Blog nr. 43…

Mae Rim, Thailand, 13 december 2018.

Alwéér december: een Feestelijke maand..!

–  Leuke vooruitzichten…
–  Compassie = ‘Liefde in actie’…
–  Het begint bij…
–  Lezer-Reacties..?

Gehackt..!
Helaas was de site een poosje onbereikbaar – hij was gehackt!
Gelukkig kon ‘ie snel worden bevrijd en hopelijk is de nieuwe beveiliging afdoende.

Ook mijn lichaam was kort gehackt – weekje gevloerd door griep. In deze tijd van het jaar is het soms ineens koud in de bergen, vooral ’s nachts. Cream had ook last en aan de drukte bij de arts merkten we dat het heerste. Voor mij kwam het als een verrassing – ik voelde me juist erg vitaal en goed. Ook nu gaat het weer prima!

Leuke vooruitzichten..!

Grote verrassing..!
Eind januari komt vriend Huib op bezoek. Het stond al lang op zijn (en mijn) verlanglijstje en nu gaat het er echt van komen. We kijken er allemaal naar uit en ik ben erg benieuwd!

In maart komt een andere vriend, Raymond, weer deze kant op. Hij is actief in de reis-branche en doet Thailand aan tijdens een oriëntatietrip. Hij vroeg of ik hem wil vergezellen in het zuiden en misschien in Cambodja. Lijkt me erg interessant en wordt zeker ook supergezellig. Raymond bezocht ons al vaker tijdens vorige reizen.

Compassie…

Mooi woord om over te filosoferen in deze maand…
Mogelijk de bekendste boeddhistische suggestie: praktiseer Compassie en Vriendelijkheid – ‘Love & Kindness’.

Onlangs kreeg ik een inzichtles van een monnik uit een Tibetaanse traditie. Het verrijkte mijn kijk op Compassie. Ik dacht altijd: zorg voor de minder bedeelden – toon medelijden en barmhartigheid voor degene die dat nodig hebben.

Volgens de monnik kán Compassie vanuit deze instelling ertoe leiden dat ik mezelf op een superieur of hoger niveau plaats dan de ander. Terwijl… Compassie gaat om gelijkwaardigheid en liefdevolle verbinding.

Na zijn zogenoemde Zelfrealisatie (Verlichting) voelde De Boeddha zich één – met – alles – hij ervoer geen onderscheid tussen zichzelf en alles om hem heen. Veel mensen zeggen hetzelfde na een verlichtingservaring: ‘alles en iedereen om mij heen was een deel van mij’ – ‘alles was in een harmonische energie-uitwisseling’. Dat klinkt vaag en verheven, laat mij daarom een beeldschets geven…

Ik heb hier mooi uitzicht over groene bomen en struiken. Als ik nu mijn aandacht richt op mijn ademhaling, kan ik mij makkelijk voorstellen dat de zuurstof die ik inadem, eerder is uitgeademd door het groen, en dat het groen mijn uitademing (CO2) weer nodig heeft voor haar groei. Het groen en mijn lichaam zijn dus continu in uitwisseling en daardoor met elkaar verbonden en ook afhankelijk van elkaar.

Die voorstelling kan ik doortrekken naar mijn hele bestaanskringloop – ik bouw aan mijn lichaam door aardse elementen op te nemen (via adem en voeding) en eventuele restanten weer terug te geven. En aan het eind van mijn bestaan keert mijn lijf weer terug naar de aarde – ‘stof tot stof’ zogezegd.

Inclusief…

Uiteraard vertel ik niks nieuws. Feitelijk is het hele universum een Inclusief gebeuren – wetenschappers spreken van een Quantumsoep. Toch ben ik mij dat vaak niet bewust – is gelukkig ook niet nodig.

De monnik leerde: Inclusief is een alternatief voor Compassie. Compassie kun je ook vervangen door Liefde, of misschien: “Compassie = Liefde in actie”.
Door bewust Compassie te oefenen, herinner ik mezelf er aan dat alles en iedereen Inclusief deel van mij uitmaakt: ‘zij zijn mij en ik ben hen’. Door mezelf zo met de ander te verbonden te weten, kan ik mij ook gelijkwaardig en verantwoordelijk voelen en vanuit dat gevoel al of niet in actie komen.

Toen ik het voorgaande typte dacht ik aan de Bijbelse suggestie waarmee ik ben opgevoed: “heb je naaste lief als jezelf” – door mij vroeger opgevat als: ‘je moet ondergeschikt dienstbaar zijn; jezelf als het ware wegcijferen’.
Maar als ik de ander bén, zitten we in hetzelfde schuitje. En als we van elkaar afhankelijk zijn, kan ik het beste net zo goed voor mezelf zorgen als voor die ander. Immers; als ik niet goed voor mezelf zorg, kan ik ook niet voor de ander zorgen.

Terzijde – [een moeilijke] – voorheen dacht ik (leed van) anderen te kunnen voelen en kennen. Niet zo lang geleden ontdekte ik echter dat het vrijwel altijd mijn eigen gedachten zijn die mijn gevoelens bepalen. Niet dat ik niet kan mee-voelen (resoneren) met de pijn en moeiten van de ander, maar… de ander ervaart op z’n minst iets anders dan wat ik voel, laat staan dat ik iets kan veranderen aan wat de ander ervaart. Alleen in uiterst zeldzame gevallen kan ik leed van anderen verlichten door het ook te voelen of zelfs over te nemen. Echt mee-lijden is dus zelden zinvol.
Deze ontdekking was eerst nogal verwarrend, maar intussen heeft het mij opgelucht.

Trouwens, meestal is het heilzamer om mij op het goede van de ander te focussen en daarop te reageren, omdat… daardoor kan dat goede groeien en het leed overwinnen – (past niet om daar nu  op in te gaan, wie weet later).

Hoe dan..?

