Ik kreeg van verschillende kanten vragen over de wateroverlast in Chiang Mai, en besloot er kort over te schrijven.
Er is inderdaad heel veel water gevallen.., en het lijkt nog niet voorbij. Ook in Mae Ann staat veel (onder) water. Maar, omdat wij op een heuvel wonen, is het bij ons gelukkig droog. Sommige uitvalswegen zijn moeilijk begaanbaar en soms afgesloten.
Cream kan niet uit de stad naar huis komen, ook in haar buurt staat veel (onder) water, wel lijkt het onder controle.
Als je er beelden over wilt zien, hier de link naar een YouTube filmpje [Engels gesproken]: »» Chiang Mai – Zware overstromingen… Let op hoe kalm de Thai er over het algemeen mee omgaan.
Er is vast meer over in het nieuws.
Overzicht-foto van de stad…
‘Dit hoort ook bij wonen in Thailand’, moet je maar denken. En… “ook dit gaat voorbij” is een credo wat ik mezelf vaak voorhou.
Hopelijk gaat het volgende blog over opwekkender zaken.
Dit Blog gaat over… – Vijverwerk… – de Perfecte Moesson & Ideale Planttijd… – Prachtige Rijst-Paddy ’s… – R.I.P. … & de Stroom van Leven…
“Verwachtte je al eerder een blog..?”
Nou, de tijd vliegt als je druk in de weer bent – vooral als je ouder wordt, merk ik. Ik ben een Bezig Bijtje met kluswerk rond ons huis en op het land.
Onze Birmese bouwers waren er weer en zij hebben een paar lang gewenste zaken afgerond: – Drie watertanks, waardoor we binnenkort ons eigen drinkwater hebben. – Verharding van de inrit en parkeerplek – eindelijk baggervrij binnenrijden en parkeren. – Een ‘werktoilet’ voor de bouwers en iedereen die af en toe op ons land komt werken.
Vijverwerk…
Aan de voorzijde van ons huis zijn drie betonnen vijvers met twee watervalletjes. In de vijvers zwemmen Koi karpers – die zijn kleurrijk en sereen.
In mijn vorige blog stond dat ik bezig was met reparaties en veranderwerk aan de vijvers. Want.., ondanks dat ze bij de bouw erg degelijk gemaakt zijn, waren er op enkele plekken zogenoemde ‘zetscheurtjes’ ontstaan.
Alles is weer in orde en ik heb fonteintjes plus extra filters en zuurstoftoevoer aangebracht. Nu ben ik bezig om de waterstromen opnieuw in te regelen.
Zodra het water weer glashelder is, voegen we nog enkele nieuwe vissen toe – één vijver is namelijk nog leeg. Uhm.., en daarna komen er foto’s in een blog.
Voor vijverkenners: ik weet nu uit ervaring wat een opgave kan zijn om vijverwater helder en gezond te houden.
Moesson volgens het boekje…
Het regenseizoen is dit jaar perfect! Het regent hier al weken lang elke dag – soms heftig, maar meestal miezerregen. De hitte en droogte uit het vorige blog zijn daardoor voorgoed vergeten.
Hoewel ik in Nederland meestal depri werd van lange regenperiodes, kan ik er hier van genieten. Misschien komt het doordat de temperatuur altijd aangenaam blijft en er geen gure winden zijn.
Hoe dan ook, ik ben blij met de regen. Het heeft zo zijn voordelen – ik kan bomen planten en onze Paddy-rijstvelden zijn prachtig groen!
Ideale planttijd = “NU..!”
Volgens een wijze uitspraak is er maar één goed antwoord op de vraag: ‘Wanneer is de beste tijd om bomen te planten..?’ – “10 jaar geleden!” En als je het toen niet hebt gedaan is het antwoord: “NU..!”
Hier geldt echter een extra antwoord: “Aan het begin van de regentijd” – omdat de jonge bomen dan voldoende water krijgen om goed te wortelen. Dit jaar hebben we dus veel geluk met de regen.
Ik heb inmiddels meer dan 10 Mango-bomen, 4 Jack-fruit, 3 Guave, 4 Lamyaai en een aantal sierbomen en heesters geplant. Een percentage van nieuwe aanplant overleeft de droge periode niet, schreef ik eerder.
Nu blijken bijna alle Teak, Lemon en Ramboetan die ik vorig jaar heb geplant ineens snel door te groeien, natuurlijk dankzij de overvloedige regen.
Prachtige Paddy ’s…
We hebben ons land nu meer dan 13 jaar en dit is de eerste keer dat de Paddy-rijstveldjes er zó mooi uitzien. Dat heeft twee redenen… 1. Rijst heeft veel schoon water nodig en dat hebben we dit jaar letterlijk in overvloed. 2. Rijst telen is een heuse kunst, vooral op Paddy-veldjes tegen de heuvels. Gelukkig hebben we een meester-rijstboer gevonden die het vak verstaat.
We hadden bijna de moed opgegeven dat we ooit nog rijst op onze Paddy ’s zouden zien. Rijst telen op relatief kleine veldjes is eigenlijk financieel niet haalbaar. Daarom hebben we op de kleinste veldjes bomen geplant.
Kort voor de regentijd kwam onze oude buurman langs en Sa vroeg hem of hij misschien rijst wilde telen op ons land – wij kenden zijn meesterschap. Na een paar dagen bedenktijd begon hij enthousiast.
Voor hem is het financieel wel haalbaar omdat wij het onderhoud betalen – wat we anders ook moeten doen – en hij als gepensioneerde zo een extraatje verdient.
Het is fascinerend om te zien hoe een meester-rijstboer dagelijks zijn rijst inspecteert en aanpassingen doet aan de watertoevoer, en voor de juiste voeding zorgt. Ook houdt hij het land maagdelijk schoon en onkruidvrij. Ons land ziet er nu pico bello uit en ons uitzicht is onbetaalbaar..!
Groen groeiende rijst – Prachtig en Mystiek…
R.I.P. Snuffy…
Op 8 juli hebben we afscheid genomen van onze geliefde chocolade Labrador Snuffy. Ze was al een tijd minder actief en in de weken voor haar overlijden werd ze steeds slechter.
We brachten haar nog naar de dierenarts maar er was niks bijzonders te vinden. Het leek erop dat Snuffy gewoon ‘op’ was – tijdens hete perioden had ze het vaak moeilijk, begrijpelijk voor een Labrador in de tropen. Sa en ik waren bij haar toen ze in de nacht rustig heenging. De dag erop hebben Cream en ik haar begraven onder de geurbomen bij ons huis.
Snuffy was meer dan 12 jaar een trouw en alert maatje – Sa en Cream missen haar zachte knuffels, en ik mis bovendien haar intense ‘goeiemorgen-kwispel’ en onze ochtendwandelingen.
Ruim 12 jaar een alert maatje…
De stroom van leven…
Ook in Thailand geeft het leven een constante stroom aan veranderingen en uitdagingen, en aan schoonheid en vreugde! Van het verhardingswerk rondom ons huis tot de mystieke pracht van onze Paddy ’s en het verlies van onze dierbare viervoeter – elke dag schept haar eigen nieuws en sfeer.
Terwijl de regen zorgt voor levendige groei en wij genieten van het resultaat van ons werk, blijft Snuffy in herinnering altijd bij ons. Op naar het volgende blog, met oude verhalen en de avonturen die ons wachten.
Hier eindigt blog 75 – dank voor het lezen!
Hartelijke Groeten,
Luc
PS: – Ben je enthousiast over mijn schrijverij..? – Deel het met familie, vrienden, collega’s en op social media. – Wil je meer van mij lezen..? – Meld je aan bij Nieuwsbrief – [bovenaan] – en ik hou je op de hoogte van nieuwe blogs en andere ontwikkelingen.
Reageren..?
Ik ben altijd benieuwd naar reacties, dus voel je vrij om je gedachten te delen! Stuur een email naar »» Luc@lucalbrecht.nl… Voor andere opties, ga naar »» Contact…
Een Blog over hitte, droogte, bananen, blogexperimenten en rijlessen – én… over buitenlanders met Tropenkolder.
Ben je Nieuw als lezer..? Dan nodig ik je van harte uit om mijn »» Blog-Introductie te lezen. Overweeg ook om je in te schrijven voor mijn Nieuwsbrief – het is kosteloos en uitschrijven is net zo simpel. Het zal mij aanmoedigen bij mijn schrijverij.
Het weer…
In Nederland zijn weersverwachtingen hét gespreksonderwerp. In Thailand is dat nu niet anders, we worden namelijk getrakteerd op hittegolf na hittegolf.
Al weken achter elkaar stijgt de temperatuur boven de 40 en daalt ’s nachts niet onder de 25 graden. Gelukkig wint Chiang Mai het niet qua hitte – wel qua luchtvervuiling, helaas
Ondanks onze dubbele muren is alles inmiddels door en door warm. Stel je eens voor; je stapt uit bed en de vloer en alles wat je aanraakt is warm. Zonder airco is dat afzien, alhoewel… ook de gelukkigen mét airco hebben het zwaar.
