Blog nr. 21…
Mae Rim, Thailand, 3 juni 2016.
– Beslommeringen…
– Boeddhistische (eigen-) Aardigheden…
– Knuffel-Kalf…
– Zelf-Bevrijding… – *Krom-denken…
– ‘Pra Sit’, al 99 jaar eigen-Wijs…
Enthousiaste reacties
na mijn Foto-Blog (nr. 20) – Hartelijk Dank..!
Smaken verschillen, enkele schreven: ‘ik hou meer van je schrijfsels Luc’.
Okay, nu weer een getypt verhaal – dat doe ik het liefst, met tussendoor soms
een Foto-Blog.
Ook Dank voor jullie
positieve reacties op m’n memo over Meditatie.
Alle reacties inspireerden mij weer..!
Beslommeringen…
Het warme voorjaar was
dit keer super-heet en droog en het duurde heel lang.
Ik ging enkel ’s morgens vroeg en in de namiddag naar buiten en deed overdag
vaak de airco aan – hou daar helemaal niet van omdat het verschil zo groot is
als ik buiten kom. Men zegt dat het extreme weer komt door El Niño en eens in
de zoveel jaar voor kan komen. Gelukkig maar, anders zou hier wonen in het
voorjaar erg onprettig worden. Opmerkelijk is nog dat Sa en de meiden meer over
de hitte klaagden dan ik, zij kreunden ach-en-wee en waren
constant met ventilatoren bezig.
Regenseizoen komt er aan – inmiddels is het afgekoeld en er valt regelmatig een onweersbui. Er moet trouwens heel veel water vallen om de geslonken voorraden aan te vullen, alle grote reservoirs zijn nagenoeg opgedroogd. Verder is het wonderbaarlijk om te zien hoe de natuur uitbarst en razendsnel fris groen wordt.
Cream en Ice gaan alweer een poos naar school en Sa heeft haar bakkerij-opleiding met succes afgerond. Momenteel zoekt ze een geschikte job, niet eenvoudig omdat het laagseizoen is en ze parttime wil werken. Daar zijn Thaise bedrijven niet op ingesteld, standaard is 6 dagen per week 8 uur werken – alleen de (semi)overheid heeft een 5-daagse werkweek.
Het besluit om ons land wel of niet te verkopen hebben we opgeschort. Door de droogte waren jonge bomen verschroeit en vijvers drooggevallen, het land lijkt dor en doods. We gaan eerst herplanten en wachten tot het land levendig groen is. Het huis waar we nu wonen huren we voorlopig een jaar langer – het bevalt prima, al was het in de bergen ietsje koeler (maar natter en voor mij ongezonder – hier was ik nog niet ziek).
Boeddhistische (eigen) Aardigheden…
[< Zelfs Thaise apen eren Boeddha óf… voor ingewijden: heeft deze monnik zijn ‘monkeymind’ tot stilte en aanbidding gekregen?]Er valt veel te schrijven over Boeddhistische / Animistische regels en gewoonten die het Thaise leven kleuren, en die voor Westerlingen soms onbegrijpelijk zijn.
Ik ben van nature
nieuwsgierig naar wat mensen drijft en probeer steeds te achterhalen waarom
Thai zich gedragen zoals ze doen. Ook zoek ik vaak naar diepere betekenissen
van rituelen en symbolen. Veel begrijp ik wel door nuchter nadenken, maar met
sommige zaken weet mijn Hollandse hoofd geen raad. Dan vraag
ik Thai om uitleg maar die zeggen bijvoorbeeld: ‘ik weet het niet maar m’n oma
misschien wel’ – ‘zo hoort het nou eenmaal’ – ‘dit heeft de Boeddha ons zo
geleerd maar ik weet niet waarom’…
Niet eens zo verrassend. Wij Westerlingen weten immers ook niet altijd de
bedoeling of oorsprong van wat we vieren of doen. (Moderne interpretaties van
oude gebruiken leiden bij ons zelfs tot botsende discussies, ik denk nu aan
Zwarte Piet).
Overigens, door mijn bril bezien hebben veel religieuze principes en gewoonten een heilzame betekenis en vaak pakken ze zo uit, ook als ik me er niet van bewust ben.
Zelf-Bevrijding…
Een Bevrijdingsactie
die Thai graag doen; ze kopen een (meestal jonge) koe of ander dier, vlak voor
de slacht en gaan ermee naar de tempel waar een monnik het dier en zijn
bevrijders zegent – de Geluks-koe of het Feestvarken wordt dankbaar omhangen met
kleurige bloemenkransen*. Daarna krijgt het dier een ‘nieuw leven’ – natuurlijk
wordt het beest ooit geslacht, maar voorlopig is het gered.
