Categorie: Blog

Blog nr. 48a…

Mae Rim, Thailand, 19 september 2019.

Nieuws-special…

–  Droom…
– Stap voor stap…
–  Stand van zaken
– Grenzen – Wie weet Raad..?

Droom…

Alles begint met een droom of idee…
Wie mij /ons al langer volgt weet dat we een droom hadden toen ik naar Thailand verhuisde.
In het kort; een miniresort opzetten en gasten rust en bezinning bieden.
Het kwam er niet van, om allerlei redenen – (teveel om nu over uit te weiden). Wel kochten we een stuk land wat prachtig past bij de droom.
De tijd heeft onze droom echter ingehaald – met de jaren veranderden mijn inzichten, ook Sa ziet het nu anders: een full-service resort willen we niet meer.

En toch… ik wil (kan) niet “achter de rijsthalmen zitten”, wachten op de Thaise versie van de man met de zeis, ook Sa kan niet stilzitten. En ons land blijft een bijzondere heilzame plek met veel meer mogelijkheden dan we er nu uithalen.

Onze droom is nu:
Een eenvoudig huis voor onszelf bouwen, plus een veelzijdige ontvangstplek voor bezoekers, en misschien (later) enkele kleine huisjes voor wie wil blijven logeren.
Wij gaan er telen en van alles delen met bezoekers;
Sa geeft massages en workshops – (en zorgt voor het eten, aha).
En ik..? – ik tuinier mee waar ik kan en deel wat ik weet als daar behoefte aan is.

Resultaat: zelf zinnig en gezond bezig zijn en genieten van wat groeit en bloeit, en… anderen laten meegenieten van al het bijzondere en heilzame.
Klinkt eigenlijk best nog groots. Vanzelfsprekend zijn er grenzen, maar… niet aan onze dromen..!

Stap voor stap…

We doen het volgende:
Stap 1.: een klein huisje bouwen, wat we later kunnen gebruiken voor logees – 1 kamer + badkamer + minikeuken. Bij het huisje een schuur voor gereedschap en zo.
(Als het klaar is ga ik door de week in dat huisje logeren en de volgende stappen realiseren.)
Stap 2.: voorbereiden van stap 3 + 4; zorgen voor toegangswegen en afrastering en boren naar water.
Stap 3.: bouw van de ontvangstplek voor bezoekers – eenvoudig en in Thaise stijl.
Daar gaan we koffie, thee en kleine gerechten aanbieden en Sa gaat er masseren en workshops geven.
(Sa stopt dus met werken in de stad s;d stap 3 klaar is.)
Stap 4.: bouw van ons huis met 2 of 3 slaapkamers – ook dit wordt eenvoudig.
Stap 5 en verder: bouwen van logeerhuisjes naar behoefte – die zijn niet direct nodig omdat in de buurt al veel beschikbaar is.

Tussendoor maken we een kleine meditatie-ruimte (met klei van het land) en enkele bamboe-prieeltjes (Sala‘s) voor rust en meditatie. Dit doen we zelf met beschikbare materialen en eventueel met vrijwillige hulp.

Door het stap voor stap te doen, blijft het beheersbaar met telkens ‘go-no-go’ momenten.

Stand van zaken…

Op het land is nu een elektra aansluiting en een watervoorziening komt er aan.

Momenteel verzamelen we info over materialen en we zoeken een passende bouwer. Wij kopen de materialen en ik regel de bouw – deed ik in Nederland al vaak, nu ook veel zin in.

Ik ben dus lekker bezig en dat doet mij goed. Fijn om mijn creatieve geest te laten werken – volgens kenners erg gezond. Ook fijn om dingen eindelijk werkelijkheid te zien worden.

Grenzen…

Ik zag in mijn leven veel dromen werkelijkheid worden, ondanks ogenschijnlijke grenzen.
Een grens lijkt nu financiën – ook reden van ons lange dubben. We beschikken namelijk (nog) niet over het geld om alle stappen te kunnen zetten. Ik heb wel een spaarpotje maar daarin zit niet voldoende en van mezelf moet ik reserves houden.

Ook in Thailand wordt alles duurder.
Cream (d’r studie) gaat meer kosten de komende jaren, verwachten wij.
Sa werkt freelance en dat betekent eigenlijk: alleen verdienen als er klanten komen, maximaal 8 á 9 euro per dag – (momenteel komen er nauwelijks klanten, terwijl ze elke dag wel naar de stad rijdt).
Ze houdt veel van het werk, maar… praktijk aan huis zou zinniger zijn.

Stap 1 tot 3 kan mijn spaarvarkentje ophoesten – op termijn werken die stappen ook budgetneutraal of positief. We huren nu een ruim huis. Als ik op het land logeer en Sa + Cream (door de week) in de stad verblijven, hebben we die ruimte niet meer nodig.
Cream gaat nu dagelijks met een privébusje naar school – dat is duur en kost veel tijd. Ook Sa is veel tijd en geld kwijt aan reizen – zij gaat met de scooter, bijna 2 uur per dag – (vooral pittig in de moessontijd).
Beide staan ’s morgens rond 5 uur op en Sa komt ’s avonds vaak pas na 9 uur thuis.

Raad..?

Bij of na stap 3 kan de financiële grens ons gaan belemmeren.
Ik vertrouw dat het goed komt, maar hou niet van ‘wie dan leeft die dan zorgt’ en zoek zekerheid. Een vriend heeft al financiële hulp aangeboden – voldoende om een klein huisje te bouwen – erg fijn en bemoedigend!
Klaplopen en bedelen voelt echter niet goed – ik wil de zaken zuiver en verantwoord regelen.

Wie weet Raad..? – (welkom..!) – hopelijk wil je reageren…
Ik heb zelf ideeën waarover ik graag wil sparren.

Opmerkingen:
– Mijn inkomen (werk) uit Nederland is nagenoeg opgedroogd.
– We leven praktisch van mijn AOW – is voor de dagelijkse uitgaven voldoende.
– Op de site staan mogelijkheden voor » » Doneren, Sponsoren /Fundraising...
.. daar komt echter nog weinig op binnen. Misschien naïef of niet zo positief als ik dacht.
– Wij kunnen niet lenen bij een bank, omdat ik buitenlander ben en Sa geen vast- en/of te weinig inkomen heeft.

Tot zover deze special – ben zelf benieuwd naar het vervolg.

Hartelijke groeten,
Luc

« terug naar Blog nr. 48…

Reageren..?

–  Stuur mij een Email: » Luc@lucaalbrecht.nl…
–  Overige opties, zie: » Contact…
–  Zie ook: » Disclaimer- Privacy…

Blog nr. 48…

Mae Rim, Thailand, 19 september 2019.

–  Ouderwets..!
–  Scheppingsvreugde…
–  Opvolging – Ik hou van simpel…
–  Innerlijk kompas – Mijn conclusie…
–  Cream naar Londen…

Fantastisch – Geïrriteerd – Verdrietig…

.. zijn momenteel mijn Blog-gevoelens.
Fantastisch omdat ik zo nog steeds mijn verhaal kwijt kan en het contact met Nederland levend kan houden.

Geïrriteerd en Verdrietig omdat… de site was máánden geleden gehackt en wij (vooral Marco) hebben hard gewerkt om hem te bevrijden. Inmiddels is hij al heel lang ‘brandschoon’ maar… sommige virusscanners (h)erkennen dat nog niet en weigeren hardnekkig de toegang.
Gevolg: sommige lezers kunnen niet bij mijn Blogs en dat is irritant en verdrietig.

Ouderwets…

Oplossing: voorlopig voeg ik (nieuwe) blogs ook bij de aankondigingsmail – (Pdf-bestand).
Ouderwets, want zo stuurde ik vroeger nieuwsbrieven.

Let op:
–  Ik zet Blogs ook gewoon op de site.
–  In het Pdf-bestand komen geen foto’s, om het zo klein mogelijk te houden.
–  De site-versie pas ik later vaak aan, het Pdf-bestand uiteraard niet.
–  De link naar het Blog staat verkort in de mail, omdat…
–  .. sommige virusscanners weigeren mailberichten met de volledige link.

Excuus voor het ongemak – dank aan hen die meldden dat de site onbereikbaar was! – gaf ons de mogelijkheid om er iets aan te doen.

Scheppingsvreugde…

Gelukkig heb ik ook leuk nieuws…
Na járen wikken, wegen en dubben gaan we nu echt bouwen op ons land..!
Ontwerpen* doe ik zelf, ook de bouw gaan we zelf regelen – nee… niet zelf dóen!
*) Twee Nederlandse kennissen uit de buurt helpen met hun brein-power
– dank je Paul + Frans!

De vreugde zit in de actie: stapje voor stapje iets moois scheppen.
“Het proces is belangrijker dan het resultaat” ofwel: “de reis is de bestemming”.

Dit wil ik uitleggen, om misverstanden te voorkomen en om mijn vreugde te delen.
Zie Blog 48a – ‘Nieuws-special’…
–  Stap voor stap…
–  Stand van zaken…
–  Grenzen – Suggesties..?
» naar Blog 48a…

Opvolging…

Ik beloofde praktische suggesties voor het behouden van onze emotionele en mentale balans (Blog 47). De site-narigheid en bouwvreugde namen mij echter zo in beslag dat het er nog niet van komt.

Wel wil ik alvast iets over Emoties kwijt – misschien is het wel controversieel of in ieder geval eigen-aardig.
[‘motie’ = beweging; ik vond geen eenduidige definitie, maar ‘innerlijk bewogen’, door angst, verdriet, boosheid, verrassing, klinkt goed.]
Noot: gevoelens of staten als liefde, compassie, innerlijke wil en kracht en stilte beschouw ik niet als emoties.

Over emoties bestaat erg veel geleerdheid – bibliotheken vol. Opmerkelijk, er zijn diverse definities, ook hun nut, onnut of schadelijkheid wordt verschillend beoordeeld. Volgens mij zijn ze er omdat ze ons (willen en) kunnen dienen! – ze zijn dus nuttig, nog eens: volgens mij!

Ik hou van simpel….

De kunst is om emoties dát te laten doen: dienen..!
.. daarvoor is het zaak ze tijdig te (h)erkennen en deze altijd(!) goedwillende dienaars de baas te blijven.
Bedenk: we hébben emoties, maar we zijn die emoties niet!

