet verwoorden wát.

Tot zover…

… mijn indrukken over het “Vaarwel aan koning Bhumibol Adulyadej”.
Noot: zijn volledige naam: Phra Bat Somdet Phra Poramintharamaha Bhumibol Adulyadej Mahitalathibet Ramathibodi Chakkrinaruebodin Sayamminthrathirat Borommanatbophit – geloof het of niet, Cream kan de hele naam zonder haperen uitspreken.

Zoals gezegd kan ik eigenlijk niet uitleggen wat het betekende, vooral niet op zogenoemde ‘diepere niveaus’ – hopelijk kunnen jullie tussen de regels lezen – en… misschien stuf voor volgende Blogs.

En nu..?

De rouw is uit het straatbeeld verdwenen – de talloze afbeeldingen van de oude koning hebben plaats gemaakt voor portretten van de nieuwe – (zijn naam ‘Vajiralongkorn’ – kan ik nog niet uitspreken). Een paar dagen na de crematie was het Loi Kraton feest. Dat werd met aloude Thaise vrolijkheid gevierd.

Wat de toekomst verder brengt kunnen we alleen maar afwachten.

Bijlage…

Dit blog is vol – (ik beloof immers korte leestijden). Maar… ik heb meer te vertellen. Daarom een Bijlage met wetenswaardige aanvullingen, plus enkele Internet-Links.
De inhoud: ‘Heilige of Avatar..?’ – ‘Onbegrijpelijk en Onlogisch’ – ‘Kopie-ceremonieën’ – Internet-Links.
» naar de Bijlage…

Hier eindigt Blog nr. 34 – Dank voor het lezen..!

Hartelijke groeten,
Luc

Reageren..?

–  Stuur mij een Email: » Luc@lucaalbrecht.nl…
–  Overige opties – ga naar: » Contact…
–  Zie ook: » Disclaimer- Privacy…

Mae Rim, Thailand, 10 september 2017.

–  Slangincidentje…
–  Lessen & Platteland-Thai…
–  Loftuitingen…
–  Angst voor Raketten – Dank als Medicijn…

Beloofd in het vorige Blog: ‘Slangincidentje’ en… ‘Blog 33 volgt snel’.
Nou, twee maanden is niet “snel” – excuses?… er waren computerproblemen en…

Xtra Natte moesson…
Alle jaren in Thailand heeft het nooit zo vaak geregend als tijdens deze moesson. Meestal geen langdurige Bakken-Buien, maar het bleef zelden drie dagen achter elkaar droog. Gevolg: gras en onkruid groeien net zo snel als de raketten in en om Korea – we moeten continu wieden en maaien.
Voordeel: ook vrucht- en sierbomen en planten maken een groeispurt.

Nu eindelijk over…

Slangincidentje…

Achter ons huis ligt een betonnen watertank. De bovenkant is een betegeld plateau. Als de zon schijnt kun je daarop een eitje bakken. Sa droogt er vis en fruit en er zijn drooglijnen gespannen.

Onlangs ontdekte Sa er een slapende slang. Ze riep mij en ik greep een bamboestok en ging er naartoe.
Noot: goed geregeld in Thailand: manlief krijgt altijd de eerste kans om heldendom te tonen. De vrouw zorgt voor het voortbestaan door zichzelf en kinderen op veilige afstand te houden, en… de adrenalinestroom te versterken door ‘moord-en-brand’ te gillen.

Ik probeer de situatie altijd eerst te overzien: is er echt gevaar en hoe kan ik het beste handelen? Liefst wil ik niks doden en bijvoorbeeld slangen wegjagen of schorpioenen opvegen en ergens ver weg droppen. Dit tot ongenoegen van Sa – wat je wegjaagt kan immers terugkomen.

De slang was bijna 2 m. lang, en zoals altijd: een prachtbeest! Hij/zij sliep ogenschijnlijk vast totdat… onze labrador Snuffy verscheen – die wordt alleen actief als de nood aan de man komt, anders ligt ze uitgevloerd in de schaduw.