Hoe kan ik Compassie juist beoefenen? Ik was begonnen te schrijven over wat ik van het boeddhisme hierover leerde, maar het werd uitvoerig en het is niet exclusief boeddhistisch! Daarom het volgende – ik kom weer uit bij ‘Blijf bij je Zelf’…

Compassie begint bij mijzelf..!!!

In het kort: Compassie beoefenen ik het best door eerst en vooral mij Zelf te kennen en mij bewust te zijn van mijn gedachten. Want mijn gedachten voeden mijn gevoelens – en mijn gevoelens bepalen wat ik uitstraal, binnen mezelf en naar mijn omgeving. Wie ik vanbinnen ben en mijn gevoelens, bepalen ook de insteek van mijn acties. Ik breng heil (heling, verbondenheid) in de wereld door te zorgen dat mijn Zelfbeeld en gedachten meer opwekkend dan negatief zijn – door ervoor te zorgen dat ik mij goed voel en zuivere Inclusieve intenties heb.

Tot zover over Compassie. Ik besef dat dit onaf klinkt en meer uitleg verdient – wie weet in een volgend blog.
Nu alvast een wens voor 2019: mogen onze positieve gedachten en gevoelens de overhand krijgen en houden, en onszelf en iedereen raken en inspireren… ‘For a Better World’!

Lezer-Reacties..?

Suggestie van lezers: “plaats lezer-reacties op je site Luc, dat verhoogt de betrokkenheid en kan leiden tot meer veelzijdigheid en draagvlak”.

Tot nu toe was ik hier geen voorstander van. Ik hou niet van openbare discussies en ben bang voor negatieve- of zeg maar ‘botte, ontsierende uitlatingen’.
Maar… misschien ben ik bang vanwege de negativiteit die ik op andere sites zie. Ik kan trouwens zelf kiezen welke reacties geplaatst worden.
Ik wil het daarom graag proberen. Overigens ga ik alleen reacties plaatsen van degenen die dat echt willen en vanzelfsprekend blijft privacy belangrijk.

Verzoek…
Aanvullingen of commentaar op dit idee..? – Stuur mij een Reactie..!

Hier eindigt Blog nr. 43… – dank voor het lezen..!

Wij wensen jullie een goeie tijd, met licht en warmte en liefdevolle koesteringen..!

Hartelijke Groeten, ook van Sa en Cream…

Luc

Reageren..?

–  Stuur mij een Email: » Luc@lucaalbrecht.nl…
–  Overige opties, zie: » Contact…
–  Zie ook: » Disclaimer- Privacy…

Blog nr. 42…

Mae Rim, Thailand, 18 october 2018.

Beloofd in het vorige blog: Mirakelse-Redding…

–  Bidden én… Werken.!!
–  Mystiek en Wonderen…
–  Straf of Roem..?

Qua actualiteit erg laat, maar ik wil graag schrijven over de wonderlijk redding van 13 voetballertjes uit de Tham Luang cave [berg-grot] – niet ver bij ons vandaan in de provincie Chiang Rai.

Lees hoe ik het beleefde…

Het verhaal…

… erg kort. Na een training bezochten zij de grot. Toen ze net binnen waren viel er een zware bui en stroomde de grot vol water. Ze konden niet terug en zaten 9 dagen opgesloten voordat gespecialiseerde duikers hen vonden. Daarna werden zij wonderwel gered.

Vele niet-Thai waren verbaasd dat dit kon gebeuren – uit commentaren: ‘het is toch moessontijd!’ – ‘eigen schuld, ze wisten dat het gevaarlijk was’ – ‘slecht van die coach om de jongens zomaar mee te nemen’…

Wat oordelen we toch snel, want: de moessontijd begon weken later en de grot was nog open. Het was droog en er dreigde geen regen. In de bergen kan dit snel veranderen, echter, meestal duren buien maar kort – dat was nu anders.

De meeste ouders wisten van het plan en hadden goedkeuring gegeven. Ook de hoofdcoach was op de hoogte. Thai zijn doorgaans zeer zuinig op kinderen en weten vrijwel altijd waar ze heengaan. (Geldt ook voor buurtgenoten – als ik wandel vraagt iedereen onderweg “waar ga je heen?” – vond ik in het begin nogal vrijpostig.)

Het halve dorp wist dus waar de jongens waren. Dat bleek ook – na de eerste bui ging de hoofdcoach direct naar de grot. Daar vond hij wel de fietsen maar niet de jongens. Al gauw kwamen ook ouders en dorpsgenoten.

In alle Thaise dorpen zijn reddingsdiensten, ook die waren snel ter plekke, inclusief duikers. Zij konden echter niet bij de jongens komen. Men dacht ‘na de bui zakt het water weer snel’. Maar de buien bleven komen en de jongens werden steeds verder het grotstelsel in gedreven.

Bidden én…

Het drama werd snel bekend, in Thailand en de rest van de wereld. Op eerste nieuwsbeelden bij de grot zag ik mensen knielen en bidden. Dit gebeurde in het hele land, indrukwekkend.

Voorbeeld
Een standaard Thais schoolgebouw is een lang (flat)gebouw met meerdere verdiepingen. Voor de klaslokalen zijn brede gaanderijen.
Bij dit soort gebeurtenissen wordt er gebeden voordat de lessen beginnen. De kinderen zitten dan in rijen op de gaanderij, op de knieën voor hun klaslokaal – handen bij elkaar voor de borst en stil of hardop bidden. Dit gebeurde nu elke dag op hetzelfde tijdstip in heel Thailand! (En in omringende landen.)

Werken…

Aan het vinden en redden van de jongens werd onafgebroken keihard gewerkt.
Bijzonder: duizenden vrijwilligers waren in no time ter plaatse en er was voor iedereen overdadig en voortreffelijk eten. (Ik begrijp dat de koning dit bekostigde. Weet niet hoe dat precies werkt.)