Innerlijk kompas…

Emoties zijn een soort ‘innerlijk kompas’ – noem het (de stem van) je ziel, je hogere zelf, je kern, je wezen, je gevoel… wat je maar wilt. We kunnen emoties zien als een altijd alerte stem of kompasnaald; zodra we van koers veranderen, reageert de stem of veranderd de stand van de naald (= ons gevoel).
Als je kompas zuiver* is, kun je voelen of je goed zit – is je gevoel lange tijd echt negatief, dan ben je van je pad af; weg bij je Ziel en haar altijd goede bedoelingen.

*) De zuiverheid wordt beïnvloed door (oude) conditioneringen of overtuigingen – anders gezegd: (de vroegere stem van) je vader, moeder, leraar enzovoort – of je eigen interpretaties over wat zich voordoet – kunnen je kompas of gevoel vertroebelen.
(Dit is een van de redenen om niet enkel ‘op je gevoel af te gaan’!)

Geruststelling: we kunnen nooit helemaal verdwalen en komen altijd goed terecht of ‘thuis’..! – (wel kan de reis aangenamer zijn als we zuiver ons hart / gevoel volgen).

Mijn conclusie…

Voor mij zijn emoties goed en belangrijk; graadmeters om mijn koers te bewaken – om na te gaan of ik ‘goed bezig ben’.
En ja, ik moet vaak (constant) bijsturen, soms moet het roer zelfs helemaal om. Soms hoef ik alleen maar aan iets anders te denken; soms moet ik helemaal opnieuw beginnen. Belangrijkste is dat ik de stem van mijn ziel, mijn kompas serieus neem. Want als ik dat niet doe, kan dat nare gevolgen hebben, van ongemakken en ziekten (spreek uit ervaring) tot misschien wel erger. Mij ‘goed voelen’ is daarom letterlijk van levensbelang.

Tot zover mijn visie over (het goeie van) emoties.
Oh ja… ik ben geen fan van ‘oude emoties oprakelen’ – eindeloos peuren in emoties van het verleden, om ze te overwinnen of zoiets – sommige therapeutische stromingen zweren erbij – ik zie meer heil van ‘op het positieve in de toekomst gericht zijn’.

Cream naar Londen…

Cream volgt op haar school de “International course”. Daarbij horen buitenlandse reizen en lessen.

Ze is van 5 tot 20 oktober in Engeland en gaat in een Londense universiteit Engelse lessen volgen. Vanzelfsprekend gaan ze ook andere dingen doen.
Ze logeert, met een klasgenootje, bij een gastgezin in Brighton en ze gaan dagelijks zelfstandig met de bus naar Londen. Cream is leergierig en avontuurlijk en kijkt er erg naar uit. Wij vinden het best spannend, ook omdat Engeland in ‘roerig water’ verkeert.

Hier eindig Blog 48 – dank voor het lezen!

Hartelijke groeten,
Luc

» naar Blog 48a – Nieuws-special…

Reageren..?

–  Stuur mij een Email: » Luc@lucaalbrecht.nl…
–  Overige opties, zie: » Contact…
–  Zie ook: » Disclaimer- Privacy…

Blog nr. 47…

Mae Rim, Thailand, 10 augustus 2019.

– Toeristendip…
– Wisselkoers-zorgen…
– Blogdraadjes…
– Sterke bewering…

Warmbloedig Nederland…

Nou… jullie krijgen ook tropenbloed. Ik zag diverse hitterecords in het nieuws, inclusief waarschuwingen en tips.

Die adviezen klinken voor ons soms verrassend. Vooral Thai begrijpen het vaak niet. Bijvoorbeeld… uitgekleed in de zon gaan liggen – hoe kom je erop..!? – “is toch vragen om problemen Luc..?”
Thai gaan ook graag naar strand en in zee, maar in de zon liggen bakken vinden ze gek. Zij zoeken altijd de schaduw op..!

Zover ik weet zijn hier ook geen hitteplannen of tropenroosters. Het leven gaat gewoon door – standaard wel trager dan in Nederland. Iedereen kan ermee omgaan – boeren en bouwvakkers zie ik continu doorwerken, ook als het dik boven de 40 graden is.

Afijn, mooie referentie. Stel je maar voor: wij hebben zulke hittepieken het hele jaar door, soms weken achter elkaar.
Maar… wij kunnen ook beter tegen de hitte. Omdat het hier altijd warmer is, is ons bloed dunner – we hebben dus tropenbloed. Is ook de reden waarom Nederlandse kou ons bijt als we daar komen – en jullie hier puffen. Verschilt uiteraard per persoon. Als ik het goed heb duurt het acclimatiseren 3 maanden.

Regen…

Eindelijk valt hier regelmatig moessonregen – bleef lang weg dit jaar. Veel boeren konden hierdoor pas laat rijst zaaien. Dit kan problemen geven in het najaar, als het kouder wordt en de rijst onvoldoende rijp is.

Zo’n late moesson heeft uiteraard voor- en nadelen. Omdat onkruid geen water kreeg, hoefde ik op ons land nog niet veel te maaien, maar helaas hebben enkele jonge bomen het niet gered en dat is jammer.

Toeristendip…

De Thaise toeristenindustrie lijdt momenteel onder een dip. Er komen aanmerkelijk minder gasten dan gewoonlijk. Vervelend, want het is een belangrijke inkomstenbron.
Ook merkbaar – in de stad is het rustiger en er zijn al hostels en shops gesloten. Veel kleine ondernemers huren panden en als er geen inkomsten zijn is stoppen de enige optie.

Zoals ik het zie is Thailand economisch erg flexibel. Eenpitters en kleine bedrijven kunnen snel schakelen. Langdurige huur- en arbeidscontracten komen nauwelijks voor, dus… geen moeizame en kostbare beëindigingsprocedures. Uiteraard vervelend voor de werkers, want die staan snel op straat..! En WW en andere uitkeringen zijn minimaal. Anderzijds leidt dit tot vindingrijkheid en flexibiliteit – ’t is maar door welke bril je kijkt.

Overigens is hier meer arbeidsflexibiliteit dan in Nederland. Vooral lager geschoolden hoppen erg makkelijk. Vele hechten weinig aan carrière en status. Vrijheid en blijheid lijken belangrijker – “werken om te leven” en niet andersom.
Bedenk ook dat je hier met een grijpstuiver in leven kan blijven. Een weinig eisende Thai kan overal slapen en eten groeit als het ware langs de weg. Velen kunnen bij familie terecht, of anders in een tempel.

De oorzaak…

.. van de dip? Er zijn talloze theorieën. Sommige wijzen naar de politiek, andere zoeken het bij de ongunstige wisselkoers.
Ikzelf denk dat de aantrekkingskracht van andere landen ook een belangrijke rol speelt. Vietnam, Cambodja en Myanmar (Birma) lijken momenteel de voorkeur te genieten.

De wisselkoers…

.. van de Thaise Baht is inderdaad laatste tijd ruim 10% ongunstiger geworden – ook voor mij /ons. Eigenlijk is het nog ongunstiger. Toen ik in 2007 hier kwam, kreeg ik voor 1 euro bijna 50 Baht – nu ca. 33..! Hoe dat verder gaat? Niemand die het weet en… zorgen maken helpt ook al niet.

Blogdraadjes…

.. naar aanleiding van Energie-Frequenties en Gedachtenkracht (Blog 44 + 46): “interessant en leerzaam” – “echt jouw stuf Luc” – “praktisch kan ik er niks mee” – “goed wat je erover schrijft”…
Ook Skype gesprekken gingen erover.

Vanzelfsprekend fijn, die positieve reacties. Hoewel… “praktisch kan ik er niks mee” triggerde mij, want ik wil juist praktische info geven. Kortom: ‘Dank voor feedback!’ en ‘Werk aan de winkel..!’
Opdracht aan mezelf: praktisch (nog) bruikbaarder schrijven!

Verder vond ik opmerkelijk dat een grote groep er veel van af weet – voor anderen blijkt het nieuws, of vaag…
Het is waar: de pioniers op dit gebied waren vaak zweverige geiten-wollen-sokken figuren.
Ze zijn er nog steeds; vage types met glazen bollen en zo – meestal goed bedoelende helpers, maar helaas ook wollige kwakzalvers.

Ik schreef al dat er een miljoenen-industrie op draait. Gelukkig wordt de vaagheid ingehaald door degelijke wetenschap. Professionals verdiepen zich er in en de kennis wordt met succes toegepast.

Gefundeerd…

Er is nu apparatuur waarmee zeer subtiele energie-frequenties (en hun invloed) kunnen worden aangetoond. Ze stromen écht in ons lichaam: energiebanen en –punten (Meridianen, Acupunctuurpunten of Chakra’s genoemd). Er aan werken blijkt te helpen.
Ook is al lang bekend dat meditatie, gedachtekracht en (zelf)suggestie onze fysieke en geestelijke gezondheid kunnen bevorderen.
(Dat een grote groep deskundigen dit hardnekkig blijft ontkennen, betekent niet dat het niet waar is.)

Sorry als dit op stokpaardjes of een haperende grammofoon gaat lijken, maar herhaling heeft kracht en… mijn bedoelingen zijn goed!

Sterke bewering…

Niet te missen: onze moderne medische wereld kraakt in haar voegen. Er is veel goeds bereikt en dat gaat nog steeds verder. Degenen die erin werken zijn veelal kundig en gemotiveerd. Desalniettemin is er ook veel mis en reizen de kosten de pan uit.

Ik wil geen zwarte pieten uitdelen of de wijsneus uithangen – wel sterke beweringen kwijt:
Een goeie persoonlijke energie- en emotie-balans – (in ruime zin) – is een belangrijke sleutel tot gezond en gelukkig leven – zowel lichamelijk als psychisch.
Ik geloof stellig dat vele van ons daaraan zelf meer kunnen (moeten?) doen dan we nu doen.

Ik ben het eens met een ingewijde deskundige die beweert…
“Als het balanceren van onze energie en emotie-huishouding standaard wordt ingevoegd in de gezondheidszorg, gaan de medische kosten met 50% omlaag”.
Ik zelf geloof in een hoger cijfer en durf te beweren: als we het standaard invoegen in ons totale leven, wordt de kwaliteit daarvan stukken beter. Over win-win gesproken.