Toen ik een stap naar de slang toe deed, sprong Snuf er tussen en hapte naar de slang. Op datzelfde moment schoot die uit en Snuf deinsde bliksemsnel terug – (verrassend hoe snel zo’n lompe labrador kan reageren). Ik greep Snuf bij d’r nekvel en… de slang gleed rap de wildernis in. Volgens Sa was het een giftig type.

Snuf was toch een fractie te langzaam geweest. De vlijmscherpe slangetanden hadden haar neus geschampt en die bloedde hevig. Voor de zekerheid knepen we in de neus zodat eventueel gif met het bloed er uit kon stromen. Na een kwartiertje stopte het bloeden en Snuf zocht gapend de schaduw weer op. De slang hebben we daarna niet meer gezien tot…

Lesje geleerd…

Nu van dichtbij beleefd: een slang kan bliksemsnel aanvallen. Ik was altijd wel voorzichtig maar dacht toch ‘het zal zo’n vaart niet lopen’. Dus wel..!
“Voortaan nog voorzichtiger Luc” heb ik me voorgenomen. Heb ook de “Thailand-info” aangepast, ter waarschuwing voor toekomstige tropengasten.

Inmiddels is mijn naïviteit op twee punten verdwenen. Dacht dat we de slang voorgoed hadden verjaagd – niet dus..! Ook het idee dat Sa zichzelf niet kan verweren kon ik bijstellen.
‘Hoe dat zo..?’ Van de week trof Sa de slang in de keuken aan – notabene haar heiligdom. Ze trapte er bijna op en in een flits sloeg ze hem dood – kwestie van jij of ik.

Platteland-Thai…

Sa is een echte Platteland-Thai. Doeltreffend reageren op de natuur-uitdagingen zijn aangeboren of ‘met de paplepel ingegeven’. Voor mij lijkt het wel eens meedogenloos, maar even verder kijkend blijken haar acties bijna altijd de best mogelijke. Dat werkt zo op veel gebieden…

Eén prachtige kwaliteit van Platteland-Thai vind ik hun kennis over wat de natuur biedt, en… hun vindingrijkheid om die toe te passen. Sa stopt soms ineens langs de weg om onooglijk onkruid te plukken. Ze is dan lyrisch en vergeet tijd en afspraken – na Boeddha en de Koning is eten misschien wel het meest ‘heilige’ voor de doorsnee Thai.

Wat Sa oogst en voorschotelt vind ik niet allemaal lekker – soms staat het me ronduit tegen, soms moet de smaak wennen en soms vind ik het verrukkelijk. Eén constatering nog: volgens mij bestaat “De Thaise Keuken” niet. Thai eten (vers!) wat de natuur biedt aan eindeloze variaties, dat verschilt plaatselijk en per periode enorm. Ook bereidingswijzen verschillen per streek of dorp, ja zelfs per familie…

Goed voor…
De gemiddelde Thai weet ook waar kruiden ‘goed voor zijn’.  Ik kan veel voorbeelden geven, beperk me tot twee…
(1) Hier in de bomen groeit een klimplant met grote vingerbladen. Het blad-stengel-sap ervan werkt wond-ontsmettend en –afsluitend, dus: Betadine en Hansaplast in één (werkt echt en wondjes helen supersnel).
(2) Wist je dat bananenschil je huid verzacht? – masseer met de binnenkant van een schil op eeltplekken en je wordt weer babyzacht. Trouwens, Thai eten niet alleen de banaan maar gebruiken alles. Van de bloem en de overvloedige melk uit de stam maken ze verschillende lekkernijen – (die melk is erg kleverig, vlekken gaan er nooit meer uit) – en het blad gebruiken ze voor van alles en nog wat.