Overal in de wereld komt bij calamiteiten spontaan hulp op gang. Ik verbaas mij hier echter over het ‘chaordische’. Thai werken (ogenschijnlijk) chaotisch, het lijkt dat ze mekaar voor de voeten lopen en er weinig gebeurt. Maar van dichtbij blijkt alles zeer efficiënt te gaan en de prestaties zijn fenomenaal!

In Noord Thailand zijn veel legerplaatsen. Bij deze operatie was ook een grote leger- en politiemacht betrokken. De organisatie had dus een hoog militair gehalte.

Een Les…
Voor mij was het een les om te zien hoe Thai enerzijds toegewijd baden, en anderzijds gedreven en volhardend werkten – zonder commentaar en met de vermaarde glimlach!

Ikzelf heb de neiging om al biddend inactief te worden. Dacht nu regelmatig aan een metafoor: ‘Bidden en Werken zijn als 2 roeispanen, als je er maar 1 gebruikt blijft je boot rondjes draaien’.

De redding…

…  was spectaculair en wonderbaarlijk! Het vinden van de jongens was een mirakel op zich. Deskundigen spraken unaniem van de bekende ‘spelt in een hooiberg’. Ook een wonder is dat ze allemaal gered werden en in goede conditie verkeerden. Een topspecialist in grotreddingen daarover: ‘het onmogelijke is gebeurd’.

Mystiek…

De mystieke kant van het verhaal bleef onderbelicht – vind ik – vooral in het westerse nieuws.
Mystiek zit ingebakken in het Thaise bestaan. Onbegrijpelijk voor rationelen onder ons, en vaak (heidens) ‘bijgeloof’ genoemd. Het wordt genegeerd, afgewezen of zelfs verafschuwd. (Wellicht de reden waarom het nauwelijks in het nieuws kwam.)

Als Thai (Aziaten) bidden* lijken ze contact te hebben met wat wij westerlingen “hogere machten” noemen – en in een gunstig geval afdoen met “er is meer tussen-hemel-en-aarde”.
*) Thai bidden niet tot een God(!), eerder tot meerdere goden, geesten of sferen.

Voor hen zijn ‘hogere machten’ reëel en sommige weten de weg in die geest- of godenwereld. Ze kunnen het niet uitleggen, maar hebben gewoon contact en vertrouwen.

Terzijde…
Jullie weten het vast al: onze 5 zintuigen en rationele verstand zijn zeer beperkt; we kunnen maar heel weinig waarnemen van wat er tussen-hemel-en-aarde bestaat en gebeurt.

Sommige  beschikken over een ruimer (dan gemiddeld) waarnemingsvermogen; een ruimer bewustzijn zogezegd. Dat kan algemeen zijn of op een specifiek gebied.
In het oosten is het aantal mensen met zo’n ruimer bewustzijn  aanmerkelijk groter dan in het westen – mijn waarneming! Ik heb daar wel verklaringen voor, maar… misschien in een volgend blog.

Wonderen…

… gebeuren omdat we zo weinig kunnen waarnemen.

Terug naar de redding. Toen de jongens enkele dagen opgesloten zaten, bezocht een vermaarde Thaise monnik de grot – zijn naam: Khuva Boonchum (54). Hij is een zogenoemde Bosmonnik, van een boeddhistische traditie hier in het noorden. Kenmerkend bij deze traditie zijn langdurige stilte-meditaties, sommige monniken verblijven daartoe eenzaam in een berggrot – meestal maanden, soms jaren. Khuva Boonschum deed zulke retraites al op zijn 16e.

Van Khuva Boonschum is bekend dat hij veel mensen op wonderlijke wijze heeft geholpen. Hij trek regelmatig rond door noord Thailand en een aangrenzend gebied in Myanmar (Birma) – is altijd blootsvoets, bezit niets en leeft van wat beschuit, kruiden en vruchten. Soms verschijnt hij spontaan als ergens nood is.

Dat gebeurde nu ook bij de Tham Luang grot – hij kwam 2 maal langs. Binnen enkele dagen na de verdwijning verscheen hij voor het eerst. Het regende volop. Hij hield een gebed-ceremonie en spoedig daarna werd het droog.
Zijn tweede bezoek was op vrijdag, drie dagen voordat de jongens werden ontdekt. Hij hield weer een ceremonie, en bij zijn vertrek vroeg men of de jongens nog leefden. De monnik antwoordde “ja, ze zijn hier nog en over 2 tot 3 dagen worden ze gevonden” – daarna ging hij in stilte en reageerde niet meer op vragen. De maandag erop werden de jongens gevonden.

Noten:
Khuva Boonschum is enigszins omstreden omdat hij ook foute leiders in Myanmar heeft geholpen.
De hoofdmonnik (Adjahn) van ‘onze tempel’ in Mae Ann is van dezelfde Bosmonnik-traditie . Eerder schreef ik al over wonderlijke ervaringen die wij met hem hebben meegemaakt.

Meer wonderen…

De laatste 2 dagen van de reddingsoperatie vielen er weer wat buien, maar dankzij een enorme batterij pompen kon voldoende water worden weggezogen.
Wonderlijk: net nadat de laatste redder uit de grot was gekomen begon het echt te plenzen en op hetzelfde moment gaf de belangrijkste pomp de geest.

Toen de jongens werden gevonden, waren ze opgewekt, kalm en helder, ondanks de afschuwelijke omstandigheden – (stel je eens voor: 9 dagen en nachten opgesloten in donkerte en vochtigheid, letterlijk en figuurlijk zonder uitzicht). Ook hierover verbaasden -vooral buitenlandse- deskundigen zich. Ik vond het een wonder maar was niet verbaasd, net als veel Thai.