Wie mij kent weet dat ik graag steentjes bijdraag aan zo’n ontwikkeling. Erover praten en schrijven zijn zulke steentjes, hoop ik. Meer praktische steentjes komen eraan…

Einde van Blog 47 – dank voor het lezen..!

Hartelijke groeten,
Luc

Reageren..?

–  Stuur mij een Email: » Luc@lucaalbrecht.nl…
–  Overige opties, zie: » Contact…
–  Zie ook: » Disclaimer- Privacy…

Blog nr. 46…

Mae Rim, Thailand, 27 juni 2019.

Gedachtekracht…

[Volgt op ‘Energie-frequenties’ – Blog 44]

“Zoals een mens denkt zo is hij!” – een oeroude wijsheid.

– Gedachtekracht = Zielskracht…
– Werkt altijd..!
– “Je bent naïef Luc..!”
– Welke realiteit..? – Hamvraag..

Ik aarzel om erover te schrijven, omdat…
– Woorden zijn ontoereikend – verwarring ligt op de loer
– Het is héél oud, dus wederom geen echt nieuws van mij..!

De Boeddha wist het al, en hij had het ook van een ander.
Als prins Gautama bezocht hij veel leraren en spirituele scholen in India. Hij vond niet wat hij zocht en was in een diepe depressie voordat hij verlichting bereikte. Daarna begon hij voor zichzelf als Boeddha.

Het principe lijkt actueler dan ooit. Er zijn tig boeken over en dagelijks verschijnen er nieuwe. Spirituele leraren verwijzen ernaar, en een miljardenindustrie draait er op – (ik bedoel de positiviteits-industrie).

Waarom ik erover wil schrijven..?
Het hielp /helpt mij en ik wil het graag delen.
Neem mijzelf weer als voorbeeld. Mijn gedachten bepalen grotendeels hoe ik ben. Met ben doel ik op Zijnstoestanden als: ik ben optimistisch, tevreden, gelukkig of… angstig, teleurgesteld, depri enzovoort. Het omhelst meer, maar laat mij eenvoudig beginnen.

Gedachtekracht = Zielskracht…

Voordat ik verder ga – Gedachtekracht suggereert dat het denken zelf kracht bezit, maar dat is niet zo..! Sterker nog, er bestaat niet zoiets als het denken!
We hebben een denkvermogen en kunnen ons van gedachten bewust zijn.

Gedachten zijn als gasten – ze komen en gaan – en het gros blijft maar terugkomen en/of is niet eens van onszelf!
Velen van ons ervaren gedachten als een onbeheersbare stroom die alleen stopt als we slapen.

Je kunt het zelf controleren: tussen gedachten vallen stiltes, van minuscule openingen tot langere pauzes. Na een klein beetje oefenen – meditatie – kun je (a) je gedachten 1 voor 1 opmerken en (b) bepaalde gedachten koesteren en andere voorbij laten gaan.

Als je begint te mediteren, werkt het denkvermogen op volle toeren. Er komt een overgangsmoment, waarbij het lijkt of de gedachtestroom stopt en alleen Aandacht overblijft. Je hersenen resoneren op een andere frequentie en je bent als het ware in een ander bewustzijn – soms Hoger bewustzijn of Zielbewustzijn genoemd. Je denkvermogen werkt dan heel subtiel, schijnbaar op de achtergrond.
(Kom ik op terug in een volgend blog.)

Omdat het begint bij aandacht vanuit zielbewustzijn, noem ik gedachtekracht hierna Zielskracht.  

Dus jouw aandacht bepaalt je geluk Luc..? – ja, hoewel…
Via aandacht bepaal ik mijn perceptie; hoe ik mijn leven beleef.
Als ik mij richt op het negatieve, blijft geluk buiten beeld.

Slordig…

Het lukt mij niet om deze wijsheid constant te benutten.
Waarom niet..? – nou, ik ben gewoon slordig met mijn aandacht .

Voorbeeld – ik word ’s morgens wakker, voel een pijntje en denk meteen: “o jee, ouderdom komt met gebreken” – (staat op mijn harde schijf) – en in mijn aandacht verschijnt prompt een krakkemikkige ouwe man.
En… alles in mij volgt mijn aandacht en gaat zich ernaar gedragen; als ik uit bed stap bén ik die krakkemikkige stumper.
Andersom – ik word wakker, merk op wat goed voelt en richt mijn aandacht op inspirerende zaken. Grote kans dat ik nu kwiek de dag inga.

Werkt altijd: positief en negatief..!

Na een tv programma over een bepaalde ziekte, hoort de huisarts veel dezelfde klachten.
Terwijl, als er positieve euforie heerst – bij sportprestaties of vakanties en zo – gebeurt dat veel minder en worden zelfs afspraken afgezegd omdat klachten spontaan zijn verdwenen.

Dit zijn luchtige voorbeelden en wellicht denk je nu dat het bij serieuze situaties niet werkt, maar het is een universele wet die altijd werkt, net als zwaartekracht.

“Je bent naïef Luc..!”

Als ik dit presenteer komen er bijna altijd reacties als: “je bent naïef Luc, zo makkelijk is het leven niet”.
Of men vindt mij zweverig en zegt “hier ben ik de nuchter voor”. Logisch, we leerden immers ‘eerst zien dan geloven!’

Meesters leerden mij hoe het werkt. Er zijn voorwaarden – ik noem er enkele, kort en onvolledig. Het werkt als:
– wat ik denk overeenkomt met mijn diepste overtuigingen (die ik mij vaak niet eens bewust ben)
– ik de actualiteit negeer als deze niet strookt met mijn voorkeuren
– ik negatieve gedachten buiten de deur hou of ompool – (het glas is half vol)
– ik er niet veel over denk of discussieer, met mezelf of anderen – (er niet over praten werkt het beste).

Opmerking…
De doorsnee oosterling denkt anders dan ik. De genoemde voorwaarden lijken hen aangeboren. Zij laten hun gedachten links liggen en leven zogezegd direct vanuit de ziel.
Stuf voor een volgend Blog, omdat…
– de oosterse benadering lijkt erg effectief
– en… direct vanuit de ziel ligt mij wel.

Welke realiteit..?

Vraag aan een meester: ‘mijn actualiteit negeren? – maar ik lijd en moet toch de realiteit onder ogen zien..?!’
Meester: “doe wat je kunt Luc, maar negeer je pijn en moeiten – ze zijn niet echt – je voelt ergens pijn, maar jij bént niet die pijn.”
Ik: ‘maar de realiteit dan..?’
Meester: “welke realiteit bedoel je..? – wat je denkt te ervaren is jouw perceptie en die is tijdelijk en veranderbaar.”

Hamvraag…

.. aan de meester: ‘als wij zelf ons geluk in de hand hebben, waarom is er dan zoveel ellende..?’
Meester gaf 3 redenen en ze klinken (achteraf) logisch:
1. “Je leerde over goed en slecht en vecht tegen wat slecht is – je denkt bijvoorbeeld ‘pijnvrij is goed en pijn is slecht’, terwijl pijn je waarschuwt en/of een teken is dat herstel plaatsvind.”
2. “Het is een universeel principe en gaat voorbij jou als individu – je bent deel van een groter geheel, alles wat gebeurt is daaraan ondergeschikt. Neem je lichaam. Daarin ontstaan en sterven continu cellen, om je lichaam – het grotere geheel – te dienen. Dramatisch voor de cellen die moeten wijken”.
De 3^e reden was erg theoretisch en past niet in dit Blog, mogelijk wel in een volgend.’

[Voor de goede orde – meesters’ reacties waren uitgebreider, met meer nuanceringen en voorbeelden – het snoeiwerk is van mij.]

De crux of kunst zit in…
a. alert mijn gedachten en gevoelens waarnemen
b. de goeie koesteren en de negatieve negeren – of deze begrijpen en een positieve perceptie vinden
c. de harmonie tussen hoofd + hart optimaal houden*.
Mijn hart /ziel /gevoel is leidend..! Zodra iets niet goed voelt is het zaak na te gaan wat ik denk en eventueel bij te sturen.

* Mogelijk weet je dit nog niet: ons hart heeft haar eigen brein – (oude Indiase kennis, recent bevestigt door westerse wetenschappers). Als ons hartbrein niet in harmonie resoneert met ons denkbrein, kunnen de fricties leiden tot nare gevolgen.
Bekend: de meeste ziekten ontstaan door innerlijke disharmonie – doordat hoofd & hart het niet met elkaar eens zijn. Nogmaals: het hart /de ziel is leidend!

Ik ben op mijn best als mijn breinen synchroon resoneren, oftewel eensgezind functioneren onder leiding van mijn hart. Het lijkt dan alsof alles vanzelf gaat, we noemen het wel in flow zijn.
Voorbeelden: kunstenaars, artiesten en sporters functioneren vaak in flow – of in-the-zone – Healers en Sjamanen ook. Overigens hebben we allemaal flow-momenten, bewust of onbewust..!

Dus – om mijn Zielskracht te benutten is het zaak super-alert te zijn op mijn gevoelens en gedachten.
Als je dit eenmaal doorhebt en er adequaat mee omgaat, kun je wonderlijke dingen verwachten. Het is niet moeilijk, vraagt alleen aandacht en ja: die afstemming..!
Hoe dat te doen..? – dit Blog is alweer overvol – wordt vervolgd…

Hier eindigt Blog 46 – dank voor het lezen..!

Hartelijke groeten,
Luc

Reageren..?

–  Stuur mij een Email: » Luc@lucaalbrecht.nl…
–  Overige opties, zie: » Contact…
–  Zie ook: » Disclaimer- Privacy…

—– einde —–

Blog nr. 45…

Mae Rim, Thailand, 25 mei 2019.

–  Hackverdriet – Hitte & Smog…
–  Raar…
– Boedha-feest…
– Reacties – Actueel…

Foto’s: Siësta- & Vriend-meditatie.
Boven: kleurrijke wens-lampionnen bij de Dara-Pirom-tempel in Mae Rim.