Thai kopen ook (voor het doel gevangen) vogeltjes en laten die vrij. Wij kopen
soms voor consumptie bestemde, levende vissen en laten ze daarna wegzwemmen in
snel stromend water. Dit na een tip van de hoofdmonnik [Adjahn] van ‘onze’
tempel in Mae Ann. We vroegen zijn raad omdat Sa vreesde dat ‘foute spirits’
ons dwars zaten toen de bouw van ons huis niet doorging.
Als je nu denkt ‘Luc is gek geworden’ – dat kan – maar… bijvoorbeeld witte duiven of ballonnen oplaten bij een trouwerij heeft dezelfde bedoeling en hetzelfde effect: het kan beklemmende gevoelens bevrijden en goeie intenties zaaien – allemaal heilzaam dus. (Inderdaad… ik voel Zelf-bevrijding als de ‘vrijgekochte’ vissen het water inglijden en snel wegzwemmen – eenvoudig en betaalbaar geluk voor de vissen en mezelf.)
Knuffel-Kalf…
In een dorp vlakbij Sa ’s familie kocht een monnik dit voorjaar een volwassen koe ‘vrij’ van de slacht. Ze was drachtig maar vanwege de droogte kon de boer haar niet aanhouden. De monnik verzorgde haar, maar bij de geboorte van het kalf overleed de koe. Daarna zorgde de monnik voor het kalf en het beestje liep vrij rond bij de tempel. Nu is ze wat groter en een bekende in het dorp – ze is altijd vrij en gaat bij iedereen buurten – dat kan in afgelegen dorpjes nog.
> [Prachtig – het
kalf huppelt naar de monnik zodra ze hem ziet en deze knuffelt blij met haar…
(Benieuwd hoe dat gaat als het kalf volwassen is!]
* Krom-Denken….
De volgende redenatie
klinkt krom voor mijn rationele (egotistische) denken: “de redder
bedankt de geredde” – omdat… dankzij de geredde kreeg
de redder een kans om zijn/haar Eigen-Waarde te voelen en
bevestigen.
Monniken bedanken bijvoorbeeld niet voor gaven die ze ontvangen – nee, de gever
is dankbaar dat de monnik de gaven aanneemt, omdat… de gever daardoor zichzelf,
zijn Eigen-Waarde kan voelen en bevestigen. Feitelijk bedankt de gever de monnik
niet eens, hij keert zich bescheiden naar-binnen om zichzelf
daar, in zijn stille Zelf te erkennen en (op-)waarderen. De monnik bevestigt
dat door een zegen uit te spreken – hij heeft vooral een symbolische positie,
net als een beeld, een kat of een hond, al kunnen de laatsten nog wel dankbaar
lijken.
Als je weleens onvoorwaardelijk Van Harte hebt kunnen geven – en daarbij vanbinnen blije
Zelfwaardering voelde – begrijp je misschien wat ik bedoel met: “ik red mezelf
door anderen te redden en wat ik anderen van harte schenk, geef ik aan mezelf”.
Zodoende schep ik meer zelfrespect, zelfwaardering en echte volwassenheid; ik
voel me gegroeid en krachtig, waarvoor ik blij en dankbaar kan zijn.
Vrijheid en Waarachtigheid…
Voor mij zijn zulke bevrijdingsacties Niet bedoeld om m’n eventueel besmeurde
geweten te sussen – ook niet om status en applaus te oogsten. Als dat m’n doel
is, word ik volgens mij afhankelijk van oordelen van mezelf en anderen –
immers, de mores van mijn geweten en de buitenwereld gaan dan bepalen of ik
‘goed doe’ – en zo word ik als het ware afhankelijk (en manipuleerbaar). Om
dezelfde reden werken trots en zelfingenomenheid niet. Vandaar:
bescheiden binnenin te werk gaan, vanuit mijn egoloze, stille
Zelf. (Niet dat ik dat altijd kan hoor!)
Een Meester zei: ‘streef niet naar aanzien, comfort en goed doen; streef naar vrijheid, oprechtheid en waarachtigheid’ [dan doe ik vanzelf goed] – ik denk ook aan de uitspraak ‘laat uw rechterhand niet weten wat uw linker doet’.