Enkele opmerkingen hierover:
–  Aanvaarden zit ingebakken in de Thaise geest (schreef ik al vaker).
–  Thai (Aziaten) zijn meester in hun aandacht afleiden van moeiten en richten op positieve mogelijkheden…
… de jongens zochten dagelijks naar uitwegen en zaten dus niet bij de pakken neer.
–  Relativerende humor en lachen zit in de volksaard.
–  In groepen functioneren Thai als ‘eenheid’ – individuele (emotionele) toestanden worden door de groep opgenomen (geassimileerd). De mentaal zwakkeren lijken erdoor te worden versterkt en het krachtoverschot van sterkste komt ten goede aan de groep – denk maar aan communicerende vaten.

Straf of Roem..?

In verband met (mentale) kracht iets over de coach – Ek Chantawong (25).
Ek werd op zijn 12^e  wees en ging als monnik in een tempel – gebeurt hier vaak. Daar oefende hij 10 jaar lang meditatie – (volgens de abt was Ek erg gemotiveerd en ver gevorderd).
Op zijn 22^e werd Eks’ oma hulpbehoevend en hij ging voor haar zorgen – bleef wel in de tempel wonen (overnachten en deelnemen aan de ceremonieën), maar kon geen monnik meer zijn.

Verondersteld wordt dat de (geest-) kracht en balans van de coach cruciaal was voor het welzijn en overleven van de groep. Hij deelde trouwens bijna al zijn eten en voelde zich erg verantwoordelijk – (bij eerste gelegenheid vroeg hij vergeving aan de ouders).

Commentaar op een Nederlandse nieuwssite: ‘die coach moeten ze levenslang opsluiten’.
Kan inderdaad best dat hij elders in de wereld aangeklaagd zou worden. In Thailand wordt hij geëerd en gezien als een voorbeeld.

Ik wilde meer schrijven, onder meer over de verongelukte duiker en over de conditie van de jongens.
(Na de redding gingen zij een paar weken in een tempel – de coach ging voor langere tijd).
Dit blog is echter ruimschoots gevuld, dus misschien later…

Hier eindigt Blog nr. 42 – Dank voor het lezen..!

Hartelijke groeten,
Luc

Reageren..?

–  Stuur mij een Email: » Luc@lucaalbrecht.nl…
–  Overige opties, zie: » Contact…
–  Zie ook: » Disclaimer- Privacy…

Blog nr. 41…

Mae Rim, Thailand, 23 augustus 2018.

–  Pensioen en Ploeteren…
–  Massage-Meester Sa…
–  ‘Blijf bij jezelf ..’ – # 3 – (ik was Niet blij)
–  Mirakel-Redding…

Zomerreces of Moessonstop..?
Ruim twee maanden blogpauze.
Omdat… ik had het zomaar druk, door de moesson.

Eerst: Bedankt voor jullie reacties op de nieuwe site..!
(Vorm en inhoud blijven ontwikkelen, dat kun je wel zien.)

Een lezer vroeg waarom ik nog zoveel overhoop haal, terwijl ik gepensioneerd ben.
Kun je nagaan hoe verschillend we denken. In mijn beleving haalde ik juist weinig overhoop. Daarnaast vind ik het leuk om ermee bezig te zijn. En… bezig blijven is gezond, kunnen we allemaal weten.

Pensioen en Ploeteren…

Afgelopen tijd verder gedacht over mijn ideale pensioen-bestaan.
Een conclusie: niks-doen is echt niks-voor-mij – alleen maar Zijn is niet mijn ding! Iets in mij wil creëren en bouwen.

Blij dat we ons land nog hebben want daar is veel te doen, vooral in de regentijd. Dit jaar zelfs meer dan voorgaande jaren. De moesson is namelijk erg nat, nóg natter dan vorig jaar.
De regen ruiste regelmatig uren aaneen in de middag en nacht – een rustgevend ruisen. Gras en onkruid groeiden daardoor snel – een week na een maaibeurt reikt het soms alweer tot kniehoogte. In de ochtend was het meestal droog, ideaal om te werken.

In de natuur…
Op het land ploeteren bevalt mij nog steeds en niet perse vanwege de prestaties. Bezig zijn in de natuur vind ik heerlijk en er ontstaan altijd ideeën. Maakt niet uit of ze realiseerbaar zijn – zonder creatieve mijmeringen is mijn leven doods.

Verder moet ik meer alleen doen omdat Sa vaak werkt.
Ik werk soms 6 dagen per week (paar uurtjes per dag). Kanttekening – ik werd geconfronteerd met leeftijd-gevolgen; was een paar keer uitgeput en moest dan 1 of 2 dagen thuisblijven.

Het zwaardere werk moet ik aan anderen (gaan) overlaten. Dramatisch..? – Niet echt, wel beperkend en daarom jammer – aanvaarden en aanpassen is de oplossing.

Massage-Meester Sa…

Sa is momenteel in Bangkok voor een leraar-opleiding massage.
De overheid wordt steeds strenger op veel gebieden. Thaise massage is zwaar gereglementeerd en werken zonder diploma is tegenwoordig verboden – (veel controles en hoge boetes). Daarom is er vraag naar erkende leraren. Die opleiding duurt bijna 2 weken en kan maar bij één overheidsinstituut worden gevolgd, in Bangkok. Sa werd er voor uitgenodigd, dankzij haar kwaliteiten en gemotiveerde instelling en… haar goeie relatie met een docente.

Wel moet ze de opleiding zelf betalen, ook haar verblijf in Bangkok. Als ze slaagt verwacht ze dat wel te kunnen terug verdienen.
Biedt ook perspectieven – bijvoorbeeld les geven aan Nederlanders.
(Je ziet: ideeën blijven stromen – wie weet..!)

‘Blijf bij je Zelf ..’

Vervolg 3 – Blog 38 en 39 gingen er ook al over.