Eindelijk…

Ik kwam lange tijd niet tot schrijven.
Niet omdat er geen stof was – het ging gewoon niet.
Uiteraard waren er remmende factoren; die zijn er altijd wel.
Enkele zijn noemenswaardig…

Eerder schreef ik al over het vervolg van mijn zoektocht naar inzicht en vooruitgang – een continu project.
Dat nam mij nu in beslag.

In februari was vriend Huib op bezoek, 3 weken. Dat was fantastisch en zeer intensief.
Huib was regelmatig perplex over wat hij beleefde.
We hadden diepgaande gesprekken en wonderlijke ervaringen. Alles bij elkaar erg
enerverend..! Na Huib s’ vertrek moest ik bijkomen en de roerselen een plek laten
krijgen.

Huib was trouwens “meer dan tevreden” en voelde zich “een ander mens!”
Hij had heimwee toen hij weer in Nederland was – dus die komt vast gauw weer, hahaha…

Hackverdriet…

In december was de site gehackt – overkomt velen, helaas. Gelukkig redde specialist Marco hem snel.
In januari ging het echter weer mis. Weer snel opgelost – veel dank aan Marco..!
Het voelde alsof er privé was ingebroken en dat maakte mij onzeker – ik durfde lang niet aan de site te werken.

Hitte & Smog…

Nog een Blogblokker: sinds half februari was het continu heet en droog en zéér smerig. Chiang Mai haalde dagen achter elkaar de hoogste smogcijfers – een bedenkelijke eer.
Ik had er niet eerder zóveel moeite mee. Gelukkig werd ik er niet ziek van, maar verplicht binnen zitten was letterlijk vervelend.
Enkele Nederlanders die ik hier ken hadden hetzelfde probleem. Ook volgens hen was het dit jaar erger dan ooit.

Gelukkig heeft het geregend en is de lucht wat geklaard.

Puntje: binnen zitten = weinig lichaamsbeweging.
Ik oefen trouw Tai Chi en wandel regelmatig, maar dat is anders dan werken op het land. Mijn lijf is zwaarder geworden en spieren zijn verslapt.
Hoe gaat dat als ik straks op het land wil werken..? Tijdens de hete periode groeit er weinig, maar na enkele buien spuit het groen tevoorschijn en moet er worden gemaaid. Hopelijk kan ik weer in conditie komen.

Raar…

Naarmate ik langer wachtte met schrijven, werd de drempel hoger.
Raar, want ik was erg gemotiveerd na positieve reacties op het laatste blog.

Enfin, ik pak nu de draad weer op…
Ik beloofde te schrijven over Gedachtekracht. Dat onderwerp verdient ruimte en komt in een volgend Blog.
Eerst nog wat bijpraten…

Boeddha-feest…

Vorig weekend (18 mei) was het belangrijkste boeddhistische feest van het jaar: “Vesak / Wesak” – over (a) de geboorte, (b) de leer en (c) het overlijden van De Boeddha. Wij vierden het in de bergtempel bij Mae Ann.

Die tempel staat op een Krachtplek* en wordt alleen voor meditatie en ceremonieën gebruikt. (Het is een van mijn favorieten.)
* Er zijn meerdere Krachtplekken hier in de bergen. Deskundigen zeggen dat daar energieaders (meridianen) van de aarde aan de oppervlakte liggen. Ik ervaar er inderdaad een bijzondere sfeer of energie-frequentie. (Ook veel kerken en kathedralen zijn op zulke krachtplekken gebouwd.)

Nu was daar een ceremonie in de hoofdtempel en er omheen gebeurde van alles. Er speelden continu 3 bandjes op geïmproviseerde podia en er waren traditionele dansen door dansgroepjes uit de regio. En natúúrlijk was er veel (gratis) eten en van alles te koop.

Bijzonder & Indrukwekkend..!
Ik had weer een bijzondere ervaring. Stel je voor – het feest was voor de hele regio en er waren echt duizenden mensen..! De sfeer en herrie had veel weg van een drukke kermis – een ware heksenketel – vooral omdat de muziekvolumes wedijverden via manshoge boxen..! Bedenk erbij dat dat constant doorging, ook tijdens ceremonieën.

Tijdens de hoofd-ceremonie zaten wij in de open tempel – gebouwd met pilaren van ruwe teakstammen en zonder zijmuren. De lofzangen en gebeden werden gereciteerd door 12 hoofdmonniken (Adjahns) van tempels in de regio – ‘onze’ Adjahn, van Mae Ann, had de leiding en gaf individuele zegeningen enzovoort.
De ceremonie bestond uit verschillende delen en duurde ruim 2 uur..! Op het terrein werden ook (Boeddha-)beelden gegoten. Onderdeel van de ceremonieën was het inwijden daarvan.

Dit keer vond ik enkele specifieke zaken indrukwekkend. Ik constateerde dat alle 12 Adjahns relatief jong zijn, schatte hen rond 40. Waarschijnlijk klonken de recitaties daardoor opmerkelijk helder en krachtig – ze resoneerden diep in mij.
(Een Adjahn moet heel veel kennen en kunnen. Uit het hoofd reciteren van ellenlange teksten is een van de eisen.)

Nog iets wat opviel. Nagenoeg alle Thai kunnen onder zeer hectische omstandigheden onverstoorbaar en gefocust blijven – zeker de Adjahns. Ook nu bleef iedereen bij de les, ondanks de overdonderende kakofonie aan geluiden en indrukken.
Detail: toen tijdens de recitaties de geluidsinstallatie even uitviel, ging (bijna*) Iedereen zonder enige hapering door – *waarschijnlijk was ik de enige die zorgelijk opveerde.

Reacties…

Altijd fijn om reacties te krijgen na een Blog. (Ook andere berichtjes zijn fijn hoor..!)
Na Blog 44 kwamen er vragen + toevoegingen naar aanleiding van ‘energie-frequenties’. Fantastisch!
Dit raakte aan een dilemma. Soms vind ik het moeilijk om te bepalen hoe uitgebreid ik over een onderwerp ga schrijven. Mijn leidraad is nogal strikt: kort-en-bondig.
Verder probeer ik zo te schrijven dat ook ‘Niet kenners’ het kunnen volgen. Voor ‘Kenners’ kan het daardoor soms beperkt of oppervlakkig zijn.

Mijn visie hierbij:
–  ‘Kenners’ weten er al meer van en hebben geen behoefte aan mijn uitweidingen.
–   ‘Niet kenners’ die meer willen weten, kunnen mij ernaar vragen, of het zelf makkelijk elders vinden. Er zijn veel boeken en via internet is overvloedig informatie beschikbaar.

Ik wil mijn ei kwijt, op mijn manier.
Wat ik niet wil is de leraar uithangen of uitvoerige, saaie verhandelingen schrijven.

Actueel…

Voor wie benieuwd is: het gaat goed met ons..!
Ik ben lichamelijk uitgedijd en verder okay;
Sa werkt nog in de stad, minder omdat het laagseizoen is;
Cream is net haar volgende schooljaar begonnen. Ze had een goed rapport en is weer enthousiast aan de slag.
Maart en april is hier grote schoolvakantie omdat het dan het heetst is.
We zijn tijdens de vakantie niet weg geweest, voornamelijk vanwege hitte en smog.

Nieuwtje: na hééél lang dubben heb ik een nieuwe camera gekocht – beetje over de streep getrokken door Huib s’ enthousiasme. De resultaten herkennen jullie (hopelijk) op de site.
Saillant: Cream heeft talent en ambitie, zij maakte tot nu toe meer (en betere) foto’s dan ik, ahum…

Hier eindigt Blog nr. 45 – hopelijk heb je genoten..!

Hartelijke groeten,
Luc

Reageren..?

–  Stuur mij een Email: » Luc@lucaalbrecht.nl…
–  Overige opties, zie: » Contact…
–  Zie ook: » Disclaimer- Privacy…

—– einde —–

Blog nr. 44…

Mae Rim, Thailand, 10 januari 2019.

“Beste wensen voor 2019..!”

Moge het brengen wat je wenst..!

–  Energie-frequenties – “Good vibes..”
–  Magische klanken…
–  Okay Luc, wat hebben wij er aan..?
–  Mogelijkheden…
–  Hoop voor de toekomst..!

‘Hoe gaat het Luc..?’

Het gaat goed met ons..!
(Dank voor alle goeie wensen die wij mochten ontvangen!)

Sa werkt veel en heeft het erg naar haar zin.
Ze gaat ’s morgens al vroeg de deur uit en komt ’s avonds laat weer thuis, zes dagen per week! Het is hoogseizoen, de piek was eind december. Eind februari is het seizoen voorbij en houdt het werk voor Sa misschien weer op.

Cream groeide zichtbaar het afgelopen jaar, ze is nu langer dan Sa – en een heuse puber. (Pubers zijn hier doorgaans braaf hoor.) Op school gaat het goed en ook zij heeft het erg naar haar zin.

Sa werkte ook tijdens de kerstdagen en nieuwjaarsdag. Kerst wordt in Thailand nauwelijks gevierd. Cream ging gewoon naar school – zij was vanaf oudejaarsdag tot 3 januari vrij.

In december overleed Sa ‘s liefste tante. Voor het afscheid gingen Sa en Cream een lang weekend naar de familie  – ‘zoals het hoort’ in Thailand.
» Hoe dat gaat beschreef ik in » Blog nr. 28…

Foto: de neefjes van Cream waren monnik bij de afscheidsrituelen.

Ook met mij gaat het goed…

Het griepje van begin december is verdwenen, wel kan m’n conditie stukken beter.

Tijdens de feestdagen was ik overdag alleen thuis. Prima..! Zolang ik mij kan herinneren hou ik een winterslaap of -retraite – begint in november en na 21 december ontstaan weer nieuwe impulsen, zo ook nu.

Ik mediteerde regelmatig en bestudeerde mijn favoriete stuf, vaak via internet. Zag veel films en deed nieuwe ontdekkingen of… puzzelstukjes kregen een plek. Gaat vanzelfsprekend doorklinken in mijn Blogs.