Ik rangschik mezelf niet bij de Klimaat-fanaten – ook niet bij de ontkenners. De hitte en droogte zijn weliswaar extreem en langdurig maar dat gebeurde al vaker.
Droogte…
Ja, die droogte. Tijdens het Songkran feest, begin april, is er wat regen gevallen, daarna bijna niks meer. Mae Ann is een droog gebied, waarschijnlijk omdat buien worden omgeleid door de luchtstromen in de bergen.
Momenteel dreigen onze vijvers droog te vallen. Als dat gebeurt moet er een tankwagen aan te pas komen.
Geknakte bananen…
De hitte en droogte zijn funest voor onze nieuwe aanplant. Ik schreef eerder over mijn taak om het jonge plantgoed in leven te houden.
Maar.., bananen gebruiken erg veel water, en sommige nieuwe plantjes zijn verdroogd, zelfs volwassen planten hebben het begeven. Ik moest sommige vroegtijdig oogsten omdat hun stammen waren geknakt.
Let op: we zitten niet bij de pakken neer – er gaat zoveel wél goed!
Bezweken door droogte en het trosgewicht… {Deze foto nam ik vroeg in de ochtend – vandaar het onduidelijke beeld, sorry.]
Bananen zijn natuurwondertjes…
Elke plant produceert eenmaal een tros bananen en wordt daarna omgehakt. Naast de bestaande planten komen automatisch nieuwe omhoog.
Wist je dat het sap uit de stam zuiverend werkt? Als we hier een betonnen watertank maken, brengen we eerst fijn gehakte bananenstam in het water. Dat neutraliseert de chemische troep uit het cement. Ook het bananenblad wordt veel gebruikt, onder meer voor decoratie en om eten in te verpakken.
Een bananenstam bestaat uit samengekomen bladstelen – je kunt het dus een ‘pseudostam’ noemen. In die bladsteel lopen talloze kanaaltjes waardoor het kleverige vocht krachtig omhoog stroomt. Oh, die wonderlijke natuur!!
Goud & Geur…
Nu ik toch euforisch ben… Ondanks – of misschien Dankzij – het extreme weer bloeit de Gouden regen overvloedig. Ook de bekende Thaise ‘Le-Lavendie’ lacht ons stralend toe – haar verrukkelijke geur werkt betoverend!
Gouden Regen – de Nationale bloem van Thailand…
Le-Lavendie – een Thais Geurkanon…
Trots op…
De meeste nieuwe bomen zijn springlevend, alleen twee Teakbaby’s en enkele Guave-boompjes lijden zichtbaar.
Ik ben trots op dit groene resultaat – temeer omdat de hitte mij binnen houdt. Ben bezig met wat reparatie- en veranderwerk aan onze visvijvers maar dat moet in de namiddag en avond en soms is het dan nog te warm.
Dit trage tropenbestaan ondermijnt mijn conditie. Uhm… en mijn gewicht neemt voelbaar toe, ondanks mijn dagelijkse portie Tai Chi.
Knettergekke buitenlanders…
Wat mij stoort tijdens deze hitte, zijn sommige kolderieke buitenlanders. Ik zie jongelui in shorts of zelfs bikini’s op scooters rijden – pure onkunde, echt te dom voor woorden! Naast uitermate ongepast ook erg ongezond!
De asfalt- en betonwegen zijn werkelijk witheet – en die roosterende schroeihitte straalt je tegemoet. De doorsnee Thai komt alleen maar buiten in mummie verpakking.
Blog experimenten…
Doelen: mijn blogwerk verbeteren en m’n leeskring vergroten. Het aankondigen van Nieuwe blogs gaat nu automatisch, dat heeft voordelen zoals:
Jullie kunnen super simpel zelf “In en Uitschrijven”. Fantastisch, want Ik wil niemand lastig vallen als mijn schrijfsels niet meer passen. Ikzelf vind ongevraagde mail irritant en… “behandel een ander zoals je zelf behandelt wil worden!”
‘Statistiek’ vertelt mij of m’n blogs gelezen worden. En wat blijkt – meer dan 60% wordt gelezen! Volgens kenners een uitstekende score. Ik begrijp het overigens best als je er niet aan toekomt – sommige van jullie moeten dagelijks zóveel lezen.
Inzicht en ervaring delen…
Verschillende lezers moedigden mij aan om meer van mijn inzichten en ervaringen te delen – “Je hebt zoveel te bieden waar anderen iets aan kunnen hebben Luc”.
“Heb je mijn ‘ Verhalen-blogs’ gezien?” – blog # 72 en 73. Dat waren mijn eerste deel-pogingen. Deze meldde ik ook op LinkedIn – een aparte wereld.
Ik zoek naar de beste manier en ga de Verhalen afwisselen met Update-blogs over mij en mijn Thaise leven. Nogmaals mijn doelen: variatie, betere blogs en meer lezers. Dit laatste is best een uitdaging maar.., ik ben een uniek exemplaar met mijn eigen visie en stijl.
Feedback…
“Hoe weet je of je blogs beter gewaardeerd worden Luc?” Meer lezers is een uitstekend signaal. Daarnaast is ‘Jullie feedback mijn kompas!’ Alleen samen met jullie kan mijn blogavontuur een succes worden. Dus: reageer; geef commentaar, doe suggesties, stel vragen.
“En als het niet loopt zoals gehoopt?” – dan gooi ik het roer weer om. Creatief bezig zijn houdt me jong – en als anderen daar iets aan hebben is het pas echt “de moeite waard”. Niets doen is alleen een optie als mijn stilte ergens aan bijdraagt.
Cream Chauffeur…
Cream krijgt momenteel autorijles. Ook dat gaat hier anders dan in Nederland. Ze heeft vijf dagen 2 uur les – eerst op een afgesloten terrein, daarna op de openbare weg. Opmerkelijk – haar eerste lesuur ging over techniek, ze weet nu wat er onder de motorkap gebeurt en hoe de remmen werken.
Op de vijfde dag doet ze examen – ‘afrijden’ en theorie’. Succes gegarandeerd – kosten: 4.000 Thai Baht = (± € 115). Tja.., Thailand heeft heus goeie kanten.
Hier eindigt blog 74, dank voor het lezen! Ben je enthousiast over deze Update..? Deel hem met familie, vrienden, collega’s en op social media.
“Wil je meer van mij lezen?” Schrijf je dan in voor mijn Nieuwsbrief, en ik hou je op de hoogte van nieuwe blogs, updates en andere ontwikkelingen.
Hartelijke Groeten,
Luc
Reageren..?
Ik ben altijd benieuwd naar reacties – immers: “jouw feedback is mijn kompas!” Dus, voel je vrij om je gedachten te delen! Stuur een email naar »» Luc@lucalbrecht.nl… Voor andere opties, ga naar »» Contact…
– verhalen en anekdotes die het leven kleur geven. Ik hoop dat ze jou net zoveel inzichten geven als ze mij hebben gedaan – mijn Lessen en Inzichten staan onderaan beschreven.
Let op: Namen en omstandigheden zijn veranderd uit respect voor de privacy, en soms is gewoon mijn verbeelding aan het werk.
Ben je Nieuw als lezer..? Dan nodig ik je van harte uit om mijn »» Introductieblog te lezen. Ook hoop ik dat je wilt inschrijven voor mijn Nieuwsbrief – het is kosteloos en uitschrijven is net zo simpel. Het zal mij aanmoedigen bij mijn schrijverij.
“Alarmdrama..“
Een les in perspectief…
Een verhaal uit de tijd waarin CEO nog gewoon “de grote baas” werd genoemd. Ik was zo’n exemplaar, al noemden ze mij vaak “LA” – wie dit had bedacht en waarom weet ik niet.
Een van mijn ‘grote baas attributen’ was een semafoon zo groot als een autoaccu. Even lachen… vanzelfsprekend had ik mezelf en anderen wijsgemaakt dat het ding nodig was voor de efficiency. Anderzijds, misschien was dat ook zo en als geboren ‘uitvinder’ ben ik altijd in voor de nieuwste technieken.
Mijn semafoon woog bijna 5 kilo
Lichtelijk gestrest…
De hoofdrol in dit verhaal is weggelegd voor Melek, onze nieuwe stagiaire bij de receptie. Op haar tweede werkdag moest ik met het vliegtuig naar het buitenland. Vooraf was ik op kantoor om nog wat dingen te regelen, en zoals gewoonlijk nam dat meer tijd dan gedacht.
Toen ik wilde vertrekken stelde Melek mij vriendelijk een paar vragen, ook beantwoorde ik nog een telefoontje. Ik neem altijd ruim de tijd voor reizen, toch raakte ik lichtelijk gestrest door dit oponthoud.
Op de proef gesteld…
Toen ik eindelijk richting Schiphol snelde, lichtte al gauw de semafoon op met de alarmerende boodschap: “Direct kantoor bellen”. Met elke kapotte telefooncel die ik vervolgens tegenkwam, groeide mijn frustratie.