Opfrisser…
Aanleiding: wat bedoelen we eigenlijk met de populaire uitspraak ‘Blijf bij je zelf’?
Wijze Meesters bedoelen met ons ‘Zelf’ iets geestigs of spiritueels; een sfeer – of  de ‘ruimte die je je kunt realiseren’.
Maar woorden als Geest en Spiritueel kunnen verwarring scheppen, daarom gebruik ik liefst Bewustzijn of eenvoudig Zelf.

Ik noemde 2 vragen en gaf ook de antwoorden:
1. ‘Wat is nou mijn Zelf Luc..!?’
2. ‘Wat levert het op..?’

Antwoord 1.:
Je Zelf is de waarnemer in jou – of de ‘stille ruimte (in jou) die je je kunt realiseren’.
Begrijpelijk als dit vaag klinkt – wegstrepen kan helpen: wat je kunt waarnemen is niet je Zelf!
Wat je voelt, hoort, ziet, ruikt en proeft – en ook je gedachten – kun je allemaal waarnemen, dat alles is dus niet je Zelf.

Antwoord 2. – wat levert het op..:
Kort: ons Zelf is neutraal en vredig.
Praktischer: vanuit je Zelf heb je overzicht – je kunt bijvoorbeeld je gevoelens waarnemen, en… kiezen wat je ervan vindt en mee wil.

Al met al toch nog ingewikkeld. Ik beloofde meer duidelijkheid, want uiteindelijk is het supersimpel, en… enorm waardevol!

[Einde opfrisser..]

Niet blij…

Achteraf was ik niet blij met wat ik toen schreef – te ingewikkeld en onpraktisch!
Met ‘Blijf bij je zelf’ bedoelen we doorgaans gewoon: wees realistisch en nuchter; blijf met beide benen op de grond. Ik raakte te ver van die realiteit verwijderd en maakte het onnodig ingewikkeld. Gelukkig kon ik er een poosje over nadenken en… mij nog eens spiegelen aan mijn eigen ervaringen.

Terzijde – Geleerden strijden sinds mensenheugenis over het Zelf en over Bewustzijn – (o.a. filosofen en natuurkundigen).
Waar bevindt het zich? – Wanneer begint het? – Waar of wanneer eindigt het? – op zulke vragen kan de wetenschap niet ‘eensgezind’ antwoorden.

Welnu, ik ben geen geleerde en pretendeer niks..! – wil alleen mijn ontdekkingen delen. Ik hervond mij- Zelf en daarmee (een weg naar) bevrijding van ‘aangeleerde’ zorgen en belemmeringen. Daar schrijf ik nu over in de hoop dat jullie er iets aan hebben…

Bewust vóelen…

Bij mij Zelf blijven – (of komen) – lukt het best door “bewust mijn lijf te ervaren” – stoppen met denken en mijn lichaam voelen – de huid, het vlees, de spieren en botten, de warmte enzovoort – alleen maar voelen, zónder te oordelen – en belangrijk: mij ermee verbonden voelen – beseffen dat ik hier nu (in) lééf!

Meditatie- en yoga-technieken hebben een ding gemeen: Zelfbewustzijn ervaren – in ons lichaam van vlees en bloed. Vrijwel alle meditatievormen leren ‘bij je Zelf komen’ door aandachtig je adem te volgen en je lichaam te voelen.

De Boeddha ging barrevoets en veel monniken doen hun dagelijkse bedelronde nog steeds op blote voeten. Thaise tempels hebben een uitgebreid assortiment hulpmiddelen, de meesten zijn simpel en speels. In allen vind ik verband met bewustwording via het lichaam. Twee grappige:
–  5 peperkorrels één-voor-één langzaam en aandachtig tussen je tanden fijnmalen en doorslikken – (als dat je niet bij je Zelf brengt..).
–  In tempels staat soms een ijzeren olifantsbeeldje (ca. 5 kg.) met op de rug een ring waardoor je een vinger kunt steken. De bedoeling – (zittend op je knieën): haak je pink door de ring, til het beeldje op en probeer het zo lang mogelijk van de grond te houden. (Bewustwording van je pink, en je lichaam verzekerd.)

Trouwens, Tai Chi – of beter: alle lichaamsbeweging – kan datzelfde doel dienen! Ik noem Tai Chi daarom ‘bewegend mediteren’.

“Bij ons Zelf blijven” – (of komen) – gaat dus om: bewust ‘Zijn-Wie-we-Zijn’ – in ons lichaam, want daarin voelen we of beléven we ons Zelf. Zo eenvoudig is het!
(Natuurlijk is er meer – denk aan het ‘onderbewuste’ – maar dat is niet relevant om bij ons Zelf te blijven – integendeel, dat leidt vaak alleen maar af.)

[Ik wil nog schrijven over het heil wat “Bij ons Zelf zijn” biedt, of kán bieden. Maar… genoeg voor nu: meer in een volgend Blog.]

Mirakel-redding…

Qua actualiteit een beetje laat maar ik kan er niet omheen: de wonderbaarlijke redding van 12 + 1 voetballertjes uit een grot hier in noord Thailand.
Ik heb heel weinig met voetbal – (zag geen enkele WK wedstrijd  in Rusland) – maar déze 13 wereldspelertjes hielden mij dagenlang op het puntje van m’n stoel.

Ik had mijn eigen beleving en wil die graag met jullie delen. Maar dit Blog is vol, dus: in een volgend…

Hier eindigt Blog nr. 41 – Dank voor het lezen..!

Hartelijke groeten,
Luc

Reageren..?

–  Stuur mij een Email: » Luc@lucaalbrecht.nl…
–  Overige opties, zie: » Contact…
–  Zie ook: » Disclaimer- Privacy…

Blog nr. 40…

Mea Rim, Thailand, 21 juni 2018.