Twee onderwerpen wil ik nu al aansnijden:
1. Energie-frequenties.
2. Gedachtekracht…

Energie-frequenties…

Specifieker: geluid-frequenties* – geen echt nieuws maar ik ben enthousiast.
* Frequentie, golflengte, vibratie, resonantie, trilling, klank – doelen allemaal op hetzelfde.

Je weet natuurlijk al dat geluid op verschillende golflengten resoneert – waarschijnlijk weet je ook dat alles uit vibrerende energie bestaat. Van een rotsblok tot het subtielste geluid en ook kleur en gedachten en zelfs sfeer: alles trilt op een eigen frequentie.

Uniek…
Ook ons lichaam vibreert uniek – sterker nog: elk deel heeft haar eigen frequentie en… aandoeningen vibreren afwijkend.
Natuur-geneeswijzen werken daarmee – denk aan acupunctuur, homeopathie, reiki, aura-heling en feitelijk alle massagevormen.

‘Good vibes..’

Misschien wel de belangrijkste reden waarom ik mij thuis voel in Thailand: er stromen overvloedig goeie vibraties – “good vibes” – dankzij de dagelijkse tempel-ceremonieën en de ontelbare uren meditatie van monniken en leken. De stroom wordt gesteund door klimaat en natuur en het grote aantal schitterende tempels, beelden, schilderingen enzovoort.

In heel Thailand resoneert dus een heilzame sfeer-vibratie: heerlijk en… verslavend, haha.

Magische klanken…

In Oosterse tradities – zoals Boeddhisme en Hindoeïsme – is klank essentieel. Soms worden ceremonieën helemaal gezongen of gereciteerd en vaak zingt men urenlang zogenoemde Mantra’s en Bhajans. Dit schept een harmonieuze, gewijde sfeer en daarnaast kan het magische gevolgen hebben.
Een meester uit India: “Sanskriet en Hebreeuws zijn vibratie-talen, ze hebben invloed op ons (boven-) bewustzijn”.

Noten:
–  Zang, muziek en ritme zijn bij alle tradities in de wereld belangrijk. Ik beperk mij nu tot het oosten.
–  Elke taal gebruikt klanken die invloed kunnen hebben, naast het overbrengen van boodschappen – denk maar aan slaapliedjes. Er zijn echter verschillen; Oosterse talen zijn klanktalen en de Westerse zijn articulatietalen. Ga ik nu niet over uitweiden.

Mooi Luc, wat hebben wij er aan..?

Ik kreeg kippenvel toen ik weer besefte dat bepaalde frequenties ons kunnen maken of breken.

In oude tradities gebruiken yogi’s, monniken en sjamanen dit al duizenden jaren. Zij kunnen frequenties creëren of beïnvloeden. Belangrijker: ze doen veel goeds door heilzame vibraties te genereren, of… schadelijke te transformeren.

Wetenschappers ontdekten in recente jaren veel op dit gebied, vaak geholpen door yogi’s en monniken. Dit leidde onder meer tot therapieën waarin resonantie (klanken, tonen, ritmen) een belangrijke rol spelen, soms met verbluffende resultaten.

Twee voorbeelden:
1. Hopelijk ken je de klank OHM of AUM – wordt bij meditatie en ceremonieën gezongen. Soms zingen monniken alleen maar AUM, dan resoneert de klank continu, soms wel 1 of meer uren. (Op YouTube vind je indrukwekkende uitvoeringen.)
Als je het goed (mee-) doet, zorgt de resonantie voor ontspanning in je hersenen (feitelijk in je hele lichaam) – alleen luisteren werkt al. Resultaten: oplossen van blokkades en betere doorbloeding – én gelukshormonen kunnen weer vrij stromen. (Goed ademen is belangrijk – stuf voor een volgend blog.)

2. Ik veronderstel dat ieder van jullie weleens werd (wordt) geraakt door muziek. Bij mij gaan tijdens intense klankbelevingen soms spontaan tranen stromen. Het is geen huilen en voelt ontspannend, verlichtend en verbindend, alsof ik meer open contact krijg met mezelf – helende tranen dus. Therapeuten spreken van het loslaten of oplossen van ingehouden emoties, weggestopte trauma’s enzovoort – ik koppel deze tranen niet direct aan zoiets.

Meer over onze mogelijkheden. Moeilijk simpel te beschrijven…

Mogelijkheden…

Wat de yogi’s en monniken al heel lang kunnen, kunnen wij… gewone mensen tegenwoordig ook, zonder dat we er jaren op hoeven studeren. Meer mensen dan vroeger kunnen relatief makkelijk afstemmen op vibraties en deze beïnvloeden. Vroeger konden alleen specifiek begaafden of uitverkorenen dit, en zij moesten daarvoor jaren oefenen onder leiding van een meester.

Ik noem het frequentie-beheersing. Dat vermogen kunnen we ontwikkelen door onze gedachten en gevoelens te leren managen. Eenvoudig gezegd: door aandacht en een beetje oefening kunnen we onze eigen frequenties ontdekken en (ten goede) veranderen. Daar hebben we zelf als eerste baat bij, maar we stralen het ook uit en dat komt ten goede aan onze omgeving.

Frequentie-beheersing vraagt dus wat oefening. Het begint met meditatie – “stilte is de bron waaruit alle creativiteit opwelt”.

Hiermee ben ik bij punt 2. ‘Gedachtekracht’.
Maar helaas… dit blog is alweer bijna vol dus: verder in een volgend Blog..!

Goeie hoop..!

Tot besluit nog meer opwekkends.
Ik ben erg blij met de oogst van mijn winterslaap-retraite – voel mij gegroeid en bevoorrecht, alweer! Ik experimenteer met mijn ontdekkingen en ben opgewonden over de resultaten. Hopelijk straal ik dat uit of deel ik het op een andere manier.

Verder… tijdens de vele uren internet koekeloeren vond ik een groeiende stroom mensen die vanuit een nieuwe visie leeft – een visie waarbij negativiteit, competitie en hebzucht, plaats heeft gemaakt voor positiviteit en harmonie en delen.

Het lijkt nog een stille onderstroom – populair gezegd onder de radar van de wereld-herrie. Toch is zij er onmiskenbaar: een onstuitbare stroom die narigheid wegspoelt of transformeert. “De lotus groeit en bloeit op stinkende bagger”.

Mooie wens voor 2019: groeiende – bloeiende – weldoende gevoelsstromen en dito ontwikkelingen. Ik wens ze ons allen toe..!!!

Einde blog nr. 44 – Dank voor het lezen…

Hartelijke groeten,
Luc

PS: kan er nog niet toe komen om lezer-reacties te plaatsen op de site. Hopelijk blijven jullie wel reageren!

Reageren..?

–  Stuur mij een Email: » Luc@lucaalbrecht.nl…
–  Overige opties, zie: » Contact…
–  Zie ook: » Disclaimer- Privacy…

Blog nr. 43…

Mae Rim, Thailand, 13 december 2018.

Alwéér december: een Feestelijke maand..!

–  Leuke vooruitzichten…
–  Compassie = ‘Liefde in actie’…
–  Het begint bij…
–  Lezer-Reacties..?

Gehackt..!
Helaas was de site een poosje onbereikbaar – hij was gehackt!
Gelukkig kon ‘ie snel worden bevrijd en hopelijk is de nieuwe beveiliging afdoende.

Ook mijn lichaam was kort gehackt – weekje gevloerd door griep. In deze tijd van het jaar is het soms ineens koud in de bergen, vooral ’s nachts. Cream had ook last en aan de drukte bij de arts merkten we dat het heerste. Voor mij kwam het als een verrassing – ik voelde me juist erg vitaal en goed. Ook nu gaat het weer prima!

Leuke vooruitzichten..!

Grote verrassing..!
Eind januari komt vriend Huib op bezoek. Het stond al lang op zijn (en mijn) verlanglijstje en nu gaat het er echt van komen. We kijken er allemaal naar uit en ik ben erg benieuwd!

In maart komt een andere vriend, Raymond, weer deze kant op. Hij is actief in de reis-branche en doet Thailand aan tijdens een oriëntatietrip. Hij vroeg of ik hem wil vergezellen in het zuiden en misschien in Cambodja. Lijkt me erg interessant en wordt zeker ook supergezellig. Raymond bezocht ons al vaker tijdens vorige reizen.

Compassie…

Mooi woord om over te filosoferen in deze maand…
Mogelijk de bekendste boeddhistische suggestie: praktiseer Compassie en Vriendelijkheid – ‘Love & Kindness’.

Onlangs kreeg ik een inzichtles van een monnik uit een Tibetaanse traditie. Het verrijkte mijn kijk op Compassie. Ik dacht altijd: zorg voor de minder bedeelden – toon medelijden en barmhartigheid voor degene die dat nodig hebben.

Volgens de monnik kán Compassie vanuit deze instelling ertoe leiden dat ik mezelf op een superieur of hoger niveau plaats dan de ander. Terwijl… Compassie gaat om gelijkwaardigheid en liefdevolle verbinding.

Na zijn zogenoemde Zelfrealisatie (Verlichting) voelde De Boeddha zich één – met – alles – hij ervoer geen onderscheid tussen zichzelf en alles om hem heen. Veel mensen zeggen hetzelfde na een verlichtingservaring: ‘alles en iedereen om mij heen was een deel van mij’ – ‘alles was in een harmonische energie-uitwisseling’. Dat klinkt vaag en verheven, laat mij daarom een beeldschets geven…

Ik heb hier mooi uitzicht over groene bomen en struiken. Als ik nu mijn aandacht richt op mijn ademhaling, kan ik mij makkelijk voorstellen dat de zuurstof die ik inadem, eerder is uitgeademd door het groen, en dat het groen mijn uitademing (CO2) weer nodig heeft voor haar groei. Het groen en mijn lichaam zijn dus continu in uitwisseling en daardoor met elkaar verbonden en ook afhankelijk van elkaar.

Die voorstelling kan ik doortrekken naar mijn hele bestaanskringloop – ik bouw aan mijn lichaam door aardse elementen op te nemen (via adem en voeding) en eventuele restanten weer terug te geven. En aan het eind van mijn bestaan keert mijn lijf weer terug naar de aarde – ‘stof tot stof’ zogezegd.