Maar.., pas toen Melek aan de lijn kwam, werd mijn geduld echt op de proef gesteld. Zij was onbewust van mijn haast en het gesprek ging ongeveer zo…
Melek: “Hallo meneer Aalbrecht, kunt u even terugkomen..?” Ik, waarschijnlijk wat kortaf: “Wat is er aan de hand..!?” Melek: “Uh.., u heeft mijn pen geleend toen u met iemand belde hier in de receptie”…
Ik hapte naar adem en zei “Kijk es achter de bloempot op de balie” – en daarna hoorde ik Melek alleen nog zeggen “Oh ja, ik zie …” omdat ik ruw ophing, in de auto sprong en wegscheurde.
Gelukkig haalde ik mijn vlucht waardoor ik een poosje letterlijk afstand kon nemen van dit Alarmdrama.
Mijn Inzichten en Lessen hieruit..?
De visies en belangen van een 18-jarige stagiaire kunnen onmogelijk gelijk zijn aan die van een CEO.
Dit voorval liet mij eens te meer beseffen hoe essentieel zelfreflectie en empathie zijn voor effectief leiderschap. Als ik niet in staat ben om mij in de schoenen van mijn medewerkers te verplaatsen, loop ik het risico op stress en teleurstelling. Daarnaast kan het leiden tot ontevredenheid, bij mezelf en bij anderen.
Het vermogen om de wereld door de ogen van anderen te zien, helpt om misverstanden te voorkomen – en het bevordert een positieve werkomgeving waarin iedereen zich gehoord en gewaardeerd voelt.
Tenslotte.., binnen mezelf kunnen Relativeren werkt stress verlagend – dit geldt natuurlijk voor iedereen, volgens mij.
Met een glimlach…
Terwijl ik hier nu zit te glimlachen om mijn ouderwetse semafoon, moet ik erkennen dat de wereld van smartphones vaak een zegen is maar.., soms ook een uitdaging. Of niet soms…?
Afijn, wat denk jij? – Zie je nog andere inzichten in dit verhaal?
Enthousiast..?
Ben je enthousiast over deze Alarm story..? Deel het met familie, vrienden, collega’s en op social media. Wil je meer van mij lezen? Schrijf je dan in voor mijn Nieuwsbrief en ik hou je op de hoogte van nieuwe blogs, updates en andere ontwikkelingen.
Wil je reageren..?
Ik ben altijd benieuwd naar reacties en waardeer feedback enorm! Dus, voel je vrij om je gedachten te delen! Stuur een email naar »» Luc@lucalbrecht.nl… Voor andere opties, ga naar »» Contact…
– anekdotes en verhalen die het leven kleur geven. Ik hoop dat ze jou net zoveel inzichten geven als ze mij hebben gedaan – onderaan staan de Lessen & Inzichten die ik er in vond.
Let op: Namen en omstandigheden zijn veranderd uit respect voor de privacy, en soms is gewoon mijn verbeelding aan het werk.
Ben je Nieuw als lezer..? – Dan nodig ik je van harte uit om mijn »» Introductieblog te lezen. Overweeg ook om je in te schrijven voor mijn Nieuwsbrief. Het is kosteloos en uitschrijven is net zo simpel – en het zal mij aanmoedigen bij mijn schrijverij!
Diagnose: Introvert…
Vanaf 1990 begon de (semi-)overheid meer en meer marktconform te werken, en complete sectoren werden geprivatiseerd. Ik raakte betrokken bij het verzorgen van trainingen in verschillende organisaties.
Maxim, een keurig geklede vijftiger, nam deel aan een sollicitatietraining. Hij droeg een pak met das en glimmende schoenen – waarschijnlijk noemden we dat toen al ‘formeel’ of ‘stijfjes’. Bij ons eerste contact zag ik pijn in zijn ogen – wellicht voor anderen verborgen achter zijn vriendelijke opstelling.
Onze eerste opdracht was simpel: “Neem 45 minuten de tijd om een presentatie over jezelf voor te bereiden. Verdeel deze in vier delen: 1. Wie ben ik? 2. Wat kan ik? 3. Wat wil ik? En 4. Mijn levensmotto of -instelling is: ‘…..’ Gebruik hiervoor het flip-overbord.” (Is dit tegenwoordig PowerPoint of tablet..?)
Pitchen…
“Dit wordt jullie eerste sollicitatiepitch. Deze zullen we de komende dagen optimaliseren. Aan het einde ben je gegarandeerd sollicitatiewaardig.”
Na de voorbereiding vroeg Maxim of hij als eerste mocht presenteren, en niemand maakte bezwaar. Hij keek strak op zijn notities en begon direct met “Ik ben…”. Het klonk helder, met slechts enkele haperingen.
Deel 2 – ‘Wat kan ik?’ – begon Maxim met een aarzelend “Ik ben introvert…”. Hij viel stil, zijn hoofd zakte verder naar beneden en zijn stem smoorde in tranen. De andere deelnemers schrokken hevig; sommigen stonden zelfs op.
“Doe iets..!”
Natuurlijk keek men ook naar de co-trainer en mij – ik had de leiding. Er werd gemompeld: “Wat nu?” en “Doe iets!” Ik gebaarde om rustig te blijven zitten en vroeg mijn collega om water aan te reiken. Vervolgens sprak ik rustig: “Wat gebeurt er, Maxim..?” en “Wat is er mis met introvert..?” en “Ga zitten als dat beter voelt.”
Na een paar minuten kalmeerde Maxim en verminderden de tranen. Hij keek vertwijfeld naar mij, stak zijn armen in de lucht en zei: “Ik ben introvert”, alsof hij wilde zeggen: ‘Hopeloos, niets meer aan te doen..!’
Ik antwoordde: “Oké, Maxim, en… hoe weet jij dat?” Maxim leek boos en zei met trillende stem: “Ik ben altijd al zo geweest… het stond zelfs in de test… de psycholoog zei dat ik geen nieuwe baan zou vinden.” Ik dacht even na en zei toen: “Goed, Maxim, je bent altijd al introvert geweest… (nadrukkelijker), maar wat is er goed aan introvert zijn?”
“Niets..!”
Maxim boog zijn hoofd opnieuw en schudde, “Niets, meneer…” Hij ging zitten en begon weer te huilen, ditmaal zachter.
Er gingen handen omhoog, waarschijnlijk om te helpen. Ik gebaarde om stilte en pakte mijn stoel om naast Maxim te gaan zitten. Na een paar momenten zei ik: “Er moet toch iets goeds zijn aan introvert zijn, en ik geloof stellig dat jij dat weet, Maxim…”
Opnieuw volgde een korte stilte. “Ik heb een idee: laten we een half uurtje pauze nemen. Jij maakt een wandelingetje en komt terug met één positief aspect van introvert zijn. In de tussentijd drinken wij koffie.”
Maxim zei niets, stond op en liep aarzelend naar buiten, zijn schouders hangend en zijn hoofd gebogen. De andere deelnemers keken vertwijfeld, en mijn collega vroeg: “Weet je zeker dat dit goed gaat, Luc?” Ik keek op en antwoordde: “Ja.., graag koffie!” Toch kreeg ook ik twijfels… ‘Wat als hij niet terugkomt?’ – ‘Wat als hij zichzelf iets aandoet?’ enzovoorts.
Opluchting & Succes…
Het wachten leek een eeuwigheid te duren. De opluchting was dan ook groot toen Maxim na ongeveer 20 minuten terugkeerde. Zijn houding was compleet veranderd: rechtop, met een open, bijna triomfantelijke glimlach.
Hij gaf mij een hand en liep naar het katheder. Zelfs nu herinner ik me nog het enthousiasme in zijn stem toen hij zei: “Ja, ik kan heel goed geheimen bewaren en zal niet snel iets ongepasts zeggen.” Daarna begon hij opnieuw te huilen, lachtranen; van ontspanning en blijdschap.
Opnieuw wilden anderen helpen… Maar ik onderbrak hen snel: “Heel goed, Maxim! En als jij nog een positief punt weet, deel het alsjeblieft. Daarna mogen anderen aanvullen en noteren we ze op het bord.” De rest van de training verliep goed en ontspannen.
Maxim maakte een succes van zijn eerste sollicitatie en ging op alle fronten vooruit. Nog meer reden tot trots: 11 van de 12 anderen vonden binnen 3 maanden een nieuwe baan. (Ja ja, ik weet het: ‘andere tijden’!)
Inzichten & Lessen…
Deze ervaring biedt tal van inzichten, te veel om hier te noemen. Hier zijn er twee die er voor mij uitspringen: 1. Elke eigenschap heeft voor- en nadelen, mede afhankelijk van de context. 2. Onderschat NOOIT de impact die je kunt hebben als therapeut, coach, leidinggevende, collega, enzovoort. (Overschatten is natuurlijk net zo kwalijk!)
Over inzichten en lessen: iedereen kan zijn eigen vinden, sommige wellicht niet – het is niet aan mij om dat te bepalen. Alles is goed!