–  Site-Nieuws… (blij mee + trots op!)
–  Dank..!  – Feedback…
–  “Zingeving met een Glimlach..”
–  Vroege moesson..?
–  Teak versus Bamboe & Boeddha Boom…

“Wat bedoelen we eigenlijk met Blijf bij jezelf..?” – daar gingen de laatste Blogs over.
Ik was nog niet klaar maar het laatste stuk beviel mij niet, dus laat ik het even rusten-en-rijpen.
Bovendien is er heugelijk …

Site-Nieuws…

Misschien is het al opgevallen: de website is vernieuwd..!
Hij is nu ‘responsief’ (= op elk apparaat beter leesbaar). Daarvoor moest hij opnieuw worden ontworpen, best een investering voor mij. Zelf doen zou de kosten drukken, maar ik kan niet programmeren. Een enthousiaste bloglezer bood uitkomst. Marco, een Nederlandse programmeur die vlakbij woont, deed het ingenieuze werk en hij leerde mij kneepjes waardoor ik nu zelf verder kan – benieuwd wat ik ervan ga bakken.

Dank aan JEM-id..!

Zelf doen betekende stoppen met de vakmensen van JEM-id.
Afscheid nemen valt mij zwaar, temeer omdat er vriendschappelijke banden zijn gegroeid. Die banden hoeven uiteraard niet te verdwijnen, maar ergens aan meewerken is toch anders dan toekijken.

Graag wil ik hier de JEM-profs bedanken voor hun fantastische bijdragen in de voorbije jaren:
“Iedereen bij JEM-id: Bedankt! – en een succesrijke toekomst toegewenst..!”

Feedback…

Doelen bij de vernieuwing: actueel, eenvoudig en beter leesbaar.
Het ontwerp is grotendeels gehandhaafd – (nog steeds blij mee) – alleen opzet en lettertype zijn anders…
– en… bij het logo groeien de lotusbloempjes nu echt, haha.

Feedback en suggesties zijn welkom..!

Zingeving, Glimlachen…

Ik heb recent veel nagedacht over wat ik nu kan en wil…
–  Hartewens: “zinvol mijn ei kwijt kunnen”.
De nieuwe inhoud is daarop afgestemd – hopelijk ben ik geslaagd…

Mijn nieuwe credo’s Zingeving & Glimlachen staan op de 1e pagina: ‘Wie is Luc..’

‘Specialiteiten..’  gaat over het wát en hóe…

Nieuwsgierig..? – ga naar:
» Wie is Luc…
» Specialiteiten…

Tot zover over de site, nu naar mijn Thaise leven…

Vroege moesson..?

Vanaf half april regent het regelmatig en dat is bijzonder. Ik was gewend aan droogte en hitte tot eind mei – (moessontijd is ongeveer juni – augustus).
Positief: de natuur is frisgroen en bij buien koelt het lekker af.
Lastig: soms moeten we schuilen en er moet weer worden gemaaid.

Stroomloos…
Andere ongemakken. We kregen regelmatig onweersbuien met af en toe rukwinden. De elektriciteit loopt bovengronds en door blikseminslag of omgewaaide bomen viel de stroom weleens uit.

In Mae Ann waren we eens 4 dagen stroomloos nadat een elektra-knooppunt was verwoest door een omgewaaide boom.

Vorige week was het hier raak. Naast ons huidige huis staan volwassen teakbomen. Tijdens een nachtelijke bui brak er één pardoes doormidden. De vallende top vernielde elektra-kabels, en wij zaten zonder stroom. Het elektriciteitsbedrijf – overheid! – reageerde adequaat. Toen Sa ’s morgens belde zei men “er is veel schade dus we beloven niks”, maar binnen een uur werd de afgebroken top verzaagd en in de middag werden de kabels hersteld.

Teak versus Bamboe…

Ik zag nu de realiteit van een metafoor: het verschil tussen teak en bamboe. Teak staat altijd trots overeind, ‘met een rechte rug op aarde’ zogezegd. De boom bij ons brak doormidden toen een rukwind de kruin aanviel.

Aan de andere kant van ons huis groeit reuzenbamboe met stengels van wel 20 m hoog. Tijdens buien zwiepen de toppen vele meters heen en weer, als de bui voorbij is gaan zij weer gauw overeind. Bamboe waait ook weleens om hoor, maar… breken doet ze zelden.

Boeddha-boom…

Doorbomen – De Boeddha mediteerde onder de zogeheten Bodhi-boom (ficus-soort). Haar bladeren zijn hartvormig.
In India is deze boom heilig, ook in Thailand wordt zij met ontzag bejegend.

Sommige hebben meerdere stammen. ‘Hoe bestaat het?’ – vroeg ik aan Wiki.
Het antwoord bleek simpel. Eenvoudige uitleg: zaden die van de boom vallen blijven soms op een tak liggen en kiemen aldaar. In eerste instantie zuigen ze van de moederboom, maar er groeien ook wortels naar de aarde. En zo groeien bomen-om-bomen; wonderlijke creaties – tussen deze stam-catacomben wordt soms zelfs gewoond.

Hier eindigt Blog nr. 40 – Dank voor het lezen..!

Hartelijke groeten,
Luc
PS: wat vind je van de site..?

» naar “Wie is Luc”… 
» naar “Specialiteiten”…

Reageren..?

–  Stuur mij een Email: » Luc@lucaalbrecht.nl…
–  Overige opties, zie: » Contact…
–  Zie ook: » Disclaimer- Privacy…

Blog nr. 39…

Geestig…

Dus… mijn Zelf is ongrijpbaar, geestachtig of spiritueel (volgens de Meesters).
Maar, ik ga te snel – even pas-op-de-plaats…

Mart Smeets presenteert columns over de ‘Giro d’ Italia’. Na de 1^e etappe kwam Nederlandse wielrenner Tom Dumoulin op het podium en Mart zei: “Tom blijft zichzelf..” – ik dacht: ‘is dat zo..? – hoe weet Mart dit?’