Inclusief…

Uiteraard vertel ik niks nieuws. Feitelijk is het hele universum een Inclusief gebeuren – wetenschappers spreken van een Quantumsoep. Toch ben ik mij dat vaak niet bewust – is gelukkig ook niet nodig.

De monnik leerde: Inclusief is een alternatief voor Compassie. Compassie kun je ook vervangen door Liefde, of misschien: “Compassie = Liefde in actie”.
Door bewust Compassie te oefenen, herinner ik mezelf er aan dat alles en iedereen Inclusief deel van mij uitmaakt: ‘zij zijn mij en ik ben hen’. Door mezelf zo met de ander te verbonden te weten, kan ik mij ook gelijkwaardig en verantwoordelijk voelen en vanuit dat gevoel al of niet in actie komen.

Toen ik het voorgaande typte dacht ik aan de Bijbelse suggestie waarmee ik ben opgevoed: “heb je naaste lief als jezelf” – door mij vroeger opgevat als: ‘je moet ondergeschikt dienstbaar zijn; jezelf als het ware wegcijferen’.
Maar als ik de ander bén, zitten we in hetzelfde schuitje. En als we van elkaar afhankelijk zijn, kan ik het beste net zo goed voor mezelf zorgen als voor die ander. Immers; als ik niet goed voor mezelf zorg, kan ik ook niet voor de ander zorgen.

Terzijde – [een moeilijke] – voorheen dacht ik (leed van) anderen te kunnen voelen en kennen. Niet zo lang geleden ontdekte ik echter dat het vrijwel altijd mijn eigen gedachten zijn die mijn gevoelens bepalen. Niet dat ik niet kan mee-voelen (resoneren) met de pijn en moeiten van de ander, maar… de ander ervaart op z’n minst iets anders dan wat ik voel, laat staan dat ik iets kan veranderen aan wat de ander ervaart. Alleen in uiterst zeldzame gevallen kan ik leed van anderen verlichten door het ook te voelen of zelfs over te nemen. Echt mee-lijden is dus zelden zinvol.
Deze ontdekking was eerst nogal verwarrend, maar intussen heeft het mij opgelucht.

Trouwens, meestal is het heilzamer om mij op het goede van de ander te focussen en daarop te reageren, omdat… daardoor kan dat goede groeien en het leed overwinnen – (past niet om daar nu  op in te gaan, wie weet later).

Hoe dan..?

Hoe kan ik Compassie juist beoefenen? Ik was begonnen te schrijven over wat ik van het boeddhisme hierover leerde, maar het werd uitvoerig en het is niet exclusief boeddhistisch! Daarom het volgende – ik kom weer uit bij ‘Blijf bij je Zelf’…

Compassie begint bij mijzelf..!!!

In het kort: Compassie beoefenen ik het best door eerst en vooral mij Zelf te kennen en mij bewust te zijn van mijn gedachten. Want mijn gedachten voeden mijn gevoelens – en mijn gevoelens bepalen wat ik uitstraal, binnen mezelf en naar mijn omgeving. Wie ik vanbinnen ben en mijn gevoelens, bepalen ook de insteek van mijn acties. Ik breng heil (heling, verbondenheid) in de wereld door te zorgen dat mijn Zelfbeeld en gedachten meer opwekkend dan negatief zijn – door ervoor te zorgen dat ik mij goed voel en zuivere Inclusieve intenties heb.

Tot zover over Compassie. Ik besef dat dit onaf klinkt en meer uitleg verdient – wie weet in een volgend blog.
Nu alvast een wens voor 2019: mogen onze positieve gedachten en gevoelens de overhand krijgen en houden, en onszelf en iedereen raken en inspireren… ‘For a Better World’!

Lezer-Reacties..?

Suggestie van lezers: “plaats lezer-reacties op je site Luc, dat verhoogt de betrokkenheid en kan leiden tot meer veelzijdigheid en draagvlak”.

Tot nu toe was ik hier geen voorstander van. Ik hou niet van openbare discussies en ben bang voor negatieve- of zeg maar ‘botte, ontsierende uitlatingen’.
Maar… misschien ben ik bang vanwege de negativiteit die ik op andere sites zie. Ik kan trouwens zelf kiezen welke reacties geplaatst worden.
Ik wil het daarom graag proberen. Overigens ga ik alleen reacties plaatsen van degenen die dat echt willen en vanzelfsprekend blijft privacy belangrijk.

Verzoek…
Aanvullingen of commentaar op dit idee..? – Stuur mij een Reactie..!

Hier eindigt Blog nr. 43… – dank voor het lezen..!

Wij wensen jullie een goeie tijd, met licht en warmte en liefdevolle koesteringen..!

Hartelijke Groeten, ook van Sa en Cream…

Luc

Reageren..?

–  Stuur mij een Email: » Luc@lucaalbrecht.nl…
–  Overige opties, zie: » Contact…
–  Zie ook: » Disclaimer- Privacy…

Blog nr. 42…

Mae Rim, Thailand, 18 october 2018.

Beloofd in het vorige blog: Mirakelse-Redding…

–  Bidden én… Werken.!!
–  Mystiek en Wonderen…
–  Straf of Roem..?

Qua actualiteit erg laat, maar ik wil graag schrijven over de wonderlijk redding van 13 voetballertjes uit de Tham Luang cave [berg-grot] – niet ver bij ons vandaan in de provincie Chiang Rai.

Lees hoe ik het beleefde…

Het verhaal…

… erg kort. Na een training bezochten zij de grot. Toen ze net binnen waren viel er een zware bui en stroomde de grot vol water. Ze konden niet terug en zaten 9 dagen opgesloten voordat gespecialiseerde duikers hen vonden. Daarna werden zij wonderwel gered.

Vele niet-Thai waren verbaasd dat dit kon gebeuren – uit commentaren: ‘het is toch moessontijd!’ – ‘eigen schuld, ze wisten dat het gevaarlijk was’ – ‘slecht van die coach om de jongens zomaar mee te nemen’…

Wat oordelen we toch snel, want: de moessontijd begon weken later en de grot was nog open. Het was droog en er dreigde geen regen. In de bergen kan dit snel veranderen, echter, meestal duren buien maar kort – dat was nu anders.

De meeste ouders wisten van het plan en hadden goedkeuring gegeven. Ook de hoofdcoach was op de hoogte. Thai zijn doorgaans zeer zuinig op kinderen en weten vrijwel altijd waar ze heengaan. (Geldt ook voor buurtgenoten – als ik wandel vraagt iedereen onderweg “waar ga je heen?” – vond ik in het begin nogal vrijpostig.)

Het halve dorp wist dus waar de jongens waren. Dat bleek ook – na de eerste bui ging de hoofdcoach direct naar de grot. Daar vond hij wel de fietsen maar niet de jongens. Al gauw kwamen ook ouders en dorpsgenoten.

In alle Thaise dorpen zijn reddingsdiensten, ook die waren snel ter plekke, inclusief duikers. Zij konden echter niet bij de jongens komen. Men dacht ‘na de bui zakt het water weer snel’. Maar de buien bleven komen en de jongens werden steeds verder het grotstelsel in gedreven.

Bidden én…

Het drama werd snel bekend, in Thailand en de rest van de wereld. Op eerste nieuwsbeelden bij de grot zag ik mensen knielen en bidden. Dit gebeurde in het hele land, indrukwekkend.

Voorbeeld
Een standaard Thais schoolgebouw is een lang (flat)gebouw met meerdere verdiepingen. Voor de klaslokalen zijn brede gaanderijen.
Bij dit soort gebeurtenissen wordt er gebeden voordat de lessen beginnen. De kinderen zitten dan in rijen op de gaanderij, op de knieën voor hun klaslokaal – handen bij elkaar voor de borst en stil of hardop bidden. Dit gebeurde nu elke dag op hetzelfde tijdstip in heel Thailand! (En in omringende landen.)

Werken…

Aan het vinden en redden van de jongens werd onafgebroken keihard gewerkt.
Bijzonder: duizenden vrijwilligers waren in no time ter plaatse en er was voor iedereen overdadig en voortreffelijk eten. (Ik begrijp dat de koning dit bekostigde. Weet niet hoe dat precies werkt.)

Overal in de wereld komt bij calamiteiten spontaan hulp op gang. Ik verbaas mij hier echter over het ‘chaordische’. Thai werken (ogenschijnlijk) chaotisch, het lijkt dat ze mekaar voor de voeten lopen en er weinig gebeurt. Maar van dichtbij blijkt alles zeer efficiënt te gaan en de prestaties zijn fenomenaal!

In Noord Thailand zijn veel legerplaatsen. Bij deze operatie was ook een grote leger- en politiemacht betrokken. De organisatie had dus een hoog militair gehalte.

Een Les…
Voor mij was het een les om te zien hoe Thai enerzijds toegewijd baden, en anderzijds gedreven en volhardend werkten – zonder commentaar en met de vermaarde glimlach!

Ikzelf heb de neiging om al biddend inactief te worden. Dacht nu regelmatig aan een metafoor: ‘Bidden en Werken zijn als 2 roeispanen, als je er maar 1 gebruikt blijft je boot rondjes draaien’.

De redding…

…  was spectaculair en wonderbaarlijk! Het vinden van de jongens was een mirakel op zich. Deskundigen spraken unaniem van de bekende ‘spelt in een hooiberg’. Ook een wonder is dat ze allemaal gered werden en in goede conditie verkeerden. Een topspecialist in grotreddingen daarover: ‘het onmogelijke is gebeurd’.

Mystiek…

De mystieke kant van het verhaal bleef onderbelicht – vind ik – vooral in het westerse nieuws.
Mystiek zit ingebakken in het Thaise bestaan. Onbegrijpelijk voor rationelen onder ons, en vaak (heidens) ‘bijgeloof’ genoemd. Het wordt genegeerd, afgewezen of zelfs verafschuwd. (Wellicht de reden waarom het nauwelijks in het nieuws kwam.)

Als Thai (Aziaten) bidden* lijken ze contact te hebben met wat wij westerlingen “hogere machten” noemen – en in een gunstig geval afdoen met “er is meer tussen-hemel-en-aarde”.
*) Thai bidden niet tot een God(!), eerder tot meerdere goden, geesten of sferen.