Loftuitingen…

Meer loftuitingen over Sa – kan niet zeggen dat deze voor alle Thai gelden.
Sa wil altijd zorgen en werken en is zeer scherp op hygiëne, op het neurotische af. Ze heeft nog steeds geen vast werk – wel freelanceklusjes – maar op ons land is altijd wat te doen…

Aan het begin van de moessontijd heeft ze in haar eentje alle minikanaaltjes en vijvers geschoond – een superzware klus! Ook zorgde ze enthousiast voor nieuwe aanplant; fruitbomen, bananen, kokosnoten en sierplanten, onder andere een bromelia-soort die onder de bamboe overleeft – (bamboe verstikt nagenoeg alles).

* Vorig jaar moesten we nieuwe fruitbomen planten omdat de meesten waren verbrand tijdens de droge periode. Dit jaar overleefden ze allemaal. Om landerosie tegen te gaan plantten we toen ook ‘olifantsgras’ tegen de hellingen. Dat gras doet het geweldig en de grond is merkbaar verbeterd. Dat betekent echter ook: regelmatig afmaaien, met de hand..! Sa deed het dit seizoen al drie keer.

Sa heeft geen aanmoediging nodig, integendeel; moet haar eerder afremmen. Ze is erg blij dat ze het kan en trots op het resultaat – en terecht..! Haar Thaise aard komt ook van pas bij de aanschaf van plantgoed. Veel daarvan ‘oogst’ ze in de natuur – de bromelia’s haalde ze uit het wild en uit parken in de buurt, zakken vol. De fruitbomen kocht ze bij tuincentra, maar pas na ferm afdingen.

Angst voor Raketten…

Muziektovenaar Herman van Veen zong ooit: “Als hij kon Toveren kwam alles voor elkaar..”.
Hij zong vast en zeker over mij. Want, als ik kon toveren had niemand honger en werden alle wapens omgesmeed tot nuttig gereedschap – alle vernietigende power zou worden ingezet ter verbetering van de wereld. “Als ik kon toveren was niemand de sigaar” – integendeel…

Tijdens het wieden op ons land droomde ik over het uitwieden van alle kernkoppen op de wereld. Raketten en ander oorlogstuig bouwden we Eensgezind en Blijmoeidig om, of… ze werden enkel nog maar ingezet voor ‘vooruitgang’.

En Trump, Poetin, Jong-un en al die andere ‘stoer-slimme-snaken’..? Die speelden ‘mens erger je niet’ of zetten hun vermogens vreedzaam in voor Iedereen.

Naïef..? – Ja, tamelijk..!
In vergelijk met de blufferige kleedkamertaal van zogenaamde ‘wereldleiders’, zijn de dromen van Herman van Veen (en mij) kinderlijk naïef*. Toch… ik wil me niet ‘van de wijs’ laten brengen en me angstig in een hoekje of kelder laten drukken. Angst werkt verlammend!

* Wil en kan me er niet mee bemoeien, maar eerlijk gezegd… Kim, Vladimir,  Donald enzovoort, gedragen zich in mijn ogen best kinderachtig.

Dank als Medicijn…
Toen ik van de week toch wat tobde, viel mijn oog op de volgende tekst: “Angst en Dank kunnen niet naast elkaar bestaan”. Ik probeerde het uit en het werkte wonderlijk; benoemde m’n actuele zegeningen en de angsttobberijen verdwenen als sneeuw voor de zon.

Hier eindigt Blog nr. 33 – dank voor het lezen..!

“Moge Vrede en Vooruitgang jullie deel zijn”

Hartelijke groeten,
Luc
PS: na een computerstoring is m’n adressenbestand (nog) niet in orde – sommige krijgen de Blogmelding misschien ongewild, anderen worden wellicht overgeslagen. Sorry als dat irritaties geeft..!

Reageren..?

–  Stuur mij een Email: » Luc@lucaalbrecht.nl…
–  Overige opties – ga naar: » Contact…
–  Zie ook: » Disclaimer- Privacy…