Psychologen & Testen…
‘We horen wat we willen, of kunnen horen’. Dat uitspraken anders worden opgevat dan bedoeld valt nauwelijks te voorkomen. Psychologen en therapeuten noemen dit ook wel ‘misattributie’, en als het goed is zijn zij daar beducht op. Verder is het goed om kritisch te zijn en je eigen gezonde verstand te gebruiken.
Hier eindigt deze Herinnering story, ik hoop dat je ervan hebt genoten!
Enthousiast..?
Ben je enthousiast over dit verhaal..? Deel het met familie, vrienden, collega’s en op socialmedia. Wil je meer avonturen lezen? Schrijf je bovenaan deze pagina in voor mijn Nieuwsbrief en ik hou je op de hoogte van nieuwe blogs, updates en andere ontwikkelingen.
Hartelijke groeten, Luc
Wil je reageren..?
Ik ben altijd benieuwd naar jullie reacties en waardeer feedback enorm! Dus, voel je vrij om je gedachten te delen: Stuur een email naar »» Luc@lucalbrecht.nl… Voor andere opties, ga naar »» Contact…
Oh ja.., ben je een Nieuwe lezer van mijn blogs..? Lees dan vooral ook mijn »» Blog introductie…
Eindelijk…
.. weer een blog… 101 redenen waarom die zo lang uitbleef, hier zijn er twee:
(1.) Begin 2023 besloten we te stoppen met logies aanbieden – stond al in mijn vorige blog. De impact daarvan temperde mijn inspiratie.
(2.) Sa was maandenlang in het buitenland omdat hier te weinig werk was. Daardoor moest mijn aandacht naar het huishouden en ons ‘landgoed’. PS – Cream hielp me bijna elk weekend.
Leven = Veranderen…
Veranderen kost ons moeite en wordt moeilijker met de jaren. Maar… mij doet veranderen nu juist goed, het houdt me bezig en benieuwd naar wat kan en komt.
Over mij…
Volgende week begint voor mij de Elfde fase van 7 jaar. Volgens sommige filosofieën: “een fase van wijsheid en ervaring waarmee men gids en mentor kan zijn voor jongere generaties”. Nou, dat klink voor mij veelbelovend, alsof ‘het beste nu aankomt’.
Gelukkig gaan creatieve gaven niet met pensioen. De wereld lijkt echter ingesteld op “gepensioneerd = uitgerangeerd”, en móeten genieten van een ‘welverdiend Zwitserleven’.
Maar dát leven trekt mij niet zo, want m’n creatieve bron borrelt inderdaad volop – volgens mij zelfs rijker en rijper. Bovendien houdt actie mijn Lijf & Geest vitaal.
Feit: de laatste tijd kwamen er minder vragen. Credo: “als je doet wat je altijd deed, krijg je wat je altijd kreeg”. Conclusie: mijn benadering moet anders.
Website & Shop…
De website is al veranderd en kreeg aanvullingen, en in m’n blogs komen meer onderwerpen.
PS: Hosting van de site ging naar een Thaise provider – dat is goedkoper en efficiënter. Ik betaalde losgeld omdat Nederlandse provider dwarslag. Anti-reclame, in mijn ogen.
Shop… We hebben nog steeds weinig Thaise producten, omdat Sa zicht focust op haar werk en kan niet helpen met de inkoop. Het huidige aanbod: Privé collectie , en hopelijk kan ik snel zelf Thaise dingen kopen.
Beloning…
Mijn mooiste beloning..? Ideeën werkelijkheid zien worden, en… Als anderen enthousiast vooruit gaan, mede dankzij mijn inbreng.
En ja.., geld voor mijn kosten en inzet. Wel moet de drempel laag blijven en commercie past niet bij mijn visie.
Eerder bood ik vrijheid-van-vergoeden, dat is nu: – Doneer-richtlijnen voor Particulieren en… – Zakelijke Tarieven voor bedrijven en organisaties.
Sa was dus lang van huis, ze ging met 3 vriendinnen. Zij wil niet afhankelijk zijn en ze spaart voor haar pensioen.
Beide dames teren trouwens liever niet op mijn portemonnee. Cream werkt af en toe als crewlid in het Conventie- en Sportcomplex bij de stad. Ook oogst ze graantjes met videofilmpjes op social-media.
Sa ’s buitenland-inkomen was niet wat zij verwachte maar.., ze is een ervaring rijker en per saldo niet armer.
Momenteel werkt ze soms in de stad. Daar is meer vraag en als ze meerdere dagen werk heeft, slaapt ze bij Cream. Sa heeft een les-licentie en daar is regelmatig vraag naar, ook uit het buitenland.
Eenzaam of Alleen…
Hoe was het voor jou toen Sa weg was Luc..? Uhm… het was weer even wennen – weer, want in Nederland woonde ik lang alleen. Alleen zijn heeft goeie kanten en het hielp om daarop te focussen. Ben tenslotte ook een soort heremiet.
Overigens, duizenden Thai werken in het buitenland. En veel buitenlanders – met een Thaise partner – werken in hun thuisland, terwijl hun partner in Thailand woont. Oftewel: afstand-huwelijken komen hier vaker voor.
Uitgeput… In het begin zocht ik afleiding in actie en liep te hard van stapel. Mijn assistent was een jonge Birmees, een harde werker en gewend aan dit klimaat. ‘Gelijk opgaan’ zit in mijn aard en ja hoor, mijn lijf raakte uitgeput – het is inmiddels hersteld. Zal ik het (n)ooit leren, afstemmen op dit klimaat..?
Aan de bergkant ,achter het huis, kwamen keermuurtjes, trapjes en terrasjes met tegels en grind. (Ter voorkoming van modderstromen – hoogteverschil: 4 – 6 m.)
Over Cream…
Cream is nu 19 en studeert Agro Economics aan Chiang Mai University. Ze wilde een medische studie, maar er waren veel te veel gegadigden. Belangrijkste: ze gaat goed en heeft het naar haar zin.
Zij woont met een studiegenootje in de buurt van de universiteit en komt vrijwel elk weekend thuis.., opladen aan de rust en stilte.
Snuffy & Lucky…
Snuffy – de choco-labrador – wordt een besje; haar neus is grijzer en ze is blind aan een oog. Gelukkig kan ze veilig Snuffelen op het land.
Poes Lucky is grappig en aanhankelijk. Zij promoveerde zichzelf tot gezelschapsdame toen Sa weg was. Ze kroop vaker op schoot en volgde me constant.
Rest-weetjes…
Afgelopen seizoen teelden Birmese buren rijst op ons land. Wij vroegen geen huur omdat op de kleine terrasveldjes (Paddy’s) niet winstgevend geteeld kan worden. De Birmezen deden vrijwel alles met de hand. Soms werkten er meer dan 10 familieleden en hun vrolijkheid was aanstekelijk. Onze winst..? – een prachtig uitzicht én… wij hoefden geen onkruid te maaien.
Rijpende rijst – prachtig..!!
Dit was wel de laatste rijstteelt, jammer want het is zo mooi. Nu komen er bomen en vee. We plantten al Mango, Lemon, Ramboetan en Teak. Deze boompjes gaf de overheid gratis, we kregen zelfs geld voor het planten en onderhoud.
Raboetan = familie van Lynchee, zoet + sappig
Water geven…
Nu is het mijn taak om ’s morgens vroeg water te geven. Paradijselijk*, banjeren over het land, met gieters vol water en Snuffy op m’n hielen… onderwijl klimt de zon boven de boomrand en zij verjaagt de mist… kleurrijke vogelkoren geven hun ochtendserenade… en de jonge boompjes glinsteren door het verse water.
* Of zien jullie het Paradijs anders..?
Dat water geven moet tot er in mei weer voldoende regen valt. Ben benieuwd of de boompjes dat volhouden. De droge periode begon maanden geleden al, uitzonderlijk vroeg dit jaar.
Dor & Dof…
Momenteel daalt de temperatuur in de nacht tot 15- of soms 10 graden, en overdag stijgt het kwik naar 40+. Maart en april zijn voor mij de minst mooie maanden hier. Aanhoudende droogte en hoge temperaturen maken de natuur Dor & Dof.
Bamboe en Teak raken nu al blad-loos en veel gewassen worden bruin of geel. Anderzijds houden de meeste vruchtbomen en een aantal andere loofbomen hun groene gewaad. Sommige blijven jaarrond groen, andere wisselen hun kleed op een ander moment. Palmen, coniferen, bananen en diverse struiken zijn ook groenblijvers. Kortom.., het basis-beeld blijft groen.
Momenteel houdt de natuur als het ware haar adem in. Totdat na half april nieuwe regen valt, dan spruit alles weer uit voor de volgende frisgroene extase. “Songkran”, waterfeest, is dit jaar van 13 – 16 april.
Ik vind het überhaupt een wonder dat bomen en planten hier overleven. Overdag is het echt schroei-heet; om 11 uur ‘s morgens verbranden m’n voeten op de tegels in de zon. Ik kan goed tegen de warmte maar zou in volle zon snel om zeep gaan.