Voor hen zijn ‘hogere machten’ reëel en sommige weten de weg in die geest- of godenwereld. Ze kunnen het niet uitleggen, maar hebben gewoon contact en vertrouwen.

Terzijde…
Jullie weten het vast al: onze 5 zintuigen en rationele verstand zijn zeer beperkt; we kunnen maar heel weinig waarnemen van wat er tussen-hemel-en-aarde bestaat en gebeurt.

Sommige  beschikken over een ruimer (dan gemiddeld) waarnemingsvermogen; een ruimer bewustzijn zogezegd. Dat kan algemeen zijn of op een specifiek gebied.
In het oosten is het aantal mensen met zo’n ruimer bewustzijn  aanmerkelijk groter dan in het westen – mijn waarneming! Ik heb daar wel verklaringen voor, maar… misschien in een volgend blog.

Wonderen…

… gebeuren omdat we zo weinig kunnen waarnemen.

Terug naar de redding. Toen de jongens enkele dagen opgesloten zaten, bezocht een vermaarde Thaise monnik de grot – zijn naam: Khuva Boonchum (54). Hij is een zogenoemde Bosmonnik, van een boeddhistische traditie hier in het noorden. Kenmerkend bij deze traditie zijn langdurige stilte-meditaties, sommige monniken verblijven daartoe eenzaam in een berggrot – meestal maanden, soms jaren. Khuva Boonschum deed zulke retraites al op zijn 16e.

Van Khuva Boonschum is bekend dat hij veel mensen op wonderlijke wijze heeft geholpen. Hij trek regelmatig rond door noord Thailand en een aangrenzend gebied in Myanmar (Birma) – is altijd blootsvoets, bezit niets en leeft van wat beschuit, kruiden en vruchten. Soms verschijnt hij spontaan als ergens nood is.

Dat gebeurde nu ook bij de Tham Luang grot – hij kwam 2 maal langs. Binnen enkele dagen na de verdwijning verscheen hij voor het eerst. Het regende volop. Hij hield een gebed-ceremonie en spoedig daarna werd het droog.
Zijn tweede bezoek was op vrijdag, drie dagen voordat de jongens werden ontdekt. Hij hield weer een ceremonie, en bij zijn vertrek vroeg men of de jongens nog leefden. De monnik antwoordde “ja, ze zijn hier nog en over 2 tot 3 dagen worden ze gevonden” – daarna ging hij in stilte en reageerde niet meer op vragen. De maandag erop werden de jongens gevonden.

Noten:
Khuva Boonschum is enigszins omstreden omdat hij ook foute leiders in Myanmar heeft geholpen.
De hoofdmonnik (Adjahn) van ‘onze tempel’ in Mae Ann is van dezelfde Bosmonnik-traditie . Eerder schreef ik al over wonderlijke ervaringen die wij met hem hebben meegemaakt.

Meer wonderen…

De laatste 2 dagen van de reddingsoperatie vielen er weer wat buien, maar dankzij een enorme batterij pompen kon voldoende water worden weggezogen.
Wonderlijk: net nadat de laatste redder uit de grot was gekomen begon het echt te plenzen en op hetzelfde moment gaf de belangrijkste pomp de geest.

Toen de jongens werden gevonden, waren ze opgewekt, kalm en helder, ondanks de afschuwelijke omstandigheden – (stel je eens voor: 9 dagen en nachten opgesloten in donkerte en vochtigheid, letterlijk en figuurlijk zonder uitzicht). Ook hierover verbaasden -vooral buitenlandse- deskundigen zich. Ik vond het een wonder maar was niet verbaasd, net als veel Thai.

Enkele opmerkingen hierover:
–  Aanvaarden zit ingebakken in de Thaise geest (schreef ik al vaker).
–  Thai (Aziaten) zijn meester in hun aandacht afleiden van moeiten en richten op positieve mogelijkheden…
… de jongens zochten dagelijks naar uitwegen en zaten dus niet bij de pakken neer.
–  Relativerende humor en lachen zit in de volksaard.
–  In groepen functioneren Thai als ‘eenheid’ – individuele (emotionele) toestanden worden door de groep opgenomen (geassimileerd). De mentaal zwakkeren lijken erdoor te worden versterkt en het krachtoverschot van sterkste komt ten goede aan de groep – denk maar aan communicerende vaten.

Straf of Roem..?

In verband met (mentale) kracht iets over de coach – Ek Chantawong (25).
Ek werd op zijn 12^e  wees en ging als monnik in een tempel – gebeurt hier vaak. Daar oefende hij 10 jaar lang meditatie – (volgens de abt was Ek erg gemotiveerd en ver gevorderd).
Op zijn 22^e werd Eks’ oma hulpbehoevend en hij ging voor haar zorgen – bleef wel in de tempel wonen (overnachten en deelnemen aan de ceremonieën), maar kon geen monnik meer zijn.

Verondersteld wordt dat de (geest-) kracht en balans van de coach cruciaal was voor het welzijn en overleven van de groep. Hij deelde trouwens bijna al zijn eten en voelde zich erg verantwoordelijk – (bij eerste gelegenheid vroeg hij vergeving aan de ouders).

Commentaar op een Nederlandse nieuwssite: ‘die coach moeten ze levenslang opsluiten’.
Kan inderdaad best dat hij elders in de wereld aangeklaagd zou worden. In Thailand wordt hij geëerd en gezien als een voorbeeld.

Ik wilde meer schrijven, onder meer over de verongelukte duiker en over de conditie van de jongens.
(Na de redding gingen zij een paar weken in een tempel – de coach ging voor langere tijd).
Dit blog is echter ruimschoots gevuld, dus misschien later…

Hier eindigt Blog nr. 42 – Dank voor het lezen..!

Hartelijke groeten,
Luc

Reageren..?

–  Stuur mij een Email: » Luc@lucaalbrecht.nl…
–  Overige opties, zie: » Contact…
–  Zie ook: » Disclaimer- Privacy…

Blog nr. 41…

Mae Rim, Thailand, 23 augustus 2018.

–  Pensioen en Ploeteren…
–  Massage-Meester Sa…
–  ‘Blijf bij jezelf ..’ – # 3 – (ik was Niet blij)
–  Mirakel-Redding…

Zomerreces of Moessonstop..?
Ruim twee maanden blogpauze.
Omdat… ik had het zomaar druk, door de moesson.

Eerst: Bedankt voor jullie reacties op de nieuwe site..!
(Vorm en inhoud blijven ontwikkelen, dat kun je wel zien.)

Een lezer vroeg waarom ik nog zoveel overhoop haal, terwijl ik gepensioneerd ben.
Kun je nagaan hoe verschillend we denken. In mijn beleving haalde ik juist weinig overhoop. Daarnaast vind ik het leuk om ermee bezig te zijn. En… bezig blijven is gezond, kunnen we allemaal weten.

Pensioen en Ploeteren…

Afgelopen tijd verder gedacht over mijn ideale pensioen-bestaan.
Een conclusie: niks-doen is echt niks-voor-mij – alleen maar Zijn is niet mijn ding! Iets in mij wil creëren en bouwen.

Blij dat we ons land nog hebben want daar is veel te doen, vooral in de regentijd. Dit jaar zelfs meer dan voorgaande jaren. De moesson is namelijk erg nat, nóg natter dan vorig jaar.
De regen ruiste regelmatig uren aaneen in de middag en nacht – een rustgevend ruisen. Gras en onkruid groeiden daardoor snel – een week na een maaibeurt reikt het soms alweer tot kniehoogte. In de ochtend was het meestal droog, ideaal om te werken.

In de natuur…
Op het land ploeteren bevalt mij nog steeds en niet perse vanwege de prestaties. Bezig zijn in de natuur vind ik heerlijk en er ontstaan altijd ideeën. Maakt niet uit of ze realiseerbaar zijn – zonder creatieve mijmeringen is mijn leven doods.

Verder moet ik meer alleen doen omdat Sa vaak werkt.
Ik werk soms 6 dagen per week (paar uurtjes per dag). Kanttekening – ik werd geconfronteerd met leeftijd-gevolgen; was een paar keer uitgeput en moest dan 1 of 2 dagen thuisblijven.

Het zwaardere werk moet ik aan anderen (gaan) overlaten. Dramatisch..? – Niet echt, wel beperkend en daarom jammer – aanvaarden en aanpassen is de oplossing.

Massage-Meester Sa…

Sa is momenteel in Bangkok voor een leraar-opleiding massage.
De overheid wordt steeds strenger op veel gebieden. Thaise massage is zwaar gereglementeerd en werken zonder diploma is tegenwoordig verboden – (veel controles en hoge boetes). Daarom is er vraag naar erkende leraren. Die opleiding duurt bijna 2 weken en kan maar bij één overheidsinstituut worden gevolgd, in Bangkok. Sa werd er voor uitgenodigd, dankzij haar kwaliteiten en gemotiveerde instelling en… haar goeie relatie met een docente.

Wel moet ze de opleiding zelf betalen, ook haar verblijf in Bangkok. Als ze slaagt verwacht ze dat wel te kunnen terug verdienen.
Biedt ook perspectieven – bijvoorbeeld les geven aan Nederlanders.
(Je ziet: ideeën blijven stromen – wie weet..!)

‘Blijf bij je Zelf ..’

Vervolg 3 – Blog 38 en 39 gingen er ook al over.

Opfrisser…
Aanleiding: wat bedoelen we eigenlijk met de populaire uitspraak ‘Blijf bij je zelf’?
Wijze Meesters bedoelen met ons ‘Zelf’ iets geestigs of spiritueels; een sfeer – of  de ‘ruimte die je je kunt realiseren’.
Maar woorden als Geest en Spiritueel kunnen verwarring scheppen, daarom gebruik ik liefst Bewustzijn of eenvoudig Zelf.

Ik noemde 2 vragen en gaf ook de antwoorden:
1. ‘Wat is nou mijn Zelf Luc..!?’
2. ‘Wat levert het op..?’

Antwoord 1.:
Je Zelf is de waarnemer in jou – of de ‘stille ruimte (in jou) die je je kunt realiseren’.
Begrijpelijk als dit vaag klinkt – wegstrepen kan helpen: wat je kunt waarnemen is niet je Zelf!
Wat je voelt, hoort, ziet, ruikt en proeft – en ook je gedachten – kun je allemaal waarnemen, dat alles is dus niet je Zelf.