‘Niet zeiken Luc’ – denk je nu misschien. Ik wil echter laten zien dat wat Mart zei niet hoeft te kloppen. Weinigen kunnen namelijk weten of Tom zichzelf was. Ik zag een kalme Dumoulin – zoals gewoonlijk – maar dat kan schijn zijn; een masker waarachter van alles kan schuilgaan.

En blijkbaar vinden we sociaal passend gedrag ‘jezelf zijn’. Als iemand volgens ons abnormaal doet, zeggen we: “die is niet zichzelf” of… “die is buiten zichzelf”.*

* “We kunnen alleen maar herkennen wat we al kennen”. Om te kunnen benoemen wat we zien, hebben we herinneringen nodig. Psychologen noemen dat ‘projecteren’ en het schoolplein zegt: ‘wat je zegt dat ben je zelf’.

Doordenker: “wat je zegt over de buitenwereld, zegt iets over jouw binnenwereld”.
Sinds ik hierover leerde, spreek ik bedachtzamer over anderen. (Interessant en makkelijk enkele Blogs mee te vullen.)

Later wil ik laten zien dat Mart Smeets best gelijk kon hebben met ‘Tom is zichzelf’. In blog 38 stond: ‘je kent vast mensen die altijd zich-Zelf zijn’ – en deze herkenning komt ergens vandaan, denk ik.

Verwarrend…

Zijstapje – met woorden benoemen we begrippen. Jij en ik ‘begrijpen’ elkaar niet als we met een woord niet hetzelfde begrip bedoelen. ‘Geest’ gebruiken we voor diverse begrippen, zoals: ‘allesdoordringende geest’ of ‘de geest van iets’, of gewoon ‘een spook’. Iemand die grappig is noemen we ‘geestig’ en ons denken noemen we ‘onze geest’. (Kun je me nog volgen?)

Spiritueel betekent eigenlijk hetzelfde; ‘het onstoffelijke’ of ‘geestige’. Vele denken echter aan paranormaal of occult gedoe. En mogelijk denk je nu aan een goddelijke geest – het is immers Pinkstertijd.

“Ik denk dus ik besta” is een westers begrip voor mij-Zelf – (benoemd door filosoof Descartes).
Een oosters bergip luidt: “Ik Ben” – (er zijn er meer maar dat wordt veel).
Aan oosterse begrippen hebben de meesten van ons weinig houvast. Daarnaast klinkt ‘Ik Ben’ solistisch in sommige oren. Verwarrend allemaal…

Om de verwarring te minimaliseren gebruik ik overwegend ‘Bewustzijn’ of ‘Zelf’ – de volkswijsheid zegt tenslotte ook: ‘blijf bij je-zelf’.

Blog nr. 38…

Blog nr. 37…

Blog nr. 36…

Mae Rim, Thailand, 16 februari 2018.

2018 is alweer ruim 6 weken gaande – de voornemens zijn geactiveerd (of verdampt) en het leven stroomt onhoudbaar verder.

–  Ben je nu Boeddhist Luc..?
–  Lesje Aanvaarding…
–  Nader inzien…

Acties…

Voornemen # 1: opruimen wat niet meer past…
Ik heb de titels Coach, Trainer en Therapeut geschrapt – subtitels als klankbord en inspirator blijven voorlopig staan. Jaren zocht ik naar titels die de lading dekken, niks voldeed, vond ik.
Noot: titelloosheid geeft problemen bij officiële instanties, daarom gebruik ik soms nog wel Senior Consultant.

Met als motto ‘Overdaad schaadt’ heb ik meer van de site geschrapt. Wilde hem helemaal reorganiseren, maar in mei worden nieuwe Privacy-regels van kracht en die wil ik toepassen. Meer veranderingen komen daarom later.

Bloggen…
Voorgaande jaren vroeg ik jullie (lezers) om commentaar en aanbevelingen – dat sla ik nu over.
Feedback blijft natuurlijk welkom, altijd!

Yellow Oil [Gele Olie]…
Momenteel helpen we een Nederlandse vriend die via een webshop originele Thaise kruidenolie verkoopt. Wij zorgen voor de verzending – leuk om te doen.
Kijk eventueel op: www.YellowOil.nl

Boeddhist..?

Regelmatig valt de vraag: ‘Ben je Boeddhist geworden Luc?’ – antwoord: “Nee..!”
Vind mezelf trouwens ook geen christen, humanist, pessimist, optimist, atheïst enzovoort..!*

Terzijde: De Boeddha was geen ‘Boeddhist’ en Jezus was geen ‘Christen’ – voor mij zijn zij voorbeeldige Meesters. Gelezen: ‘maak van Boeddha en Jezus je ideaal; niet je idool’

* Afkomst en opvoeding hebben mij gevoed met de westerse Christelijke leer, dus dat zit ingebakken. Daarnaast voel ik me erg ‘senang’ bij oosterse tradities als Boeddhisme en Taoïstisme, al zal ik mij alle ins-en-outs daarvan niet kunnen eigenmaken.

Ik omarm ‘het goede’ van elke religie en levens-visie en probeer dat in de praktijk te brengen. Daarbij ben ik een fan van eerbied en rituelen, omdat ze me helpen herinneren en heilzaam zijn.

Opmerking: tijdens mijn leven zijn religieuze rituelen grotendeels verdwenen uit het openbare leven in Nederland. Voorbeeld; vroeger waren stille gebed-momenten bij de maaltijd gebruikelijk, totdat het ongepast werd gevonden tegenover ‘niet-gelovigen’. Daarna vroeg het moed om in gemengd gezelschap je stiltemoment te nemen.
Volgens mij is een goed gebruik verloren gegaan. Want iedereen kan het weten: of je nou ‘gelovig’ bent of niet: meditatieve momenten zijn heilzaam.