Nooit saai…
Hoe mijn gewone dag eruit ziet..? – mediteren als het nog donker is, soms al om 3 uur, soms in een tempel – Tai Chi oefenen zodra er licht gloort, ca. 6:30 – dan watergeven en andere tuin-dingen doen – daarna douchen, ontbijten en ja hoor: “daar is de Koffie..!” – op ons heerlijke terras met haar kalmerende uitzicht.
Vanaf ca. 10:30 werk ik aan email-sessies of een blog.., of ik scoor nieuwtjes en leerstof. Na de lunch hou ik een korte siësta, dan thee en eventueel video-sessies.
Na vier uur ’s middags is het koel genoeg om te klussen bij huis of op het land; tot donker (ca. 6:30). Dan een hapje eten, eventueel nog wat computeren en tussen 9 en 10 eindigt mijn dag met een mini-meditatie. En nee.., we hebben geen TV.
Let op: mijn dagen zijn nooit hetzelfde. De afwisselingen zijn: boodschappen doen, op een markt of in de Makro; elders een hapje eten; een tempel bezoeken; winkelen met dedames en meer. “Never a dull moment” – [Nooit saai hier].
Hier eindigt blog 71 – hopelijk heb je genoten! In het volgende blog komen interessantere zaken – tot gauw.
– Hagelstenen..(!!) – Sa in Spagaat… – Hoe is het voor mij..? – Geen Logees… – Mijn eenzaamheid – Wat te doen..?
Doe-het-Zelven…
Ben lekker aan ’t bouwvakken en kom eigenlijk tot niets anders. Na een paar uurtjes klussen val ik verlept op de bank – (na 10 uur ’s morgens is het snikheet).
We maken terrasmuurtjes en die wil ik af hebben voordat de regentijd weer begint. Op de metselaar moeten we wachten – meer mensen willen klussen klaren voor de regentijd.
Nu eerst alvast fundaties storten, zodat die niet meer kunnen wegspoelen. Metselen kan altijd tussen buien door, dat kunnen we immers afdekken.
Hagelstenen…
Vorige week was hier een heftig noodweer met echte hagelstenen..! Veel bomen en elektra-masten zijn geknapt en complete daken weggewaaid.
Langs wegen in Thailand staan gigantische reclameborden. Rondom de stad zijn er veel omgewaaid met enorme schroothopen tot gevolg. Er is bij ons geen schade, godzijdank – behoudens een nachtje zonder stroom.
Sa in Spagaat…
Sa is weer volop aan ’t masseren en dat doet haar goed. Dat leidde tot nadenken over logees ontvangen.
Het was erg fijn om dat in de praktijk te kunnen ervaren en wij hebben ervan genoten. Maar, Sa zat soms in een spagaat. Zij dacht ze het wel aankon, maar… ook zij heeft slechts één lichaam – gelukkig, ahum.
Sa had 3 jaar bijna geen werk en was erg blij dat er logees kwamen. Betekende wel dat ze meer thuis moest zijn, 6 weken lang. En… juist in die tijd werd ze vaker gebeld om te komen masseren.
Kiezen… Beide activiteiten naast elkaar doen is onmogelijk. Ik vond daarom dat we moesten kiezen – reserveringen worden immers vaak lang vooruit gemaakt.
Het lijkt voorlopig beter dat Sa zich op masseren concentreert, dat biedt nu meer zekerheid. Ze heeft weer een aantal vaste klanten, waaronder buitenlandse senioren (expats). (Werken op afspraak is beter dan in een kliniek wachten op cliënten, die wachttijd wordt niet betaald.)
Hoe is het voor mij..?
Ik geniet erg van gesprekken met Nederlandse gasten. Wel ben ik continu bezorgd dat er iets mis gaat of beter kan, en dat is natuurlijk vermoeiend.
Daarnaast is het erg leuk om de omgeving te laten zien en over Thaise bijzonderheden te vertellen. Maar ook hier wordt het verkeer steeds drukker, en agressiever. Ik vind het daarom steeds minder leuk.
Monnik-bestaan…
Nóg een puntje – (moeilijker uit te leggen). Ik geniet van rust en stilte – schreef ik al vaker.
In dit opzicht is mijn leven momenteel ideaal. Overdag ben ik meestal alleen en kan dan doen wat mij voldoening geeft.
Zoals nu: – klussen in ochtend als het nog frist is – (en als Nederland nog slaapt, haha) – in de middag en avond eventueel coaching- en advieswerk… – de rest van m’n tijd kan ik besteden aan mediteren en inzichten vinden.
Dit voelt als mijn perfecte ‘monnik-bestaan’. En daar ga ik graag mee verder – benieuwd naar wat de toekomst brengt.
Magnifiek Boeddhabeeld in de Dara-Pirom tempel in Mae Rim *).
*) meer over het beeld op de foto. Wit marmer staat voor zuiverheid en standvastigheid. De handhouding (Dharmachakra-mudra) symboliseert leren – een continu proces in mijn/ons leven. De linkerhandpalm is naar binnen gericht – dat leren gebeurt binnen mijzelf.
Ik zeg weleens “een leerling leert in weerwil van de leraar”. Volgens mij kunnen we alleen leren waar we aan toe zijn en wat we begrijpen. Zie ook hieronder bij ‘Mijn Eenzaamheid’: “ik maak mijn eigen beeld [les] bij wat anderen zeggen”…
[Einde fotobijschrift.]
Geen Logees…
Na wikken en wegen hebben we besloten om voorlopig geen logies aan te bieden en ons niet maanden vooruit vast te leggen*. (* Natuurlijk helpen we graag bij het vinden van logeergelegenheid in de buurt.)
Let op: iedereen blijft ‘Welkom op de koffie’ of om iets anders af te spreken..!! – uiteraard blijf ik coaching en advieswerk doen… – en Sa blijft workshops geven, zij werkt freelance… PS – ons actuele aanbod staat altijd op de site..!
Mijn Eenzaamheid…
[Met open deuren en stokpaardjes.]
Recente privé-ervaringen brachten mijn gedachten bij wat ik noem: ‘de eenzaamheid van bestaan’.
“Goed communiceren is zo dicht mogelijk langs elkaar heen praten” – we kunnen elkaar nooit 100% begrijpen..! Alles wat ik zeg interpreteert de ander ‘anders’ dan ik bedoel – de ander creëert er zijn/haar eigen beeld bij, dat kán niet anders.
Dit werkt vanzelfsprekend ook andersom: ik maak mijn eigen beeld bij wat anderen zeggen. Eventuele ‘misverstanden’ die daaruit volgen leiden makkelijk tot frustraties of erger.
Een gezegde luidt ‘gedane zaken nemen geen keer’, of ‘gezegd blijft gezegd’ en ‘gedaan blijft gedaan’. Iets opnieuw en anders zeggen of doen, maakt het eerdere niet ongezegd of ongedaan.
Ook ik heb in mijn leven vaak dingen gedaan of gezegd die ik (achteraf!) liever niet had gezegd of gedaan. Maar… ik kan ze niet terugdraaien en spijt of wroeging helpen niet echt – die slopen vaak meer dan ze goed doen.
Over deze dingen nadenken maakt mij bescheiden. Het besef dat ik nooit helemaal kan worden begrepen geeft mij een gevoel van eenzaamheid.
Wat te doen..?
Ik heb geen recept voor oplossingen, laat staan dé oplossing. Als ik mij van eventuele missers bewust word, helpt het om mezelf te vergeven en (proberen) ervan te leren. Beseffen dat missers bij het leven horen werkt ook bevrijdend.
Voor de toekomst kan het helpen als ik mijn acties bewuster doe en mijn woorden zorgvuldiger kies. Kan mij ook afvragen ‘moet ik wel iets zeggen?’ – we zeggen niet voor niets ‘spreken is zilver en zwijgen is goud’. Regelmatig denk ik: “Waarom wordt er toch zóveel gepraat..!?”
De Boeddha en andere meesters hebben hierover prachtige wijsheden nagelaten. Echter… die wijsheden werken alleen als ik ze begrijp en probeer toe te passen. En daar krijg ik leef-tijd voor.
Actualiteiten…
Webshop… Geen nieuws, ik blijf er mee bezig.
Cream… .. is geslaagd voor de High School en deed toelatingsexamen voor de universiteit – (de uitslag komt 5 april). Ze wil de medische zorgkant op, maar het aantal plaatsen is beperkt en de besten krijgen voorrang. (Cream scoorde goed tot nu toe.)
Naar de familie… Begin april is het Songkran feest – traditioneel Thais nieuwjaar. Sa en Cream gaan dat vieren bij de familie in Chon Buri.
Sa heeft haar vader ruim 3 jaar niet omarmd en ook hij wordt ouder. Cream wil haar neefjes en nichtjes zien en… naar het strand.