Antwoord 2. – wat levert het op..:
Kort: ons Zelf is neutraal en vredig.
Praktischer: vanuit je Zelf heb je overzicht – je kunt bijvoorbeeld je gevoelens waarnemen, en… kiezen wat je ervan vindt en mee wil.

Al met al toch nog ingewikkeld. Ik beloofde meer duidelijkheid, want uiteindelijk is het supersimpel, en… enorm waardevol!

[Einde opfrisser..]

Niet blij…

Achteraf was ik niet blij met wat ik toen schreef – te ingewikkeld en onpraktisch!
Met ‘Blijf bij je zelf’ bedoelen we doorgaans gewoon: wees realistisch en nuchter; blijf met beide benen op de grond. Ik raakte te ver van die realiteit verwijderd en maakte het onnodig ingewikkeld. Gelukkig kon ik er een poosje over nadenken en… mij nog eens spiegelen aan mijn eigen ervaringen.

Terzijde – Geleerden strijden sinds mensenheugenis over het Zelf en over Bewustzijn – (o.a. filosofen en natuurkundigen).
Waar bevindt het zich? – Wanneer begint het? – Waar of wanneer eindigt het? – op zulke vragen kan de wetenschap niet ‘eensgezind’ antwoorden.

Welnu, ik ben geen geleerde en pretendeer niks..! – wil alleen mijn ontdekkingen delen. Ik hervond mij- Zelf en daarmee (een weg naar) bevrijding van ‘aangeleerde’ zorgen en belemmeringen. Daar schrijf ik nu over in de hoop dat jullie er iets aan hebben…

Bewust vóelen…

Bij mij Zelf blijven – (of komen) – lukt het best door “bewust mijn lijf te ervaren” – stoppen met denken en mijn lichaam voelen – de huid, het vlees, de spieren en botten, de warmte enzovoort – alleen maar voelen, zónder te oordelen – en belangrijk: mij ermee verbonden voelen – beseffen dat ik hier nu (in) lééf!

Meditatie- en yoga-technieken hebben een ding gemeen: Zelfbewustzijn ervaren – in ons lichaam van vlees en bloed. Vrijwel alle meditatievormen leren ‘bij je Zelf komen’ door aandachtig je adem te volgen en je lichaam te voelen.

De Boeddha ging barrevoets en veel monniken doen hun dagelijkse bedelronde nog steeds op blote voeten. Thaise tempels hebben een uitgebreid assortiment hulpmiddelen, de meesten zijn simpel en speels. In allen vind ik verband met bewustwording via het lichaam. Twee grappige:
–  5 peperkorrels één-voor-één langzaam en aandachtig tussen je tanden fijnmalen en doorslikken – (als dat je niet bij je Zelf brengt..).
–  In tempels staat soms een ijzeren olifantsbeeldje (ca. 5 kg.) met op de rug een ring waardoor je een vinger kunt steken. De bedoeling – (zittend op je knieën): haak je pink door de ring, til het beeldje op en probeer het zo lang mogelijk van de grond te houden. (Bewustwording van je pink, en je lichaam verzekerd.)

Trouwens, Tai Chi – of beter: alle lichaamsbeweging – kan datzelfde doel dienen! Ik noem Tai Chi daarom ‘bewegend mediteren’.

“Bij ons Zelf blijven” – (of komen) – gaat dus om: bewust ‘Zijn-Wie-we-Zijn’ – in ons lichaam, want daarin voelen we of beléven we ons Zelf. Zo eenvoudig is het!
(Natuurlijk is er meer – denk aan het ‘onderbewuste’ – maar dat is niet relevant om bij ons Zelf te blijven – integendeel, dat leidt vaak alleen maar af.)

[Ik wil nog schrijven over het heil wat “Bij ons Zelf zijn” biedt, of kán bieden. Maar… genoeg voor nu: meer in een volgend Blog.]

Mirakel-redding…

Qua actualiteit een beetje laat maar ik kan er niet omheen: de wonderbaarlijke redding van 12 + 1 voetballertjes uit een grot hier in noord Thailand.
Ik heb heel weinig met voetbal – (zag geen enkele WK wedstrijd  in Rusland) – maar déze 13 wereldspelertjes hielden mij dagenlang op het puntje van m’n stoel.

Ik had mijn eigen beleving en wil die graag met jullie delen. Maar dit Blog is vol, dus: in een volgend…

Hier eindigt Blog nr. 41 – Dank voor het lezen..!

Hartelijke groeten,
Luc

Reageren..?

–  Stuur mij een Email: » Luc@lucaalbrecht.nl…
–  Overige opties, zie: » Contact…
–  Zie ook: » Disclaimer- Privacy…

Blog nr. 40…

Mea Rim, Thailand, 21 juni 2018.

–  Site-Nieuws… (blij mee + trots op!)
–  Dank..!  – Feedback…
–  “Zingeving met een Glimlach..”
–  Vroege moesson..?
–  Teak versus Bamboe & Boeddha Boom…

“Wat bedoelen we eigenlijk met Blijf bij jezelf..?” – daar gingen de laatste Blogs over.
Ik was nog niet klaar maar het laatste stuk beviel mij niet, dus laat ik het even rusten-en-rijpen.
Bovendien is er heugelijk …

Site-Nieuws…

Misschien is het al opgevallen: de website is vernieuwd..!
Hij is nu ‘responsief’ (= op elk apparaat beter leesbaar). Daarvoor moest hij opnieuw worden ontworpen, best een investering voor mij. Zelf doen zou de kosten drukken, maar ik kan niet programmeren. Een enthousiaste bloglezer bood uitkomst. Marco, een Nederlandse programmeur die vlakbij woont, deed het ingenieuze werk en hij leerde mij kneepjes waardoor ik nu zelf verder kan – benieuwd wat ik ervan ga bakken.

Dank aan JEM-id..!

Zelf doen betekende stoppen met de vakmensen van JEM-id.
Afscheid nemen valt mij zwaar, temeer omdat er vriendschappelijke banden zijn gegroeid. Die banden hoeven uiteraard niet te verdwijnen, maar ergens aan meewerken is toch anders dan toekijken.

Graag wil ik hier de JEM-profs bedanken voor hun fantastische bijdragen in de voorbije jaren:
“Iedereen bij JEM-id: Bedankt! – en een succesrijke toekomst toegewenst..!”

Feedback…

Doelen bij de vernieuwing: actueel, eenvoudig en beter leesbaar.
Het ontwerp is grotendeels gehandhaafd – (nog steeds blij mee) – alleen opzet en lettertype zijn anders…
– en… bij het logo groeien de lotusbloempjes nu echt, haha.

Feedback en suggesties zijn welkom..!

Zingeving, Glimlachen…

Ik heb recent veel nagedacht over wat ik nu kan en wil…
–  Hartewens: “zinvol mijn ei kwijt kunnen”.
De nieuwe inhoud is daarop afgestemd – hopelijk ben ik geslaagd…

Mijn nieuwe credo’s Zingeving & Glimlachen staan op de 1e pagina: ‘Wie is Luc..’

‘Specialiteiten..’  gaat over het wát en hóe…

Nieuwsgierig..? – ga naar:
» Wie is Luc…
» Specialiteiten…

Tot zover over de site, nu naar mijn Thaise leven…

Vroege moesson..?

Vanaf half april regent het regelmatig en dat is bijzonder. Ik was gewend aan droogte en hitte tot eind mei – (moessontijd is ongeveer juni – augustus).
Positief: de natuur is frisgroen en bij buien koelt het lekker af.
Lastig: soms moeten we schuilen en er moet weer worden gemaaid.

Stroomloos…
Andere ongemakken. We kregen regelmatig onweersbuien met af en toe rukwinden. De elektriciteit loopt bovengronds en door blikseminslag of omgewaaide bomen viel de stroom weleens uit.

In Mae Ann waren we eens 4 dagen stroomloos nadat een elektra-knooppunt was verwoest door een omgewaaide boom.

Vorige week was het hier raak. Naast ons huidige huis staan volwassen teakbomen. Tijdens een nachtelijke bui brak er één pardoes doormidden. De vallende top vernielde elektra-kabels, en wij zaten zonder stroom. Het elektriciteitsbedrijf – overheid! – reageerde adequaat. Toen Sa ’s morgens belde zei men “er is veel schade dus we beloven niks”, maar binnen een uur werd de afgebroken top verzaagd en in de middag werden de kabels hersteld.

Teak versus Bamboe…

Ik zag nu de realiteit van een metafoor: het verschil tussen teak en bamboe. Teak staat altijd trots overeind, ‘met een rechte rug op aarde’ zogezegd. De boom bij ons brak doormidden toen een rukwind de kruin aanviel.

Aan de andere kant van ons huis groeit reuzenbamboe met stengels van wel 20 m hoog. Tijdens buien zwiepen de toppen vele meters heen en weer, als de bui voorbij is gaan zij weer gauw overeind. Bamboe waait ook weleens om hoor, maar… breken doet ze zelden.

Boeddha-boom…

Doorbomen – De Boeddha mediteerde onder de zogeheten Bodhi-boom (ficus-soort). Haar bladeren zijn hartvormig.
In India is deze boom heilig, ook in Thailand wordt zij met ontzag bejegend.

Sommige hebben meerdere stammen. ‘Hoe bestaat het?’ – vroeg ik aan Wiki.
Het antwoord bleek simpel. Eenvoudige uitleg: zaden die van de boom vallen blijven soms op een tak liggen en kiemen aldaar. In eerste instantie zuigen ze van de moederboom, maar er groeien ook wortels naar de aarde. En zo groeien bomen-om-bomen; wonderlijke creaties – tussen deze stam-catacomben wordt soms zelfs gewoond.

Hier eindigt Blog nr. 40 – Dank voor het lezen..!

Hartelijke groeten,
Luc
PS: wat vind je van de site..?

» naar “Wie is Luc”… 
» naar “Specialiteiten”…

Reageren..?

–  Stuur mij een Email: » Luc@lucaalbrecht.nl…
–  Overige opties, zie: » Contact…
–  Zie ook: » Disclaimer- Privacy…