‘Pra Sit’ – al 99 jaar Eigen Wijs…
In de bergen bij ons
in de buurt woont een 99-jarige, blinde monnik in een eenvoudige tempel, zijn
maam is Pra Sit. Vroeger woonde er een groep monniken en Sit was hun leraar-
hoofdmonnik, maar toen hij ontdekte dat zijn leerlingen de Boeddhistische
regels ernstig verzaakten, stuurde hij hen weg en sindsdien woont hij alleen*.
Pra Sit houdt zich aan strenge Boeddhistische regels zoals sober leven, één
keer per dag vegetarisch eten en geen aanraking van en door vrouwen.
* Er zijn tussen de 2- en 3-honderdduizend monniken in Thailand – gewone mensen
die zich soms niet aan regels kunnen houden of die ‘slechte dingen’ doen.
Ongeveer 15 jaar geleden werd Pra Sit erg hulpbehoevend en vanaf die tijd zorgen het plaatselijke dorpshoofd en diens vrouw full time voor hem – 7 dagen per week 24 uur. Zijn lichaam wordt alleen door het dorpshoofd verzorgd omdat vrouwen een monnik niet mogen aanraken. Het dorpshoofd besteedt ook een deel van zijn inkomen aan de zorg voor Pra Sit – iets wat Thai overigens blij en dankbaar doen!
Pra Sit heeft onlangs een geschikte ‘opvolger’ gevonden, die komt in de tempel nadat Sit is overleden. Nu wil hij er voor zorgen dat de nieuwe monnik in een goede tempel komt. De afgelopen tijd werd de tempel daarom opgeknapt, mede dankzij Donaties en hulp uit de buurt.
Onder: de erg eenvoudige tempel met op het dak nieuwe golfplaten en de nieuwe vloer is bijna klaar…
Einde in zicht…
> [ Het dorpshoofd (50) zorgt continu voor de blinde, breekbare monnik – 24 uur, 7 dagen per week…]
Pra Sit, de monnik, is aan het eind van zijn krachten en werd onlangs al eens gereanimeerd. Toch is hij vastbesloten om zijn tempel goed achter te laten. Wat nog moet gebeuren is betegeling van het hoofdaltaar en (een deel van) de tempelvloer.
Omdat het geld op was, plaatste het dorpshoofd een oproep op facebook en die ontdekte Sa. Vorige week gingen we op bezoek en ik was erg onder de indruk van de krachtige uitstraling van Pra Sit én… van de liefdevolle zorg door het dorpshoofd – hij verliest Sit geen moment uit het oog en slaapt bij hem op de vloer. Pra Sit spreekt Chinees en Engels en gaf ons zijn zegen. De tempel ligt rustig in een serene sfeer. Wij doneerden vanzelfsprekend en ik beloofde na te gaan of meer Donaties mogelijk zijn*.
* Doneren is in Thailand heel gebruikelijk – bijvoorbeeld tempels bestaan van (vrijwillige!) donaties en veel van dat geld wordt aan armen en hulpbehoevenden gegeven. Veel kinderen kunnen enkel dankzij donaties studeren. In het begin vond ik het moeilijk maar nu zie ik er veel goeds in. (Ik werk momenteel aan een donatievorm voor vergoeding van mijn werk.)
[^ Vlnr: vriendin Kee (tussen de pilaren), Cream, Ice, Sa, het dorpshoofd en Pra Sit zittend op zijn rustbed bij het altaar (hij slaapt ’s nachts in een klein huisje bij de tempel) – de ventilator (Rechts) blaast alleen naar de gasten, Sit is te kwetsbaar voor de wind.Monnik Pra Sit wil erg graag het laatste deel van de vloer en het betonnen hoofdaltaar (laten) betegelen voor zijn opvolger…]
Doneren..?
Wil je ook graag iets
bijdragen aan de laatste taak die Pra Sit zich heeft gesteld..?
Je kunt geld overmaken op een rekening die ik voor dit soort donaties bestem –
elk bedrag is Goed en Welkom en gaat zonder strijkstok-marge naar de tempel van
Sit! Binnenkort maak ik een verzameld bedrag over. Let op: voel je niet
verplicht en geef alleen Van Harte! – alvast bedankt!
Het rekeningnr.: NL26 INGB 0748 8284 t.n.v. Hr L Aalbrecht. Vermeld s.v.p.
“Pra-Sit-99”
Hier eindigt Blog nr. 21 – Dank voor het lezen..!
Hartelijke Groeten,
Luc
Reageren..?
– Stuur mij een
Email: »
Luc@lucaalbrecht.nl…
– Overige opties – zie: »
Contact…
– Zie ook: » Disclaimer-
Privacy…