Ik blijf thuis, genieten van de stilte en zorgen voor Snuffy en Lucky en… natuurlijk voor mezelf.
– Veel gebeurd… – Leerzaam… – Heilzame oase… – De Praktijk… – Petje af voor Sa… – Afkicken… – de Kracht van Stilte… – Voornemens..?
‘Nog 1 blog voor Nieuwjaar’ – stond in het vorige blog…
Dat blog kwam niet want ik had continu aanspraak van Huib en van Pauline & Nico, in het Nederlands (een verademing)..! We zijn alle vier 70-plus, avontuurlijk en ‘jong van hart’, en dat leidde tot intrigerende gesprekken.
Zes weken lang was vriend Huib de eerste logee in onze Sala, daarna logeerden Pauline & Nico er drie nachten. Tijdens de jaarwisseling logeerde Sa s’ familie er, met z’n negenen (9)!
We kregen alom lovende reacties, zoals “fantastische plek; heerlijk rustig; voelde mij meteen thuis” enzovoort.
Veel gebeurd..!
Zowel Huib als Pauline & Nico bezochten ons 3 jaar geleden ook al. Ze waren alle drie van plan om het jaar erna terug te komen maar ja.., dat virus…
Reacties bij aankomst: ‘wat is er in 3 jaar veel gebeurd..!’ en ‘wat een prachthuis’ en ‘heerlijk ruim en licht’ en ‘hier kan je trots op zijn’ – kortom, verwondering over onze prestaties.
Dat was opwekkend, zeker voor mij. Ik neig namelijk naar focussen op wat we allemaal nog willen en wordt dan soms moedeloos.
Leerzaam…
In het echt gasten ontvangen was leerzaam. Eerlijk is eerlijk: het waren ideale logees; erg behulpzaam en zonder (te) hoge eisen of verwachtingen. We kregen veel complimenten én tips voor de toekomst. Het mooiste compliment vinden wij “tot de volgende keer!”
Heilzame oase…
Voordat wij ons land kochten vond ik het al een heerlijke plek – schreef ik al vaker over. Ik noem het een Heilzame oase omdat ik er helende krachten ervaar. Ook veel bezoekers voelen dat en sommige spreken van ‘helende energie’.
Dat heilzame is overigens niet bijzonder of uniek. Een natuurlijke omgeving is voor velen bijvoorbeeld al helend. En… volgens kenners stroomt helende energie op veel plekken in de wereld.
De praktijk…
Vriend Huib en ik zijn 2 maanden lang samen opgetrokken. Onze uitvoerige en soms intense gesprekken echoën nog na. Ook hebben we weer prachtige dingen gezien en ontzagwekkende ervaringen beleefd.
Met Pauline & Nico bezochten we ook weer pareltjes in de streek. Zij loofden de bijzondere rust en ze sliepen als roosjes in onze Sala.
Vanzelfsprekend erg fijn dat alle drie zulke goeie ervaringen beleefden. Dat inspireert ons om door te gaan.
PS – Huib fotografeert graag (en als een prof, vind ik). De foto’s in dit blog zijn van hem. Hij hielp mij trouwens ook met klussen; fundaties maken voor bordermuurtjes. Ik ben (wij zijn) hem dankbaar om veel redenen..!!!
Boeddha (teakhout) – foto: Huib J…
Prima behandelkamer…
Trouwens, Huib ging hier ook aan de slag en de Sala bleek een prima behandelkamer..! De partner van een collega van Sa werd bevrijd van een hardnekkige pijn in z’n rug en in een been. Sa werd verlost van de nare pijn in een knie, en… mijn lijf kreeg een regeneratie-boost.
Petje af voor Sa…
Dit mag niet onvermeld blijven: bij alle logeerpartijen was Sa gastvrouw, kok, inkoopster, wasvrouw, masseuse, gids, vertaalster en meer – teveel om op te noemen. Soms ging ze ook nog buiten de deur masseren*. Petje af voor haar aanhoudende toewijding en de geweldige prestaties..!!
* Massage-therapie geven is een van haar passies en gelukkig heeft ze sinds kort ietsje meer werk. Ze wil haar vaste klanten graag behouden, daarom ging ze ook nog buiten de deur masseren. (We weten immers niet of en wanneer er weer gasten komen.)
De Shop – (update)…
Daaraan is weinig gebeurt sinds het vorige blog, gewoon omdat ik geen tijd overhield. Wel bezochten we, met onze gasten, een vermaard handwerkdorp en dat leverde nieuwe producten op.
Afkicken met behoud van…
Toen Pauline & Nico waren vertrokken was het ineens stil – ik had geen aanspraak en moest afkicken. (Gelukkig hebben we de foto’s nog, haha).
Het toeren en bijpraten heeft mij goed gedaan. Mijn motivatie is weer op pijl, en ik doe momenteel kleine klusjes en maak voorbereidingen voor grotere.
De kracht van Stilte…
Ik wil eerlijk zijn: bezoekers ontvangen was heel fijn maar… ik geniet ook weer van alleen zijn.
Sommige van jullie weten dat ik rond kerst en jaarwisseling graag teruggetrokken leef. Ik noem dat ‘mijn stilte retraite’ en kan niet beschrijven hoeveel goeds dat oplevert – ik ken geen nadelen. Even mystiek doen: er bestaat een onnoembare kracht die zich alleen in stilte laat waarnemen.
Afijn, geen stilte-retraite dit keer. Misschien geniet ik daarom nu dubbel van weer alleen zijn, overdag dan.
Voornemens voor 2023 Luc..?
Nee, serieus denken over voornemens heb ik nog niet gedaan. De ervaringen met onze gasten gaven wel ‘stof tot nadenken’. Verder liggen er nog plenty plannen op de plank die om actie vragen.
Eén ding staat al vast: zonder (extra) inkomen of omzet kunnen we onze fantastische toekomstplannen vergeten. Dat betekent letterlijk ‘werk aan de winkel’.
Laatste nieuwtjes..! – vandáág komt vriend Huib logeren… (straks van het vliegveld ophalen).
– rond nieuwjaar komt de Thaise familie enkele dagen… (met een busje dus met z’n velen, ahum).
Sala in verwachting van de 1e logee… (Beetje kaal maar meer invulling komt vanzelf.)
Laatste nieuwtjes (vervolg):
– Nu op de site: (Aanmelden voor) ‘Nieuws’ – (zie boven rechts)… Let op: als je al (blog)nieuws ontvangt ben je automatisch ingeschreven… (uitschrijf-optie komt gauw).
– Jammer… “Win je eigen Geluksolifant” lukt nog niet. Ik was te optimistisch over de voortgang met de Webshop.
Test: reageren op dit blog is mogelijk (uhhh… als ik de juiste instellingen heb aangezet).
Verder in dit blog: – Eerlijk bekennen… – Belofte maakt schuld… – Als de schoen past – Het zij zo… – Thaaie stuf – De Praktijk (4 punten)… – Boeddha: “Doe goed”..! – Evolutie..?
Eerlijk bekennen…
De Webshop opzetten kost(te) meer tijd en moeite dan gedacht. Soms liep ik vast met invoeren. Gelukkig kon site-beheerder Marco mij telkens vlottrekken – bedankt Marco!
Het activeren van Ideal (betaaloptie) houdt de zaak op. Mollie, de betaalservice, wil eerst onze Leveringsvoorwaarden* goedkeuren. * zie onderaan.
Belofte maakt schuld…
Herken je het volgende..? Ik denk deze weken aan beloftes, onbeantwoorde vragen en niet waargemaakte voornemens. Mijn grootste zorg: wie of wat ben ik vergeten!?
Even persoonlijk: kwam ik een belofte niet na..? – 1.000 x Sorry..!! Weet uiteraard niet wie/wat ik écht vergeten ben, daarom alsjeblieft: herinner mij eraan.
In blogs schrijf ik regelmatig ‘later meer’. Neem mij dan voor om over een onderwerp meer te schrijven, maar soms gebeurt dat niet… – meestal komt het gewoon (nog) niet uit m’n vingers.
Als de schoen past…
Regelmatig krijg ik vragen als “Wat is nou het moeilijkste in Thailand Luc?’ – of andere vragen die negatieviteit uitlokken.
Vaste lezers weten al dat ik liefst positief schrijf, vanuit mijn overtuiging dat afzeiken en negativiteit leiden tot afbraak of erger.
Overigens, aan irritaties of pijntjes kunnen we ontdekken wat er mis is en aandacht vraagt – feedback dus. Meester zei: “als de schoen past, voel je de voet niet” – dát bedoel ik. (Betekent ook dat we vaak niet beseffen hoeveel er wél goed gaat.)
Het zij zo…
[Nu ik toch aan het wijsneuzen ben]…
Ik zeg regelmatig ‘het zij zo’. Want ingaan tegen het onvermijdelijke vind ik zonde van m’n tijd en energie.
Door ‘het zij zo’ kan ik nieuwe hoop toelaten en nieuwe mogelijkheden vinden of creëren. (Dit schreef ik eerder – “herhaling geeft kracht aan reclame”.)