Rituelen kunnen dus heilzaam werken – veel moderne therapeutische technieken zijn regelrecht afgeleid van oude religieuze rituelen. Ook religieuze teksten worden (aangepast) therapeutisch gebruikt.
Misschien moet ik hier zeggen dat de rituelen zijn ingeruild voor therapieën – en… dat coaches, psychologen en therapeuten onze hedendaagse ziele-redders of -herders zijn.

Praktijkles Aanvaarding…

In het vorige Blog schreef ik beschouwend over Aanvaarding; het Boeddhistische Tatata. Nu over een praktijkles die mij veranderde…

In de week voor de crematie van koning Bhumibol (eind oktober vorig jaar) volgde Cream een tekencursus in de stad – ze had schoolvakantie. De cursus was ’s morgens van 10 tot 12. Ik bracht haar en bleef in de stad en ging in tempels mediteren. De sfeer was sereen en het was erg rustig. Ik beleefde een piektijd.

De dag na de crematie kwam vriend Peter op bezoek. We gingen met z’n allen naar de stad omdat het ‘Loi Kraton’-feest werd gevierd en dat wilden we laten zien. Tempels, pleinen en straten werden met duizenden lampionnen versierd en de stad was bomvol toeristen. De sfeer was nu heel anders dan de week ervoor – een kermisachtige drukte.

We bezochten mijn favoriete tempels, waaronder een kleintje bij een museumplein. In deze tempel en op het plein werden ook veel lampionnen opgehangen.
Thai kochten bij de tempel zo’n lampion, schreven hun naam plus eventuele wensen erop en hingen hem na een stil devoot moment op, in de tempel of op het plein.

Een aantal toeristen volgden nu de Thai; zij kochten en beschreven lampionnen en hingen deze op – ogenschijnlijk zonder de stille devotie. Veel buitenlandse vrouwen waren zeer luchtig gekleed, sommige super-mini-mini – in weinig verbergende minibroekjes en minitopjes.

Voor mij was het pijnlijk dat velen oneerbiedig door de tempel banjerden – ook de schaars-geklede vrouwen – alsof ze op een braderie aan de koopwaar snuffelden. Voor monniken en leken-tempelbewakers was de toestroom te vrijpostig en massaal om tegen te houden. De monniken trokken zich terug en de bewakers keken onbewogen toe.

Ik ergerde me kapot en wilde – móest van mezelf iets doen. Een erg jong stel vlakbij mij beschreef ook een lampion, zij droeg een mini-broekje en had een miniscuul sjaaltje om haar blote bovenlijfje geknoopt. Ik vroeg haar (uiterlijk) kalm en vriendelijk ‘weet je dat je niet gepast gekleed bent?’ – het meisje schrok en zei ‘nee, is dat zo?’ (Ik geloof dat ze werkelijk niet doorhad dat haar outfit ongepast was.)

Toen wij daarna de tempel uitkwamen, bleek Sa helemaal van slag en erg boos op mij. Niet het meisje maar ik had me ernstig misdragen; ik had haar niet mogen aanspreken en had nu een onvergeeflijke fout gemaakt.

Ik vond Sa ‘s reactie onbegrijpelijk en absurd. Vriend Peter steunde mij en zei: ‘juist gehandeld Luc’. Hij begreep niet waarom de monniken of bewakers niet optraden tegen de misdragingen.

Nader Inzien…

… heeft m’n visie 180 graden gewijzigd en dat heeft mij voorgoed veranderd. Ik had geen leerzamer voorbeeld van Aanvaarding – en ‘blootlegging’ van de cultuurverschillen – kunnen bedenken. Hoezo..?

Wel, toen ik over het incident nadacht kwam het besef: de ergernis zat in mij en het was dus ‘mijn ergernis’! Tatata betekent “het-is-zoals-het-is: aanvaard het!” De bezoekers keken nieuwsgierig rond in de tempel, en het meisje was luchtig gekleed, net als veel andere vrouwen; dát was-wat-het-was – alles wat ik er méér van maakte was van mijzelf!

Verder denkend – als anderen mij (ongevraagd) aanspreken vind ik dat meestal bemoei- of heerszuchtig, belerend en arrogant – eigenschappen die kunnen voortkomen uit onzekerheid van de belerende bemoeial.

En ja, wie of wat ben ik; waar haal ik het recht of de zeggenschap vandaan om iemand aan te spreken en terecht te wijzen?

Ook vroeg ik aan mezelf: ‘wat wilde je bereiken, wat bezielde je echt..?’ – en daarmee ontdekte ik diepere beweegredenen: zeer verhelderend, of beter gezegd ‘confronterend’ (ga ik nu niet verder op in).

Ik besefte ook dat Aanvaarding of Aanspreken het verschil (kunnen) maken. Aanvaarding kan makkelijk leiden tot begrip, inzicht, harmonie en vrede; Aanspreken leidt makkelijk tot irritatie, weerstand en strijd of oorlog. Andere voorbeelden kunnen dit onderbouwen, maar laat ik het kort houden. Ik weet zeker dat jullie begrijpen hoe het werkt, kán werken.

Tenslotte…
De gemiddelde Thai laat echt niet over zich lopen! Ze kunnen elkaar stevig aanspreken – binnen familie, tussen vrienden of in werksituaties klinken soms felle woorden – al zag ik dat nog nooit in het openbaar.
Ik schreef al vaker: Thai negeren als het ware wat hen niet aanstaat. Intussen blijven ze beheerst en dicht bij wie ze vanbinnen zijn – in therapeuten-taal: ‘bij zichzelf en in hun kracht’.

Ik praktiseer opgewekt verder… “Wijsheid komt met de jaren”.
Dit was Blog nr. 36 – Dank voor het lezen..!

Hartelijke groeten,
Luc

Reageren..?

–  Stuur mij een Email: » Luc@lucaalbrecht.nl…
–  Overige opties – ga naar: » Contact…
–  Zie ook: » Disclaimer- Privacy…

Blog nr. 35…

Blog nr. 34…

Vaarwel Bhumibol…