Voor wie gelooft in hogere machten en zegt: ‘het is aan de kosmos of aan …’ [vul in waarin jij gelooft] en daarna onverschillig gaat afwachten… – volgens mij is dat niet de bedoeling.
Ik kreeg een mooi inzicht aangereikt – ‘s kijken of ik het kan verwoorden… Vraag: ”Wie ben jij om tegen de kosmos in te gaan..?” Antwoord: “Nou… het is ook mijn kosmos; ik ben een co-creërend deel ervan – dus heb ik medezeggenschap.” (al is het maar over mijn eigen gevoel).
Andere woorden... Mijn visie: we zijn niet op aarde om met alle winden mee te waaien. De ‘zin van leven’ gaat over de zin die wij er zelf aan geven en wat wij er zelf van maken. Het begint met bewust en alert zijn en eventueel onze aandacht anders richten.
(Amen, genoeg gepreekt.)
Thaaie stuf…
Nu toch iets over: ‘Wat is het moeilijkst in Thailand Luc?’
Ik kan niet zeggen wat hét moeilijkst is… – wel leerde ik de afgelopen jaren: .. mijn eigen handicaps of hang-ups zijn dwarsliggers voor een pijnvrije aansluiting met Thailand.
En… áls mijn eigen-aardigheden botsen met de Thaise, is dat niet perse te wijten aan mij of aan Thailand! Meestal ligt het aan de verschillen. Ook hier geldt: ik ben degene die kan aanvaarden of bijsturen.
De Praktijk…
4 punten – ze klinken vast bekend want het zijn stokpaardjes. (Let op: uitzonderingen bevestigen de regel!)
Nummer 1,met stip… De taal niet beheersen is een heuse handicap. Krijg ik ook niet meer onder de knie – kan er wel mee leven.
# 2: Vrouwelijk vv Mannelijk…
De Thaise cultuur is zogenoemd ‘matriarchaal’ – de vrouw is hoofd & manager van gezin en huishouden. Het is anders maar dat wordt te lang – komt erop neer dat Grootmoeder [Jaay] de scepter zwaait en jongere vrouwen de boel managen en uitvoeren (bij het laatste worden de mannen ingezet).
Terzijde – de achting voor senioren is hier werkelijk indrukwekkend! – een waar geschenk voor mij. Nogmaals: uitzonderingen bevestigen de regel.
In de praktijk werkt dat matriarchale erg goed, het was (is) noodzakelijk en begrijpelijk. Het zit ook ingebakken, Sa voelt zich verantwoordelijk voor ons huishouden en handelt daarnaar – zoals haar thuis is voorgeleefd.
Nou kom ik uit een ‘patriarchale’ cultuur, mét een ander thuisvoorbeeld*. En de verschillen schuren weleens – uhhm, niet desastreus. Dat ik de taal niet beheers maakt het extra lastig, bijvoorbeeld om te kunnen praten over die verschillen.
* Mijn jeugdbeeld: Pa was ‘de baas’ en Ma regelde het huishouden, inclusief de financiën… – het laatste deed ze voorbeeldig! En Pa kreeg de eer van de Grote beslissingen, in overleg dan.
# 3: Groepsgericht…
Thai zijn overwegend ‘groepsgericht’ – wat betekent dat ze zo’n beetje alles samen doen. Voorbeeld; als ik ga klussen, komen Sa of Cream bijna altijd ongevraagd helpen. Fantastisch natuurlijk, maar… ik ben een solistische eigenheimer en werk volgens mijn eigen orde.
Thai werken chaotisch en vanuit: ‘gedaan is gedaan’. Je begrijpt het misschien al; door dat chaotische raak ik mijn orde of controle kwijt. Ook lastig maar niet desastreus, soms zelfs vermakelijk.
# 4 Nee is geen ‘Nee’…
Gaat over communicatie en vind ik moeilijker te omschrijven…
‘Nee’ bestaat voor Thai niet. Makkelijk voorbeeld: ik kan 100 x zeggen dat ik iets niet wil, maar Sa en Cream lijken Oost-Indisch doof – (ohhh, komt die uitdrukking hiervandaan soms?)… – zij blijven onverstoorbaar hun wensriedeltjes afdraaien.
Naast lastig vooral vermoeiend, stel je maar eens voor: 100+ keer Nee moeten zeggen, pfffft.
Grappig om te zien hoe dit werkt op markten en in winkels. Als Sa wordt aangesproken door een verkoper kán ze niet doorlopen. Soms koopt ze zelfs iets wat ze helemaal niet van plan was of nodig heeft.
Vermoedelijk een overblijfsel van de tijd dat dingen schaars waren. Toen moest je verkopers te vriend houden, zodat ze (later) iets voor je meebrachten of reserveerden. (Ik zag dit ook bij Russische vrienden uit een gebied waar zaken járen vooruit bestelt moesten worden.)
Andere praktische redenen: – veel verkopers zijn tevens eigenaar en elke verkoop spekt de kassa – andere krijgen commissie, dus pushen spekt hun portemonnee. Ook hierbij speelt dat groepsgerichte weer een rol.
Tip als je moeite hebt met ‘Nee’ zeggen: kom een poosje in Thailand wonen..! Hier ben je zwaar de pineut als je altijd toegeeeft, zijn zat drama-voorbeelden van.
Ook kun je hier mooi oefenen, want Thai verblikken noch verblozen als je Nee zegt… – ze worden ook niet boos, want dat verkleint immers hun volgende kans.
De Boeddha: “doe goed..!”
Een bijzondere Thaise eigen-aardigheid: barmhartig zijn of ‘goed doen’… Let op: deze is vaker gunstig dan lastig voor mij..!
Ik zie Sa vaak iets kopen uit barmhartigheid, vooral bij ouderen*. En zij is niet de enige ontedekte ik – het hoort als het ware bij Thailand.
*) Thaise senioren krijgen een zeer karig pensioen – ongeveer 17 Euro per maand! Zij moeten dus gespaard hebben of bijverdienen of… – (hier komt die barmhartigheid): óf ze moeten iets toegestopt krijgen.
Die Thaise barmhartigheid is waarschijnlijk het resultaat van Boeddhas’ lessen: – ‘wees Liefdevol & Vriendelijk’ is populair… – ‘doe goed’ wordt in ceremonieën eindeloos herhaald.
Machtig om te zien dat dit na ruim 2500 jaar nog steeds goed uitpakt, want…
Geven & Delen…
.. Sa en Cream geven of delen natúúrlijk wat ze hebben. Of het nou gaat om eten, drinken, kleren of geld – het wordt opgewekt gedeeld of gedoneerd, wél binnen (voor mij onduidelijke) grenzen. PS – ook hierbij zie ik een verband met dat groepsgerichte.
Wat mijn (Nederlandse) eigen-aardigheid hierbij is..? Ik wil een “appeltje voor de dorst achter de hand houden”.
Dus als Sa of Cream in de doneer-modus gaan, hou ik mijn hart én portemonnee vast, haha.
Tot zover… .. mijn relaas over waarom mijn komaf-schoenen weleens knellen in Thailand… – soms lastig, soms machtig, bijna altijd intrigerend..!
Evolutie..?
Hoognodige aanvulling: alles ontwikkelt en verandert razendsnel. Ik merk dat de jongeren heel anders zijn – zie het bij Cream.
‘Is dat goed of slecht Luc..?’ – tja, daar heb ik geen kort antwoord op. (75 jaar geleden – mijn geboortejaar – werd de gemiddelde Thai niet ouder dan 47 jaar – om es wat te noemen.)
Meer… Nóg twee intrigerende punten komen in een volgend blog. Hints: (1) de doorsnee Thai dénkt minder dan de gemiddelde westerling; (2) “tijd is geld” lijkt totaal onbekend hier. Aan deze heb ik mij inmiddels aangepast, dus… nauwelijks pijntjes erover.
Hier eindigt blog 68 – dank voor het lezen..!
Hartelijke Groeten, Luc
PS: Nog 1 blog voor Nieuwjaar. Hopelijk kan Nr. 69 er vóór Kerst uit!! Met de Shop open en de kans op “je eigen Geluks-Olifant”..!!*
Hoera, het blijft droog en de rijst is oogstrijp. Sa oogste ietsje meer werk, en… .. de bezoek-plannen van Nederlanders zwellen aan.
Cream ging met haar klas naar Zuid Thailand… .. ze maakte daarvan een filmpje, de link staat onderaan.
In dit blog veel over symbolen… – Olifant: Symbool* & Huisdier… – Symbolsche Wachters… – Legendarisch Loi Kratong… – Geloof jij dit Luc..?
* Inclusief nieuwtje: Win je eigen Geluks-Olifant..!! Nu eerst kort over onze WebShop…
Oponthoud…
De Mail-app werkte niet door een foutje bij de provider. Dat lijkt opgelost.
Goed nieuws… We vonden unieke kunstenaars en zagen mooie schilderijen en prachtig houtsnijwerk. Binnenkort onze eerste aankopen doen.
Leuke verzoeken uit Nederland: (1) Bijzondere kunst zoeken voor een nieuw te openen galerie-koffieshop. (2) Speciale olifant-beeldjes vinden voor een fervent verzamelaar.
Nu naar de Symbolen…
Olifant als Symbool…
Bekend: de olifant is een symbool voor Thailand. Je hebt weinig inzicht nodig om in de kaart van Thailand een olifantshoofd te herkennen.
Vroeger was de dikhuid… – praaldrager van koningen en… – in oorlogen de gepantserde strijdmakker… – plus veilige taxi in bergen en bossen vol tijgers en andere opvreters.
In de bosbouw deden olifanten het zware werk. Aannemers en monteurs heten daarom nog steeds Olifant… – ‘Chang’ in het Thais, spreek uit ‘tsjaang’. Ook als merknaam kom je hem vaak tegen… “Chang-bier” is een geduchte concurrent van Heineken.
Verder zie je overal olifant-beelden, vaak in een specifieke houding. Elke houding heeft een betekenis. Wie Thailand bezocht kent vast de knielende olifant – meestal een jonge olifant die gedienstig neerknielt. Symbolieken: blijheid, gastvrijheid en overgave.
(Blijdschap en Geluk worden gesymboliseerd in een omhoog krullende slurf, zie hierna.)
Een ander bekend beeld is een olifant die zijn/haar slurf omhoog steekt… – de trompetterende olifant als teken van enthousiasme en overwinning, of… symbool van potentie.
Opgewekte olifant met mahout – (teakhout)…
Win je Geluks-Olifant..!!
Rond Nieuwjaar kun jij jouw Geluks-Olifant winnen..!! – kijk uit naar het volgende blog..!
Olifant als Huisdier…
Jarenlang was er veel kritiek op de inzet van olifanten als entertainer en lastdier voor toeristen. Terecht en het heeft geholpen – olifant-uitbaters hebben hun programma’s aangepast, ten gunste van de olifant.
Tijdens mijn 1e Thailandreis (2007) liep op alle markten en toeristische plekken wel iemand met een bedelend olifantje. Is nu verboden en ik zie ze eigenlijk nooit meer.
Door heel Thailand zijn families die al generaties lang olifanten houden – vroeger als werkdier, tegenwoordig als huisdier.
2 Documentaires…
(1) Ik volgde een serie vlogs over het overlijden en begraven van een oude ‘Tusker’ – (olifantstanden heten ook ‘Tusks’). Het proces werd dagenlang nauwlettend gevolgd door de eigenaar-familie en dorpelingen. En monniken hielden ceremoniën, bij het overlijden en bij de begrafenis.
Een en al toewijding en eerbetoon – zeer indrukwekkend; betrokkenheid en mededogen waren voelbaar. De ‘mahout’ was erg aangedaan bij het afscheid van zijn machtige maat… – ‘mahout’ = vaste begeleider, ze zijn vaak levenslang samen].
(2) Een mooie familie-ceremonie bij het inkorten van te ver uitgegroeide tanden. Van tamme olifanten slijten de tanden onvoldoende en met te lange tanden kan hij o.a. niet goed eten. Daarom moeten deze regelmatig worden gekort, net als paardenhoeven.
Dit filmpje maakt zichtbaar hoe liefdevol de olifant verzorgd wordt, en hoe zijn “ivoren” als heilige ornamenten worden geëerd en behandeld. (Nee, ze worden niet te gelde gemaakt maar blijven in de familie.)
Typisch Thais: aan het begin van het filmpje wordt gevraagd: ‘hoe laat begint de ceremonie..?’ – antwoord: ‘negen uur, eerst nog eten’ – (het is dan al over negen, haha). Zo gaat het nou altijd, heerlijk! – (uhm… soms niet).
»» Hier… vind je het filmpje over deze ceremonie. [duurt 16+ minuten, Engelse ondertiteling.]
Symbolische Wachters…
Onlangs was er een speciale viering in ‘onze’ Mae Ann tempel. Wij ‘leenden’ er twee handgemaakte Wachters voor bij onze familie-boeddha.
Handgemaakte Wachters te leen…
“Lenen..!??” Ja, gewijde beelden kun je niet bezitten – Boeddhabeelden zijn dus niet Te Koop. Natúúrlijk hebben Thai een oplossing, gewoon lenen of huren. Wij konden ons leengeld vrij doneren (in gesloten envelop) – wel was er een richtbedrag.
Noot – velen denken dat je een Boeddhabeeld cadeau moet Krijgen – dus niet mag Kopen. Maar dat is niet perse zo, ook dit is namelijk symbolisch bedoeld. (Valt meer over te schrijven maar… in een volgend blog.)
Onze nieuwe wachters zitten vol symbolieken. Enkel het voetstuk herbergt al diverse betekenisvolle items.
Dit zit In het voetstuk van een Wachter,
Legendarisch Loi Kratong…
7 – 9 november vierde Thailand Loi Kratong – (de 8e was volle maan) – een water en lichtfeest vol symboliek. Het oorspronkelijke Thaise geloof kent 5 godinnen voor de 5 aarde-elementen aarde, wind, vuur, Eten + water. Eten..!? – Yes.! – Dit is Thailand..!
Tijdens de 12e volle maan in het jaar eren Thai de watergodin Mae* Kong Ka… .. zij wordt dan bedankt voor de overvloedige moessonregens ( = vers drinkwater en nieuwe groei = vers voedsel).
* Mae = Moeder. ‘Mae’ kom je hier overal tegen, de Thaise cultuur is namelijk matriarchaal / vrouwelijk… – terechte typering: “zacht als zijde & buigzaam als bamboe”.
Met het schone water kunnen ook zonden of fouten worden weggewassen. Maar, dit ritueel komt in meerdere vieringen voor.
Een legende van Loi Kratong gaat over de mooiste, intelligentste en talentvolste prinses die het Sukhothai koninkrijk ooit heeft gekend.
Zij wilde de watergodin op een originele manier bedanken en maakte een bootje in de vorm van een lotus met daarop bloemen en een kaarsje. Deze allereerste Kratong liet ze in de rivier met de stroom wegdrijven. (En zo ontstond Loi Kratong, ruim 700 jaar geleden.)
Vaar wel…
Thai geloven dus dat ze hun zonden / fouten (en wensen!) met een Kratong kunnen meegeven – daarom maken ze zo’n bootje en brengen dat in stromend water.
Naast bloemen, een kaarsje en wierook worden soms andere zaken meegestuurd, bijvoorbeeld hoofdharen, nagelknipsels, muntjes en zelfs geschreven boodschappen.
Een prachtig schouwspel: een vloot van twinkelende lotusbootjes die over het donkere water de mystieke nacht indrijven.
Welnu, Sa maakte 3 Kratongs die we in Mae Ann aan het water toevertouwden. Daarnaast brandden we kaarsjes rond het huis…
Kaarsjes voor Loi Kratong…
Bij Loi Kratong horen ook misverkiezingen en heel veel vuurwerk. In Mae Ann was een vuurwerkwedstrijd voor de jonge mannen. Eerste prijs: degene wiens vuurkolom kaarsrecht het hoogste reikte mocht het mooiste meisje kiezen. (Moet ik deze symboliek uitleggen?)
Geloof jij hierin Luc..?
Goeie vraag..! Ja, ik geloof sterk in de werking van symbolen en rituelen. Ze zijn niet exclusief voor oude culturen, ook moderne therapeuten maken er gebruik van.
Ik vermoed dat velen van ons niet beseffen hoeveel we door symboliek worden beïnvloed, veelal onbewust. En oh ja… ik geloof dat bewuster gebruik ervan ons veel goeds kan brengen.
Ga er niet over uitweiden, maar wat mij betreft geldt het volgende voor alle symbolische feesten, wereldwijd…
Jammer genoeg weten veel Thai nog maar weinig over de betekenissen van Loi Kratong – zoals veel westerlingen nauwelijks nog weten waar Kerst en Pasen echt voor staan. Ook zonde dat de feestuitingen vaak belangrijker lijken dan wat ze betekenen.
Volgens mij zou andersom beter zijn. Alhoewel, wie ben ik om dit te beweren..? Wie weet is het juist goed zo en hebben symbolen en rituelen hun goeie uitwerking toch wel.
Hier eindigt blog 67 – dank voor het lezen..! NB – misschien vond je het vaag hier en daar… – soms moet ik zoeken naar woorden om zaken helder uit te leggen.
Hartelijke Groeten, Luc
PS: 1. Het filmpje van de ceremonie bij het inkorten van olifant-tanden vind je »» hier… [duurt 16+ minuten, Engelse ondertiteling.] 2. Cream’s filmpje over haar schooltrip naar Zuid-Thailand vind je »» hier… Let op… de hang naar ‘goed en lekker eten’ lijkt Thai aangeboren, ummm. [duurt 9+ minuten, met Engelse titels.]
3. In het volgend blog… Win je Geluks-Olifant..!!!
